نویسنده: Ali m

فقط برای امروز

۱۵ ثور (اردیبهشت ماه)

“هر مسافتی”

«…حاضر بودم تا برای پاک ماندن هر مسافتی را که لازم بود، طی کنم.»

“کتاب پایه”

تازه واردها می پرسند: «هر مسافتی؟» بازنگری دوران اعتیاد فعال خود در گذشته و مسافتی که برای نشئه ماندن مایل به طی آن بودیم، می تواند در توضیح این مسئله کمک کند. آیا مایل به طی مسافتهای طولانی برای تهیه مواد بودیم؟ بله، معمولاً این طور بود. این بدین معناست که اگر ما به همان اندازه که نگران مصرف خود بودیم، درباره پاک ماندن نیز نگران باشیم، هر کاری را برای رساندن خود به جلسات امتحان می کنیم.

در دوران اعتیاد خود آیا اغلب کارهای احمقانه و نامعقولی را انجام نمی دادیم یا از مواد نامشخصی طبق راهنمایی دیگران استفاده نمی کردیم؟ پس چرا استفاده از راهنمایی را در دوران بهبودی بسیار دشوار می یابیم، خصوصاً وقتی این راهنمایی برای کمک به پیشرفت ما در نظر گرفته شده است؟ وقتی مصرف می کردیم آیا اغلب با نومیدی به نیروی برتر خود روی نمی گرداندیم و نمی گفتیم «لطفاً مرا از این مخمصه رهایی بخش!»؟ پس چرا درخواست کمک از خداوند را در دوران بهبودی خود دشوار می یابیم؟

در دوران مصرف معمولاً وقتی نوبت یافتن راه ها و روش هایی برای تهیه مواد مخدر بیشتر می رسید، ذهن روشنی داشتیم. اگر می توانیم همین اصل روشن بینی را در بهبودی خود به کار گیریم، شاید از اینکه چگونه به راحتی شروع به فراگیری برنامه NA کرده ایم، متعجب شویم. اغلب گفته می شود بهترین فکر ما، ما را به اتاقهای معتادان گمنام کشاند. اگر مایل به طی هر مسافت، پیروی از راهنمایی ها و حفظ روشن بینی هستیم، می توانیم پاک بمانیم.

فقط برای امروز: برای پاک ماندن مایل به طی هر مسافتی هستم. هر قدر که لازم است برای استفاده از راهنمایی روشن بین و آماده می شوم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۴ ثور (اردیبهشت ماه)

“تازه وارد چطور؟”

«هر گروه فقط یک هدف اصلی دارد—رساندن پیام به معتادی که هنوز در عذاب است.»

“سنت پنجم”

جلسه همیشگی ما معانی زیادی برای ما دارد. از این گذشته، بدون جلسه NA مورد علاقه خود، کجا می توانستیم باشیم؟ گروه ما گاهی اوقات از گشت و گذار و سایر فعالیتها پشتیبانی می کند. اکثر اوقات اعضای جلسه همیشگی برای تماشای فیلم یا بولینگ بازی کردن دور هم جمع می شوند. همه ما روابط دوستی خوبی را از طریق جلسه همیشگی خود برقرار کرده ایم و این صمیمیت را با دنیا عوض نمی کنیم.

اما گاهی اوقات باید از آنچه گروه ما برای تحقق هدف اصلی اش —رساندن پیام به معتادی که هنوز در عذاب است— انجام می دهد، ترازنامه تهیه کنیم. گاهی اوقات وقتی به جلسات می رویم، تقریباً همه را می شناسیم و مشغول خنده و تفریح می شویم. اما تازه وارد چطور؟ آیا به یاد داشته ایم که به سراغ افراد جدیدی برویم که تنها و وحشت زده نشسته اند. آیا به یاد داریم از کسانی که از گروه ما دیدار می کنند، استقبال کنیم.

یافتن عشق در اتاقهای معتادان گمنام، در بهبودی از اعتیاد به ما کمک می کند. اما وقتی پاک شدیم باید به خاطر بسپاریم آنچه به رایگان با ما در میان گذاشته شده را با دیگران در میان بگذاریم. باید به سراغ معتادی برویم که هنوز در عذاب است. از این گذشته، «تازه وارد مهمترین فرد در همه جلسات است.»

فقط برای امروز: از دوستی صمیمانه ای که در جلسه همیشگی خود پیدا کرده ام، سپاسگزارم. دست خود را به طرف معتادی که هنوز در عذاب است، دراز می کنم و همین دوستی را به دیگران عرضه می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۳ ثور (اردیبهشت ماه)

“مشارکت سپاسگزاری خود”

 

«سپاسگزاری من وقتی ابراز می شود که من برای دیگران اهمیت قائل شوم و راه NA را با آنها در میان بگذارم.»

“دعای سپاسگزاری”

هر چه بیشتر پاک بمانیم، احساس سپاسگزاری نسبت به بهبودی خود را بیشتر تجربه می کنیم. احساسات مزبور به هدایای خاصی مانند دوستان جدید یا قابلیت استخدام شدن محدود نمی شود. در اکثر مواقع این احساسات از احساس کلی شادمانی ما نسبت به زندگی جدید برانگیخته می شود. این احساسات با اطمینان ما از مسیر زندگی خود در صورتی که معجزه بهبودی در معتادان گمنام را تجربه نکرده بودیم، تشدید می شود.

احساسات مزبور چنان فراگیر، شگفت انگیز و گاهی چنان تأثیرگذار هستند که اغلب نمی توانیم کلماتی را برای توصیف آنها پیدا کنیم. گاهی اوقات در حالی که در جلسات صحبت می کنیم از خوشحالی اشک می ریزیم و با این حال به دنبال کلماتی برای ابراز احساسات خود می گردیم. شدیداً می خواهیم احساس سپاسگزاری خود را به اعضای جدید ابراز کنیم، اما ظاهراً زبان ما برای توصیف این حالت از صفات تفضیلی کافی برخوردار نیست.

وقتی با چشم های گریان صحبت می کنیم، وقتی بغض گلوی ما را می گیرد و اصلاً نمی توانیم حرف بزنیم، در این مواقع سپاسگزاری ما به واضح ترین شکل ممکن ابراز می شود. سپاسگزاری خود را مستقیماً از اعماق قلب خود ابراز می کنیم؛ دیگران نیز از صمیم قلب گوش می دهند و درک می کنند. سپاسگزاری ما به طور گویا ابراز می شود، گرچه سخنان ما از ابراز آن قاصرند.

فقط برای امروز: سپاسگزاری من لحن خاصی دارد؛ وقتی ابراز می شود، از طریق قلب درک می شود. امروز، سپاسگزاری خود را با دیگران به مشارکت می گذارم، حال کلماتی برای ابراز آن پیدا کنم یا خیر.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۲ ثور (اردیبهشت ماه)

 ” فقط شاید…”

«چیزی هست که بیشتر از هر چیز دیگر ما را در بهبودی شکست می دهد؛ آن چیز بی تفاوتی یا بی صبری نسبت به اصول روحانی است.»

“کتاب پایه”

وقتی برای اولین بار به NA آمدیم، بسیاری از ما در پذیرفتن اصول روحانی این برنامه مشکلات زیادی داشتیم—و آن هم به دلایل کافی. فرقی نمی کند که برای کنترل اعتیاد خود چقدر تلاش کرده ایم، در هر حال، خود را عاجز یافته ایم. از هر کسی که پیشنهاد داد برای ما امید وجود دارد، عصبانی و دلسرد شدیم، چون فکر می کردیم بیشتر می دانیم. عقاید روحانی ممکن است بر زندگی سایر افراد تأثیر گذاشته باشد، اما نه بر زندگی ما.

با وجود بی تفاوتی یا بی صبری نسبت به اصول روحانی، به سوی معتادان گمنام جذب شدیم. در آنجا سایر معتادان را دیدیم. آنها هم جایی بوده اند که ما بوده ایم و عاجز و نومید هستند، اما با این وجود، نه تنها راهی برای قطع مصرف بلکه راهی برای پاک زندگی کردن و لذت بردن از آن پیدا کرده اند. آنها از اصولی روحانی صحبت می کنند که راه دستیابی به زندگی جدید بهبودی را برایشان هموار ساخته است. این اصول برای آنها فقط حرف نبود، بلکه بخشی از تجربه عملی آنها بود. بله، ما دلایل کافی برای تردید داشتیم، اما این اصول روحانی که اعضایNA از آن سخن می گفتند، واقعاً مؤثر به نظر می رسید.

وقتی این موضوع را پذیرفتیم، لزوماً هر عقیده روحانی که شنیده بودیم را نپذیرفتیم. اما کم کم فکر کردیم که اگر این اصول برای دیگران مؤثر بوده است، فقط شاید برای ما نیز مؤثر باشد. این تمایل، برای شروع کافی بود.

فقط برای امروز: شاید اصول روحانی که در NA بیان می شود، برای من مؤثر واقع شود. حداقل تمایل دارم نسبت به این احتمال روشن بین باشم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۱ ثور (اردیبهشت ماه)

“حس ارزشمند بودن و خدمت”

«شرکت فعال در خدمت، حس ارزشمند بودن را در من ایجاد می کند.»

“کتاب پایه”

اکثر ما وقتی به معتادان گمنام آمدیم برای خود ارزش بسیار کمی قائل بودیم. بسیاری از اعضاء می گویند از طریق خدمت در اوایل دوران بهبودی به تدریج احترام به نفس پیدا کرده اند.

وقتی از طریق فعالیتهای خدماتی به تدریج بر زندگی دیگران تأثیر مثبت می گذاریم، تقریباً معجزه به وقوع می پیوندد.

اکثر ما تجربه، قدرت یا امید زیادی نداریم که در سی روز اول پاکی از آن سخن به میان بیاوریم.

در واقع، برخی از اعضاء بی تردید به ما می گویند آنچه به بهترین نحو می توانیم انجام دهیم گوش دادن است. اما در سی روز اول نیز قطعاً می توانیم برای معتادی که به تازگی وارد اتاق های NA شده و برای بیست و چهار ساعت پاک ماندن تلاش می کند، چیزی برای عرضه داشته باشیم. جدیدترین عضو NA که فقط برای قطع مصرف تمایل دارد و به هیچ یک از ابزار برنامه مجهز نیست، به سختی می تواند پاک ماندن فردی را به مدت یک سال، دو سال یا ده سال تصور کند. اما این فرد می تواند با افرادی که سی روز پاک مانده اند و با نگاهی حاکی از افتخار و ناباوری که بر چهره هاشان نقش بسته، یک چیپ سی‌ روزه دریافت می کنند، ارتباط برقرار کند. 

خدمت هدیه بی نظیر ماست، چیزی که هیچ کس نمی تواند آن را از ما دور کند. ما می بخشیم و دریافت می کنیم. از طریق خدمت بسیاری از ما حرکت در مسیری گاهاً طولانی را آغاز می کنیم و تبدیل به اعضای مفیدی برای جامعه می شویم. 

فقط برای امروز: از موقعیتی که برای خدمت دارم، سپاسگزارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ ثور (اردیبهشت ماه)

“خداوند برای ما انجام می دهد”

«بهبودی مداوم به رابطه ما با خداوندی مهربان بستگی دارد که به ما توجه می کند و آنچه انجام آن را برای خود غیر ممکن می یابیم برای ما انجام می دهد.»

“کتاب پایه”

چند بار در جلسات شنیده ایم که می گویند «آنچه ما نمی توانیم برای خود انجام دهیم، خداوند برای ما انجام می دهد»؟ در مواقعی ممکن است در بهبودی خود با مشکل مواجه شویم و در گرفتن تصمیماتی که می دانیم برای پیشرفت لازم است، ناتوان، وحشت زده یا بی میل شویم. شاید نمی توانیم به رابطه ای که مؤثر نیست، پایان دهیم. شاید شغل ما به منبع جنگ و جدال فراوان تبدیل شده است. یا شاید به یافتن راهنمای جدید احساس نیاز می کنیم، اما از شروع جستجو واهمه داریم. از طریق لطف نیروی برتر خود، ممکن است تغییر نا منتظره ای در همان زمینه ای که در تغییر آن احساس ناتوانی می کنیم، رخ دهد.

گاهی اوقات به جای حرکت به سوی یافتن راه حل، خود را گرفتار مشکل می کنیم. در این مواقع، اغلب در می یابیم نیروی برتر ما آنچه نمی توانیم برای خود انجام دهیم، برای ما انجام می دهد. شاید شریک زندگی ما تصمیم بگیرد به رابطه ما پایان دهد. شاید اخراج شویم یا از کار بی کار شویم. یا راهنما به ما می گوید دیگر نمی تواند با ما کار کند و ما را وادار به یافتن فرد جدیدی کند.

گاهی اوقات آنچه در زندگی ما رخ می دهد، می تواند ترسناک باشد، همان طور که تغییر، اغلب این طور به نظر می رسد. اما باز هم می شنویم «خداوند هیچ گاه دری را بدون گشودن دری دیگر بر روی ما نمی بندد.» وقتی با ایمان به جلو پیش می رویم، قدرت نیروی برتر ما هرگز دور از ما نیست. بهبودی ما با این تغییرات تقویت می شود.

فقط برای امروز: اطمینان می یابم خداوندی که درک می کنم آنچه را نمی توانم برای خود انجام دهم، برای من انجام می دهد.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۹ ثور (اردیبهشت ماه)

“چه اتفاقی می افتد اگر…”

«زندگی فقط برای امروز، بار سنگین گذشته و ترس از آینده را کاهش می دهد. آموختیم همه اقدامات لازم را انجام دهیم و نتایج را به عهده نیروی برتر خود بسپاریم.»

“کتاب پایه”

در دوران اعتیاد فعال خود، ترس از آینده و آنچه شاید اتفاق افتد برای بسیاری از ما یک واقعیت بود. چه می شود اگر دستگیر شویم؟ شغل خود را از دست دهیم؟ همسر ما فوت کند؟ ورشکسته شویم؟ و غیره و غیره. برای ما ساعتها یا حتی کل روز فکر کردن درباره آنچه شاید اتفاق افتد، عجیب نبود. نقش خود را در همه مکالمات و صحنه ها حتی قبل از وقوع، بازی می کردیم و سپس مسیر خود را بر اساس “چه اتفاقی می افتد اگر…” تعیین می کردیم. با انجام این کار، نومیدی پشت نومیدی را برای خود رقم می زدیم.

از طریق گوش دادن به مطالبی که در جلسات مطرح می شود، می آموزیم زندگی در زمان حال، و نه در عالم “چه اتفاقی می افتد اگر…”، تنها راه رهایی از پیش بینی های شوم و تاریک است. تنها می توانیم با واقعیت امروز کنار بیاییم، نه با توهمات هراس آور درباره آینده.

اعتقاد به اینکه نیروی برتر ما صرفاً بهترین چیزها را برای ما حفظ داشته است، تنها راه مبارزه با ترس است. در جلسات می شنویم نیروی برتر چیزی بیش از حد توان اداره ما در طول یک روز را به ما ارزانی نخواهد کرد. طبق تجربه می دانیم اگر درخواست کنیم مطمئناً خداوندی که از او شناخت پیدا کرده ایم به ما توجه خواهد کرد. از طریق تمرین ایمان در سایه مراقبت نیرویی برتر از خود، در شرایط بد پاک می مانیم. هر بار این کار را انجام می دهیم، از “چه اتفاقی می افتد اگر” ترس کمتری خواهیم داشت و با آنچه هست احساس راحتی بیشتری می کنیم.

فقط برای امروز: با ایمان به نیروی برتر خود چشم انتظار آینده هستم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۸ ثور (اردیبهشت ماه)

“چه کسی واقعاً بهتر می شود؟”

«از قدمها می توانیم برای بهبود بخشیدن به نگرش خود نیز استفاده کنیم. بهترین فکر ما برای ما دردسر ایجاد کرد. نیاز به تغییر را تشخیص می دهیم.»

“کتاب پایه”

در اوایل بهبودی، اکثر ما حداقل یک نفر را نمی توانستیم تحمل کنیم. فکر می کردیم این فرد، گستاخ ترین و نفرت انگیزترین فرد در برنامه ماست. می دانستیم می توانیم کاری در این رابطه انجام دهیم و از چند اصل بهبودی برای غلبه بر احساسات خود نسبت به این فرد استفاده کنیم—اما چه؟ از راهنمای خود درخواست راهنمایی کردیم. احتمالاً با لبخندی حاکی از رضایت خاطر به ما اطمینان داده شد اگر به شرکت در جلسات ادامه دهیم، متوجه بهتر شدن این فرد خواهیم شد. معتقد بودیم قدمهای NA در زندگی هر فردی تأثیرگذار است. اگر این قدمها برای ما مؤثر است، برای این فرد آزاردهنده نیز مؤثر است.

زمان سپری شد و زمانی متوجه شدیم این فرد دیگر مانند گذشته گستاخ یا نفرت انگیز به نظر نمی رسد. در واقع، او کاملاً قابل تحمل و شاید حتی دوست داشتنی شده بود. وقتی فهمیدیم چه کسی واقعاً بهتر شده است، به طور خوشایندی شگفت زده شدیم. به این خاطر که به شرکت در جلسات و کارکرد قدمها ادامه داده بودیم، احساس ما نسبت به این فرد تغییر کرده بود. فردی که ما را آزار داده بود، به فردی “قابل تحمل” تبدیل شده بود، چون مقداری تحمل در ما به وجود آمده بود؛ او “دوست داشتنی” شده بود، چون در ما توانایی دوست داشتن به وجود آمده بود.

پس چه کسی واقعاً بهتر می شود؟ قطعاً ما! وقتی برنامه را انجام می دهیم، از طریق به دست آوردن دیدگاه جدیدی نسبت به خود، دیدگاه کاملاً جدیدی نسبت به اطرافیان خود به دست می آوریم.

فقط برای امروز: وقتی بهتر می شوم، دیگران هم بهتر می شوند. امروز، صبر را تمرین می کنم و سعی می کنم افرادی را که با آنها روبرو می شوم دوست داشته باشم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۷ ثور (اردیبهشت ماه)

“تشخیص رنجشها و رهایی از آنها”

«می خواهیم با واقعیت گذشته خود روبرو شویم، آن را همان طور که بود ببینیم و از آن رهایی یابیم تا بتوانیم در امروز زندگی کنیم.»

“کتاب پایه”

بسیاری از ما در اوایل دوران بهبودی در تشخیص رنجشهای خود مشکل داشتیم. در آن هنگام در حالی که قدم چهارم در مقابل ما بود، نشستیم، بارها و بارها فکر کردیم و سرانجام نتیجه گرفتیم که هیچ رنجشی نداریم. احتمالاً به خود می قبولاندیم که از این گذشته خیلی هم غمگین نیستیم.

انکار ناآگاهانه رنجشها از شرطی کردن اعتیاد نشأت می گیرد. اغلب احساسات ما عمیقاً مدفون شدند. پس از گذشت مدتی از بهبودی، حس جدیدی از درک به وجود می آید. عمیق ترین احساسات مدفون شده ما کم کم ظاهر می شوند و رنجشهایی که تصور داشتن آنها را نمی کردیم، ناگهان بروز می کنند.

وقتی این رنجشها را بررسی می کنیم، شاید وسوسه شویم برخی از آنها را با خود نگاه داریم، به خصوص اگر به نظر ما “موجه” باشند. اما آنچه باید به خاطر بسپاریم این است که رنجش های “موجه” درست به اندازه رنجش های دیگر دردسرآفرین هستند.

با رشد آگاهی ما از مصیبت های مان ، مسئولیت ما برای رهایی از آنها نیز بیشتر می شود. دیگر نباید به این رنجشها متکی باشیم. می خواهیم خود را از چیزهای نامطلوب رها کنیم و خود را برای دستیابی به بهبودی آزاد سازیم.

فقط برای امروز: وقتی رنجشی را شناسایی می کنم، آن را همان طور که هست می بینم و خود را از آن رها می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org