نویسنده: Ali m

فقط برای امروز

۱۵ حوت ( اسفند ماه )

“از بیدار شدن دردناک تا بیداری روحانی”

«وقتی به اقرار عجز خود نیاز پیدا می کنیم، ممکن است ابتدا به دنبال راه هایی برای مقاومت در برابر آن بگردیم. پس از استفاده بیهوده از این راه ها شروع به مشارکت با دیگران و جستجوی امید می کنیم.» 

“کتاب پایه”

گاهی اوقات در جلسات خود شنیده ایم که «بیدار شدن دردناک به بیداری روحانی منجر می شود.» در بهبودی چه نوع بیداری دردناک را تجربه می کنیم؟ این بیداری شاید وقتی رخ دهد که بخشی از رفتار ناپسند ما که به نظر ما پنهان شده، ناگهان در انظار همگان آشکار می شود. یا این بیداری ممکن است وقتی تحریک شود که راهنما به اطلاع ما می رساند ما نیز درست مانند هر فرد دیگر اگر می خواهیم پاک بمانیم و بهبودی پیدا کنیم باید قدمها را کار کنیم.

اکثر ما از برملا شدن اسرار خود متنفریم؛ از آشکار شدن اسرار خود در معرض دید همگان خوشمان نمی آید. این تجربه موجب تحقیر شدید می شود. اولین عکس العمل ما به این آشکارسازی معمولاً تکان روحی و خشم است. با این وجود، با شنیدن حقیقت، آن را می پذیریم. آنچه تجربه می کنیم، بیداری دردناک است. 

این بیداری ها در اکثر اوقات موجب آشکارسازی موانعی می شود که ما را از رشد روحانی در دوران بهبودی باز می دارد. وقتی این موانع محرز می شود، می توانیم برای زدودن آنها از زندگی خود کارکرد قدمها را آغاز کنیم. به تدریج می توانیم التیام و آرامشی را تجربه کنیم که مقدمات احیای بیداری روح است.

     

فقط برای امروز : بیداری دردناک خود را به عنوان فرصتی برای پیشرفت به سوی بیداری روحانی می پذیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۴ حوت ( اسفند ماه)

“فرآیند”

«این برنامه به بخشی از وجود من تبدیل شده است…. امروز درک روشن تری از مسائلی که در زندگی ام رخ می دهد دارم. دیگر با این فرآیند نمی جنگم.»

“کتاب پایه”

در دوران اعتیاد فعال، مسائل ظاهراً بدون منطق رخ می داد. فقط «کارها را انجام می دادیم»، اغلب بدون اینکه از نتایج یا علت آن آگاهی داشته باشیم. زندگی ارزش یا معنایی نداشت.

فرآیند قدم های دوازده گانه به زندگی ما معنا می بخشد؛ در طی کارکرد قدمها، جوانب تاریک و روشن خود را می پذیریم. از انکاری که ما را از درک تأثیر اعتیاد باز می داشت، دوری می کنیم. خود را صادقانه بررسی می کنیم و الگوهای فکری، احساسی و رفتاری خود را انتخاب می کنیم. با فاش کردن کامل اسرار خود نزد انسانی دیگر، فروتنی و بینش به دست می آوریم. در تلاش برای رفع کمبودها، از عجز خود و قدرت فراهم شده از سوی نیرویی برتر سپاسگزاری به عمل می آوریم. با افزایش شناخت از خود، بینش وسیع تری نسبت به دیگران و پذیرش آنها به دست می آوریم.

قدم های دوازده گانه کلید فرآیندی است که آن را “زندگی” می نامیم. در طی کارکرد قدمها، آنها به بخشی از وجود ما تبدیل می شوند—و ما به بخشی از زندگی اطراف خود تبدیل می شویم. دنیای ما دیگر بی معنا نیست؛ امروز درک بیشتری از رویدادهای زندگی خود داریم. دیگر با این فرآیند نمی جنگیم. امروز با کارکرد قدمها از زندگی لذت می بریم.

     

فقط برای امروز : زندگی یک فرآیند است؛ قدمهای دوازده گانه کلید این فرآیند هستند. امروز از قدمها برای شرکت در این فرآیند، شناخت و لذت بردن از خود و بهبودی خود استفاده می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۳ حوت ( اسفند ماه )

“لغزش”

«اما مواقعی نیز وجود دارد که واقعاً به مصرف تمایل داریم. می خواهیم از این حالت رها شویم و احساس بدی داریم. باید به ما یادآوری شود که از کجا آمده ایم و این بار آنجا وضعیت وخیم تری خواهد داشت. در این هنگام بیشتر از هر زمان، به برنامه نیاز داریم.»

“کتاب پایه”

اگر درباره لغزش تعمق می کنیم، باید به نتایج تلخ مصرف فکر کنیم. برای بسیاری از ما این نتایج شامل مشکلات درمانی جدی، حبس و حتی مرگ می شود. چند نفر از ما افرادی را می شناسیم که پس از سالها پاکی دچار لغزش شده اند و صرفاً در اثر بیماری خود جان باخته اند؟ 

اما مرگی وجود دارد که در اثر بازگشت به اعتیاد فعال به وجود می آید و ممکن است بدتر از مرگ جسمانی باشد. این مرگ، مرگ روحانی است که با جدا شدن از نیروی برتر خود آن را تجربه می کنیم. اگر مصرف کنیم، رابطه روحانی که طی سالیان پرورش داده ایم، ضعیف و شاید ناپدید شود. واقعاً احساس تنهایی خواهیم کرد.

شکی نیست که در بهبودی خود دوران ظلمت و تاریکی داشته ایم. تنها یک راه وجود دارد که می توانیم از این دوران آزاردهنده سربلند بیرون بیاییم: از طریق ایمان. اگر معتقدیم که نیروی برتر همراه ماست، پس می دانیم همه چیز به خوبی پیش می رود. 

مهم نیست در دوران بهبودی چه احساسات بدی داریم، در هر حال، لغزش هرگز راه حل ما نیست. ما با هم بهبودی پیدا می کنیم. اگر پاک بمانیم، تاریکی از میان می رود و ارتباط عمیق تری را با نیروی برتر خود پیدا می کنیم.

فقط برای امروز: از نیروی برتر خود به خاطر هدیه NA تشکر می کنم. می دانم که لغزش راه نجات نیست. با ایمان به خداوندی که درک می کنم با همه مشکلاتی که روبرو می شوم، مقابله خواهم کرد.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۲ حوت ( اسفند ماه )

“موفقیت”

«هر شکلی از موفقیت وحشتناک و ناآشنا بود.»

“کتاب پایه”

قبل از آمدن به NA، تعداد کمی از ما موفقیت را تجربه کرده بودیم. هر گونه تلاشی که به تنهایی برای قطع مصرف انجام دادیم، سرانجام با شکست مواجه می شد. به تدریج امید هر گونه رهایی از اعتیاد فعال را از دست دادیم. رفته رفته به شکست عادت کرده بودیم، انتظار آن را داشتیم، آن را قبول می کردیم و فکر می کردیم بخشی از سرشت ماست.

وقتی پاک می مانیم، به تدریج موفقیت را در زندگی خود تجربه می کنیم. رفته رفته به دستاوردهای خود افتخار می کنیم. شروع به پذیرفتن ریسکهای بی‌خطر می کنیم. ممکن است در این فرآیند با مرارتهایی نیز روبرو شویم، اما اگر از آنها درس بگیریم می توان آنها را به حساب موفقیت گذاشت.

گاهی اوقات وقتی هدفی را به انجام می رسانیم، از ترس اینکه مغرور به نظر برسیم، در «پشتگرمی دادن به خود» تردید می کنیم. اما نیروی برتر از ما می خواهد که موفق شویم و افتخاری را که نسبت به دستاوردهای خود می کنیم با عزیزان خود در میان بگذاریم. وقتی موفقیتهای خود را در NA با دیگران در میان می گذاریم، در اکثر موارد، آنها نیز کم کم باور می کنند می توانند به اهداف خود دست یابند. وقتی موفق می شویم، به هموار کردن زمینه برای سایر افرادی که راه ما را دنبال می کنند، کمک می کنیم.

فقط برای امروز: زمانی را به لذت بردن از موفقیتهای خود اختصاص می دهم. پیروزی های خود را با “روحیه قدرشناسی” با دیگران در میان می گذارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۱ حوت ( اسفند ماه )

“حمله اضطراب”

«نیرویی که ما را به این برنامه آورد هنوز هم با ماست و اگر به او اجازه دهیم به راهنمایی ما ادامه خواهد داد.»

“کتاب پایه”

آیا تا به حال ترس و نگرانی بر شما غلبه کرده است؟ به هر جا رجوع می کنیم، فشارهای زندگی ما را از پای در می آورد. ناتوان شده ایم و نمی دانیم باید چه کار کنیم. چگونه بر حمله اضطراب غلبه می کنیم؟

ابتدا صبر می کنیم. نمی توانیم یکدفعه به همه چیز رسیدگی کنیم، بنابراین لحظه ای صبر می کنیم تا مسائل سر و سامان پیدا کند. سپس از مسائلی که ما را آزار می دهد، “ترازنامه ای فوری” تهیه می کنیم. در حالی که این سؤال را از خود می پرسیم هر یک از مسائل را بررسی می کنیم: «این مسئله واقعاً چه اهمیتی دارد؟» در اکثر موارد متوجه می شویم بیشتر ترسها و دغدغه های ما به توجه فوری ما نیاز ندارد. می توانیم این موارد را کنار بگذاریم و بر مسائلی تمرکز کنیم که واقعاً باید فوراً حل و فصل شود.

سپس دوباره صبر می کنیم و از خود می پرسیم: «در هر حال، چه کسی در اینجا کنترل را در دست دارد؟» این امر به ما یادآور می شود که نیروی برتر ما، کنترل را در دست دارد. اراده نیروی برتر خود را برای این اوضاع، هر آنچه هست، می جوییم. این کار را می توانیم به چند روش انجام دهیم: از طریق دعا، صحبت با راهنما یا دوستان NA یا شرکت در جلسه و درخواست از دیگران برای مشارکت کردن تجربیاتشان. وقتی اراده نیروی برتر برای ما روشن می شود، برای توانایی اجرای آن دعا می کنیم. سرانجام اقدام می کنیم.

حملات اضطراب نباید ما را از توان بیندازد. می توانیم برای رسیدگی به هر مسئله ای که بر سر راه ما ظاهر می شود، از منابع برنامه NA استفاده کنیم.

فقط برای امروز : نیروی برتر، من را به سوی مسیر بهبودی هدایت نکرده است که به حال خود رها کند! وقتی اضطراب حمله می کند، قدمهای معینی را برای جستجوی مراقبت و راهنمایی مداوم خداوند طی می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ حوت ( اسفند ماه)

“همه چیز!”

«بیماری ما متوقف شده است و اکنون همه چیز ممکن است. بیشتر و بیشتر روشن بین می شویم و آمادگی مواجهه با عقاید جدید در همه زمینه های زندگی خود را پیدا می کنیم.»

“کتاب پایه”

برای بسیاری از ما چند ماه یا چند سال اول در NA دوران شگفت انگیزی است. نسبت به آزمایش هر کاری تمایل پیدا می کنیم و دیدگان ما رو به شادی ها و افق های جدید باز می شود. سرانجام رها از اعتیاد فعال، در حالی که بهبودی ما تازه و شاداب است، همه چیز ممکن به نظر می رسد.  

اما با تجربه کوتاه مدت پاکی، شاید پافشاری کمتری نسبت به اجرای برنامه داشته باشیم. شاید مانند زمانی که برای استفاده از تجربه دیگران تمایل داشتیم، اکنون به طور کامل چنین تمایلی را نداشته باشیم. ممکن است با چند نقص به ظاهر غیر قابل کنترل در شخصیت خود مواجه شده باشیم که خوش بینی بی حد و حصر اوایل دوران بهبودی ما را کاهش می دهد. کاملاً باور داریم همه چیز ممکن است.

چگونه می توانیم اشتیاق خود نسبت به بهبودی را احیاء کنیم؟ برای آن دعا می کنیم؛ درباره آن مشارکت می کنیم؛ و برای دستیابی به اشتیاق مورد نیاز خود تلاش می کنیم. اعضایی با مدت زمان پاکی بیشتر یا کمتر از ما وجود دارند که از اشتیاقی که ما به دنبال آن هستیم، برخوردارند و اگر از آنها بخواهیم آن را با ما در میان گذارند، خوشحال خواهند شد. اما برای استفاده از تجربه آنها باید روشن بینی را تمرین کنیم و دوباره آموزش پذیر شویم. وقتی برای رویارویی با عقاید جدید آماده می شویم و برای امتحان آنها تمایل پیدا می کنیم، می بینیم برای بار دیگر همه چیز ممکن به نظر می رسد.  

فقط برای امروز: در بهبودی من، همواره چیزهای بیشتری برای آموختن و فردی برای آموختن از او وجود دارد. امروز برای رویارویی با عقاید جدید آماده می شوم و برای امتحان آنها تمایل پیدا می کنم. تا زمانی که هستم، می دانم همه چیز ممکن است.  

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۹ حوت ( اسفند ماه )

“بزرگترین هدیه”

«ایمان نویافته ما در آینده به عنوان اساس مستحکمی برای شهامت عمل می کند.»

“کتاب پایه”

وقتی شروع به شرکت در جلسات می کنیم، از سایر معتادان درباره هدایایی که در نتیجه این برنامه دریافت کرده اند می شنویم، چیزهایی که قبلاً هرگز به عنوان هدیه در نظر نمی گرفتیم. یکی از این هدایا، احیای توانایی درک عواطفی است که برای مدتهای مدید با مصرف مواد مخدر نابود کرده بودیم. در نظر گرفتن عشق، شادمانی و خوشبختی به عنوان هدیه دشوار نیست، حتی اگر مدت زمان زیادی آنها را احساس نکرده باشیم. اما احساسات “بد” مانند خشم، ناراحتی، ترس و تنهایی چطور؟ به خود می گوییم این عواطف را نمی توان به عنوان هدیه در نظر گرفت. از این گذشته، چگونه می توانیم از چیزهایی که می خواهیم از آنها رهایی یابیم، سپاسگزاری کنیم؟! 

اگر از دیدگاه مناسبی به این عواطف بنگریم، می توانیم نسبت به آنها قدرشناس باشیم. باید به خاطر داشته باشیم که به نیرویی برتر و مهربان ایمان پیدا کرده ایم و از این نیرو خواسته ایم از ما مراقبت کند—و نیروی برتر ما اشتباه نمی کند. احساساتی که به ما ارزانی داشته شده، “خوب” یا “بد” دلیلی داشته است. با به خاطر سپردن این موضوع، متوجه وجود احساسات بد نمی شویم، بلکه به آموختن درسهایی از آنها پی می بریم. ایمان ما و مراقبت نیروی برتر، شهامت لازم برای رویارویی با همه احساساتی را که ممکن است هر روز بروز پیدا کند، در اختیار ما قرار می دهد. 

همان طور که در اوایل دوران بهبودی شنیدیم: «نیروی برتر چیزی بیش از حد توان اداره شما را در طول یک روز به شما ارزانی نخواهد کرد.» و توانایی درک احساسات یکی از بزرگترین هدایای بهبودی است. 

فقط برای امروز : سعی می کنم از احساسات خود استقبال می کنم و به این اعتقاد پایبندم که شهامت رویارویی با همه عواطفی را که ممکن است در زندگی من بروز پیدا کند، در اختیار دارم.  

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۸ حوت ( اسفند ماه )

انگیزه های “خالص”

عمل ها، عکس العمل ها و انگیزه های خود را بررسی می کنیم.

اغلب متوجه می شویم بهتر از احساساتی که داشته ایم، اعمال خود را انجام می داده ایم.

“کتاب پایه”

کتاب مراقبه روزانه را با این نوع پیام تصور کنید: «وقتی صبح از خواب بیدار می شوید، قبل از اینکه از رختخواب خود برخیزید، لحظه ای را به اندیشیدن اختصاص دهید. با آرامش تکیه دهید، افکار خود را جمع کنید و برنامه های امروز خود را در نظر بگیرید. انگیزه این برنامه ها را تک تک مرور کنید. اگر انگیزه های شما کاملاً خالص نیستند، برگردید و دوباره استراحت کنید.» بی معنی است، مگر نه؟  

تفاوتی نمی کند چه مدت پاک بوده ایم، تقریباً همه ما انگیزه انجام تقریباً همه کارهای خود را با یکدیگر قاطی کرده ایم. اما دلیلی ندارد در زندگی خود وقفه بیندازیم. قبل از اینکه بتوانیم دوران بهبودی خود را آغاز کنیم، مجبور نیستیم منتظر خالص شدن کامل انگیزه های خود بمانیم. 

وقتی برنامه در زندگی ما مؤثر واقع می شود، به مراتب کمتر بر اساس انگیزه های تردیدبرانگیزتر خود عمل می کنیم. خود را مرتب بررسی می کنیم و با راهنما درباره آنچه متوجه می شویم، صحبت می کنیم. برای آگاهی از اراده نیروی برتر برای خود دعا می کنیم و قدرت عمل کردن بر اساس دانشی که به ما داده شده را می جوییم. نتیجه چیست؟ کامل نمی شویم، ولی قطعاً بهتر می‌شویم. 

انجام برنامه ای روحانی را آغاز کرده ایم. هرگز به غول های روحانی تبدیل نخواهیم شد. اما اگر واقع بینانه به خود توجه کنیم، احتمالاً متوجه خواهیم شد که بهتر از احساساتی که داشته ایم، اعمال خود را انجام می داده ایم.

فقط برای امروز: خود را واقع بینانه بررسی می کنم. قدرت عمل کردن بر اساس بهترین انگیزه های خود، نه بدترین آنها را می جویم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۷ حوت ( اسفند ماه )

“پشیمانی”

قدم هشتم تغییر بزرگی در زندگی که تحت تاثیر گناه و پشیمانی است، بوجود می آورد.

“کتاب پایه”

پشیمانی یکی از احساساتی است که ما را به مصرف وا می داشت. به خاطر اعتیاد فعال راه خود را گم کرده بودیم و اثری از دل شکستگی و نابودی بسیار دردناک را به جای گذاشته بودیم. پشیمانی ما، اغلب با این استنباط که نمی توانیم برای جبران خساراتی که وارد کرده ایم کاری انجام دهیم، تشدید می شد؛ راهی برای اصلاح آن وجود نداشت.

مقداری از قوت پشیمانی در هنگام رویارویی صادقانه با آن، از میان برداشته می شود. در واقع، با تهیه فهرستی از افرادی که به آنها صدمه زده ایم، قدم هشتم را آغاز می کنیم. نقش خود را در گذشته دردناک خود می پذیریم. 

اما قدم هشتم از ما نمی خواهد همه اشتباهات خود را جبران کنیم، بلکه صرفاً از ما می خواهد برای جبران خسارات وارده به همه این افراد تمایل پیدا کنیم. وقتی برای جبران خساراتی که وارد کرده ایم تمایل پیدا می کنیم، آمادگی خود برای تغییر را اعلام می کنیم. فرآیند التیام بخش بهبودی را تصدیق می کنیم.

پشیمانی دیگر وسیله ای نیست که از آن برای شکنجه خود استفاده کنیم. پشیمانی به ابزاری تبدیل شده که می توانیم از آن برای بخشش خود استفاده کنیم.

فقط برای امروز: از هر گونه احساس پشیمانی که ممکن است داشته باشم به عنوان ابزاری برای التیام یافتن از طریق قدمهای دوازده گانه استفاده می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org