فقط برای امروز ۶ حوت ( اسفند ماه ) شدت بیماری ما به بزرگی رازهایمان است

فقط برای امروز

۶ حوت ( اسفند ماه )

“شدت بیماری ما به بزرگی رازهایمان است”

نوشتن [ترازنامه فقط برای] چپاندن آن در کشو غم انگیز است. این نواقص در تاریکی رشد می کند و در پرتو آشکارگری نابود می شود.

“کتاب پایه”

چند بار شنیده ایم که ما به اندازه رازهای خود بیمار هستیم؟ در حالی که بسیاری از اعضاء تصمیم می گیرند از جلسات برای مشارکت کردن جزییات خصوصی زندگی خود استفاده نکنند، مهم است هر یک از ما دریابیم چه چیزی به بهترین نحو برای ما مؤثر است. درباره رفتارهایی که در بهبودی با خود به همراه داریم و در صورت آشکار شدن باعث خجالت ما می شوند، چه فکری می کنیم؟ تا چه حد در افشای رازهای خود راحت هستیم و برای این کار با چه کسی احساس راحتی می کنیم؟ اگر از مشارکت کردن برخی از جزییات زندگی خود در جلسات ناراحت هستیم، به چه کسی رجوع می کنیم؟      

پاسخ این پرسشها را در برقراری رابطه با راهنما یافته ایم. اگرچه برقراری رابطه با راهنما به زمان نیاز دارد، مهم است به راهنمای خود به قدر کافی اعتماد کنیم تا کاملاً صادق باشیم. نواقص ما تنها تا زمانی که مخفی می مانند، بر قوت خود باقی هستند. اگر می خواهیم از این نواقص رهایی یابیم، باید از آنها پرده برداریم. رازها تا وقتی به عنوان راز باقی می مانند که آنها را با انسان دیگری در میان نگذاریم.  

فقط برای امروز: از رازهای خود پرده برمی دارم. صادق بودن با راهنمای‌ خود را تمرین می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۵ حوت ( اسفند ماه) تأثیری جدید

فقط برای امروز

۵ حوت ( اسفند ماه)

“تأثیری جدید”

تغییر شخصیت چیزی بود که واقعاً بدان نیاز داشتیم. تغییر الگوهای خودنابودکننده زندگی لازم شد.

“کتاب پایه” 

در اوایل زندگی اکثر ما قادر به شادمانی و کنجکاوی و تبادل عشق بی چون و چرا بودیم. وقتی شروع به مصرف کردیم، تأثیری را وارد زندگی خود کردیم که ما را به آرامی از این مسائل دور کرد. هر چه در مسیر اعتیاد بیشتر به پایین کشیده می شدیم، از شادمانی، کنجکاوی و عشق دورتر می شدیم. این سفر یکشبه اتفاق نیفتاد. اما جدا از مدت آن، با مشکلاتی فراتر از مصرف مواد به درهای NA رسیدیم. تأثیر اعتیاد کل الگوی زندگی ما را چنان تغییر داده بود که دیگر قابل شناسایی نبود. درست است که قدم های دوازده گانه معجزه می کند، اما بسیاری از آنها یک شبه مؤثر واقع نمی شود. بیماری ما به آرامی تأثیر بدی بر رشد روحانی ما گذاشت. بهبودی تأثیر جدیدی را بر زندگی ما می گذارد، به طوری که منبع انجمن و قدرت روحانی ما را به آرامی به سوی الگوهای جدید و سالم زندگی هدایت می کند. البته این تغییر «صرفاً تصادفی نیست.» اما اگر با تأثیر جدیدی که NA در زندگی ما ایجاد کرده است همکاری کنیم، در طول زمان تغییر شخصیتی را که بهبودی می نامیم، تجربه خواهیم کرد. قدم های دوازده گانه برنامه ای را برای همکاری مورد نیاز جهت بازیابی شادمانی، کنجکاوی و عشق نسبت به زندگی فراهم می سازد.  

فقط برای امروز : با تأثیر جدید انجمن و قدرت روحانی که NA در زندگی من ایجاد کرده، همکاری می کنم. قدم بعدی در برنامه خود را انجام می دهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۴ حوت ( اسفند ماه) پیامها و پیام رسانها

فقط برای امروز

۴ حوت ( اسفند ماه)

“پیامها و پیام رسانها”

گمنامی اساس روحانی تمام سنتهای ماست و همواره یادآور این است که اصول را به شخصیتها ترجیح دهیم.

“سنت دوازدهم”  

سنت دوازدهم اهمیت «ترجیح دادن اصول به شخصیتها» را به ما یادآوری می کند. در جلسات بهبودی شاید این عبارت بدین صورت بیان شود: «پیام رسان را تیرباران نکنید». ما اغلب پیام را با پیام رسان اشتباه می گیریم و چون با فرد سخنگو در جلسه تضادهای شخصیتی داریم، صحبتهای او را انکار می کنیم. اگر با صحبتهای افراد معینی در جلسات مشکل داریم، ممکن است از راهنمای خود کمک بخواهیم. راهنما می تواند به ما کمک کند تا به جای اینکه بر فرد سخنگو تمرکز کنیم، بر آنچه گفته شده، تمرکز کنیم. راهنما همچنین می تواند در بررسی رنجشهایی به ما کمک کند که ممکن است ما را از اذعان ارزش بهبودی برخی افراد خاص باز می دارد. وقتی به خود اجازه می دهیم بر اساس پیشنهاد قدم دوازدهم به جای شخصیتها بر اصول بهبودی تمرکز کنیم، بهره های بسیار بیشتری که از جلسات نصیب ما می شود، شگفت انگیز است. 

فقط برای امروز: اصل گمنامی را در جلسه NA تمرین می کنم. به جای شخصیت پیام رسان بر پیام بهبودی تمرکز می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۳ حوت (اسفند ماه) اراده خداوند یا اراده من؟

فقط برای امروز

۳ حوت ( اسفند ماه )

“اراده خداوند یا اراده من؟”

به تهیه ترازنامه شخصی خود ادامه دادیم و هروقت در اشتباه بودیم سریعا به آن اقرار کردیم

“قدم دهم” 

در معتادان گمنام دریافته ایم که هر چه با اراده نیروی برتر برای خود هماهنگ تر زندگی کنیم، هماهنگی در زندگی ما افزایش می یابد. از قدم دهم برای کمک به حفظ این هماهنگی استفاده می کنیم. هر روز اوقاتی را به بررسی رفتار خود اختصاص می دهیم. برخی از ما هر یک از اعمال را با پرسشی بسیار ساده ارزیابی می کنیم: «اراده خداوند یا اراده من؟» در بسیاری از موارد متوجه می شویم که اعمال ما با اراده نیروی برتر برای ما هماهنگ بوده است و ما نیز در عوض با دنیای اطراف خود هماهنگ بوده ایم. اما در برخی موارد متوجه وجود مغایرتهایی بین رفتار و ارزش های خود می شویم. ما به جای اراده خداوند بر اساس اراده خود عمل کرده ایم و در نتیجه در زندگی ما ناهماهنگی به وجود آمده است. وقتی متوجه این مغایرتها می شویم، خطاهای خود را می پذیریم و آنها را اصلاح می کنیم. با آگاهی بیشتر از آنچه به اعتقاد ما اراده خداوند برای ما در این مواقع است، احتمال کمتری وجود دارد که دوباره این اعمال را تکرار کنیم و احتمال بیشتری وجود دارد که در هماهنگی بیشتری با اراده نیروی برتر برای خود و دنیای اطراف خود زندگی کنیم.  

فقط برای امروز: آرزو می کنم که در هماهنگی با دنیای خود زندگی کنم. امروز اعمال خود را بررسی می کنم و از خود می پرسم: «اراده خداوند یا اراده من؟»

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۲ حوت ( اسفند ماه ) تاسف به حال خود یا بهبودی_انتخاب آن به عهده ماست

فقط برای امروز

۲ حوت ( اسفند ماه )

“تاسف به حال خود یا بهبودی_انتخاب آن به عهده ماست”

تاسف به حال خود یکی از مخرب ترین نواقص است؛ همه انرژی مثبت ما را تخلیه خواهد کرد.

“کتاب پایه”

در دوران اعتیاد فعال، بسیاری از ما از تاسف به حال خود به عنوان مکانیسم بقا استفاده می کردیم. باور نداشتیم که جایگزینی برای زندگی به همراه این بیماری وجود دارد—یا شاید نمی خواستیم باور کنیم. تا زمانی که می توانستیم برای خود ابراز تأسف کنیم و فرد دیگری را در ایجاد مشکلات خود مقصر بدانیم، مجبور به قبول عواقب اعمال خود نبودیم؛ با اعتقاد به اینکه برای تغییر عاجز هستیم، مجبور نبودیم نیاز به تغییر را بپذیریم. استفاده از این «مکانیسم بقا» از ورود ما به بهبودی جلوگیری می کرد و روز به روز ما را به خودنابودی نزدیک می کرد. تاسف به حال خود، ابزار بیماری ماست؛ نباید از آن استفاده کنیم و در عوض نحوه استفاده از ابزار جدیدی را بیاموزیم که در برنامه NA آن را به دست می آوریم. به این باور رسیده ایم که کمک مؤثر در دسترس ماست؛ وقتی این کمک را جستجو کنیم و آن را در برنامه NA پیدا کنیم، دلسوزی نسبت به خود با سپاسگزاری جایگزین می شود. ابزار بسیاری در اختیار ما قرار دارد: قدمهای دوازده گانه، حمایت راهنما، انجمن متشکل از معتادان در حال بهبودی و مراقبت نیروی برتر. در دسترس بودن این ابزار مزید بر علت سپاسگزاری است. دیگر در انزوا و نومیدی زندگی نمی کنیم؛ برای هر چیزی که ممکن است با آن روبرو شویم، کمکهای معینی در اختیار ماست. مطمئن ترین راه برای سپاسگزاری، بهره گیری از کمک های موجود در برنامه NA و تجربه پیشرفتهایی است که NA در زندگی ما به وجود می آورد.  

فقط برای امروز : به خاطر امیدی که NA به من داده است، سپاسگزاری می کنم. بهبودی خود را پرورش می دهم، نه تاسف به حال خود را.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۱ حوت ( اسفند ماه) عجز و مسئولیت شخصی

فقط برای امروز

۱ حوت ( اسفند ماه)

“عجز و مسئولیت شخصی”

از طریق ناتوانی خود در پذیرش مسئولیتهای شخصی، در واقع مشکلاتی را برای خود ایجاد می کردیم.

“کتاب پایه”  

وقتی از قبول مسئولیت زندگی خود امتناع کردیم، همه توان شخصی خود را از دست دادیم. باید به خاطر بسپاریم که در برابر اعتیاد خود عاجز هستیم، نه در برابر رفتار شخصی خود. بسیاری از ما از مفهوم عجز درست استفاده نکرده ایم و آن را به معنای اجتناب از تصمیم گیری یا حفظ چیزهایی پنداشته ایم که قبلاٌ به آنها دست یافته ایم. ما ادعا کردیم که در برابر اعمال شخصی خود عاجزیم. به جای اینکه اقدامات مثبتی را برای تغییر شرایط خود انجام دهیم، دیگران را به خاطر این شرایط سرزنش کرده ایم. اگر ادعا کنیم که “عاجز” هستیم و با این کار به امتناع از قبول مسئولیت ادامه دهیم، خود را گرفتار نومیدی و مصیبتی می کنیم که در دوران اعتیاد فعال خود تجربه کردیم. احتمال گذراندن سالهای بهبودی با احساسی مانند قربانیان واقعاً می تواند صحت داشته باشد. به جای اینکه در زندگی خود غفلت کنیم، می توانیم نحوه تصمیم گیری مسئولانه و پذیرفتن خطرات را بیاموزیم. شاید مرتکب اشتباه شویم، اما می توانیم از این اشتباهات درس بگیریم. افزایش آگاهی از خود و افزایش تمایل به قبول مسئولیت شخصی به ما برای تغییر، تصمیم گیری و رشد آزادی می دهد.  

فقط برای امروز: احساسات، اعمال و انتخابهای من مال خودم هست. مسئولیت آنها را قبول می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۳۰ دلو ( بهمن ماه) دستاویزها

فقط برای امروز

۳۰ دلو ( بهمن ماه)

“دستاویزها”

لغزش هرگز یک حادثه نیست. لغزش علامتی است که نشان می دهد در برنامه خود دستاویزی داشته ایم.

“کتاب پایه”  

دستاویز چیزی است که برای استفاده در آینده کنار می گذاریم. در مورد ما، دستاویز انتظاری است که اگر چنین و چنان شود، مطمئناً دچار لغزش خواهیم شد. انتظار داریم تحمل چه رویدادی بسیار دردناک باشد؟ شاید فکر کنیم اگر همسر یا معشوقی ما را ترک کند، مجبور به نشئه شدن خواهیم شد. اگر شغل خود را ازدست دهیم، تصور می کنیم مطمئناً مصرف خواهیم کرد. یا شاید انتظار داریم مرگ معشوق ما غیر قابل تحمل باشد. در هر حال، دستاویزهایی که به آن پناه می بریم، به محض به وجود آمدن به ما اجازه مصرف را می دهند—کما اینکه اغلب مواقع این چنین نیز هست. با بررسی انتظارات خود و تغییر آنها در صورت امکان، می توانیم خود را به جای لغزش برای موفقیت آماده کنیم. اکثر ما فهرستی از مصیبت های قابل پیش بینی را که با ترسهای ما در ارتباط مستقیم است، در درون خود به همراه داریم. با نگاه کردن به سایر معتادانی که با رنج مشابهی زندگی می کنند، می توانیم شیوه تحمل رنج را بیاموزیم. می توانیم تجربیات آنها را در مورد انتظارات شخصی خود به کار گیریم. به جای اینکه به خود بگوییم اگر این اتفاق افتاد، مجبور به نشئه شدن خواهیم شد، می توانیم با آرامش مجدداً به خود اطمینان دهیم که ما نیز می توانیم در برابر آنچه زندگی امروز برای ما به همراه می آورد، پاک بمانیم. 

فقط برای امروز: تمام دستاویزهایی که ممکن است بهبودی من را در خطر بیندازد، بررسی می کنم و آنها را با معتاد دیگری در میان می گذارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۲۹ دلو ( بهمن ماه ) مشارکت در بهبودی

فقط برای امروز

۲۹ دلو ( بهمن ماه )

“مشارکت در بهبودی”

تا زمانی که آرامش خود را حفظ می کنم و به نیروی برتر خود تعهد می دهم حداکثر تلاش خود را به کار گیرم، می دانم که امروز از من مراقبت خواهد شد.

“کتاب پایه” 

بسیاری از ما احساس می کنیم تعهد اساسی ما در دوران بهبودی نسبت به نیروی برترمان است. با علم به اینکه برای پاک ماندن و دستیابی به بهبودی شخصی به نیرویی نیاز داریم، با نیرویی برتر از خود وارد مشارکت می شویم. نسبت به زندگی در سایه مراقبت نیروی برتر خود تعهد می دهیم و در عوض، نیروی برتر نیز ما را هدایت می کند. این مشارکت برای پاک ماندن ضروری است. مشارکت مزبور در نخستین روزهای بهبودی مانند انجام سخت ترین کاری است که تا به حال انجام داده ایم. اما پایبندی تعهد ما نسبت به بهبودی و نیروی مراقبت خداوند برای محافظت از ما، فقط برای امروز کافیست. نقش ما در این مشارکت انجام بهترین کاری است که هر روز می توانیم انجام دهیم: حاضر شدن در صحنه زندگی و انجام هر کاری که به ما محول می شود و به کار بردن اصول بهبودی تا حداکثر توان. قول می دهیم حداکثر توان خود را به کار گیریم، نه اینکه تقلب کنیم یا تظاهر کنیم که ابرانسان هستیم، بلکه صرفاً برای بهبودی خود سخت تلاش کنیم. در ایفای نقش مشارکت در بهبودی، مراقبتی که نیروی برتر برای ما مهیا کرده را تجربه می کنیم.  

فقط برای امروز: به تعهد خود نسبت به مشارکت با نیروی برترم افتخار می کنم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز ۲۸ دلو ( بهمن ماه ) رساندن پیام، نه معتاد

فقط برای امروز

۲۸ دلو ( بهمن ماه )

“رساندن پیام، نه معتاد”

می توان آنها را مورد تحلیل، مشورت یا استدلال قرار داد، برای آنها دعا کرد، آنها را تهدید، ضرب و شتم یا زندانی کرد، اما تا وقتی که خودشان نخواهند، مصرف را قطع نمی کنند.

“کتاب پایه”  

شاید یکی از مشکل ترین حقایقی که باید با آن روبرو شویم این است که ما به همان اندازه که در برابر اعتیاد خود عاجز هستیم، در برابر اعتیاد دیگران نیز عاجز هستیم. شاید فکر کنیم چون در زندگی شخصی خود بیداری روحانی را تجربه کرده ایم، باید قادر باشیم معتاد دیگری را مجبور کنیم بهبودی پیدا کند. اما توانایی ما برای کمک به معتادی دیگر محدودیت هایی دارد. نمی توانیم آنها را مجبور به قطع مصرف کنیم. نمی توانیم نتایج قدمها را به آنها بدهیم یا به جای آنها رشد کنیم. نمی توانیم تنهایی و درد آنها را برطرف کنیم. به دلیل عدم قطعیت هراس آور بهبودی چیزی وجود ندارد که بتوانیم برای تسلیم کردن معتادی هراسان در برابر مصیبت آشنای اعتیاد به او بگوییم. نمی توانیم وارد جلد افراد شویم، اهداف آنها را تغییر دهیم یا به جای آنها برای انتخاب بهترین راه تصمیم گیری کنیم. اما اگر سعی کنیم این نیرو را در مقابل اعتیاد دیگران به کار نگیریم، شاید بتوانیم به آنها کمک کنیم. اگر به آنها فرصت رویارویی با واقعیت – گرچه شاید دردناک باشد – را بدهیم، ممکن است رشد کنند. تا زمانی که به جای آنها سعی و تلاش نکنیم، ممکن است آنها به تعبیر خود به افرادی مفیدتر هم تبدیل شوند. به شرط اینکه ما فقط اختیار زندگی خود را داشته باشیم، آنها نیز می توانند اختیار زندگی خود را داشته باشند. اگر بتوانیم همه این مسائل را بپذیریم، می توانیم نقشی که باید داشته باشیم را ایفا کنیم—حاملان پیام، نه معتاد.  

فقط برای امروز : می پذیرم که نه تنها در برابر اعتیاد خود بلکه در برابر اعتیاد دیگران نیز عاجز هستم. پیام را حمل می کنم، نه معتاد را.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

این وبسایت متعلق به معتادان گمنام افغانستان  میباشد