دسته: فقط برای امروز

فقط برای امروز

 

۳۰ اسد (مرداد ماه)

 

روابط دوستی

 

«روابط دوستی ما عمیق میشود و صمیمیت و علاقه ای را تجربه میکنیم که از مشارکت کردن بهبودی و زندگی جدید از سوی معتادان حاصل میشود.»

 

“جزوه خویشتن‌پذیری”

 

 

 

اکثر ما بدون داشتن دوستان واقعی به معتادان گمنام می آییم. اکثر ما بدون کوچکترین فهم درباره نحوه برقراری روابط دوستی پایدار به اینجا میرسیم. با این حال، در طول زمان یاد میگیریم روابط دوستی مستلزم تلاش است. در مواقعی روابط دوستی چالش برانگیز است. مانند هر رابطه ای، رابطه دوستی فرآیند یادگیری است.

 

دوستان ما برای گفتن حقیقت درباره ما به قدر کافی ما را دوست دارند. این گفته قدیمی ، «حقیقت شما را آزاد میسازد ، اما ابتدا شما را عصبانی میکند»، به خصوص درباره رابطه دوستی واقعیت دارد. این مسئله میتواند روابط دوستی را ناراحت کننده سازد. شاید به جای روبرو شدن با دوستان خود از شرکت در جلسات خاصی اجتناب کنیم. با این حال، متوجه شده ایم که دوستان نگرانی خود را نسبت به ما ابراز میکنند. آنها بهترین را برای ما میخواهند. دوستان ما علی رغم کمبودهایی که داریم، ما را میپذیرند. آنها درک میکنند که ما هنوز به رشد و پیشرفت در کار نیاز داریم .

 

وقتی خود ما نمیتوانیم به خود کمکی کنیم ، دوستان به ما کمک میکنند. دوستان به ما در کسب دیدگاه ارزشمندی نسبت به حوادث زندگی و بهبودی کمک میکنند. مهم است که روابط دوستی را به طور فعال پرورش دهیم ، چراکه میدانیم به تنهایی نمیتوانیم بهبود پیدا کنیم.

 

 

 

فقط برای امروز : به خاطر دوستانی که دارم ، سپاسگزارم . نقش فعالی را در روابط دوستی خود به عهده میگیرم .

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

 

۲۹ اسد (مرداد ماه)

 

رویارویی با مرگ

 

«اغلب در دوران بهبودی مجبور به رویارویی با نوعی بحران هستیم، نظیر مرگ یک عزیز…»

 

“کتاب پایه”

 

 

هر زندگی آغاز و پایانی دارد. اما وقتی زندگی فردی که او را خیلی زیاد دوست داریم، به پایان میرسد، پذیرفتن غیبت پایانی و ناگهانی او بسیار دشوار است. اندوه ما ممکن است آنقدر شدید باشد که بترسیم کاملاً ما را از پای درآورد، اما این طور نخواهد شد. غم و غصه ما ممکن است بیش از هر چیز دیگری که میتوانیم به خاطر بیاوریم، به ما لطمه بزند، اما این غصه به پایان میرسد.

 

نباید از احساساتی که در اثر مرگ یک عزیز برانگیخته میشود، فرار کنیم. مرگ و اندوه بخشهایی از زندگی بر اساس “زندگی آن طور که هست” است. از طریق آزاد گذاشتن خود برای تجربه این احساسات، در بهبودی و ویژگیهای ذاتی انسانی سهم بسیار بیشتری داریم.

 

گاهی اوقات واقعیت مرگ یک فرد دیگر موجب فناپذیری خود ما میشود که بسیار چشمگیرتر است. اولویتهای خود را دوباره ارزیابی میکنیم، قدر عزیزانی را که هنوز با ما هستند، بیشتر میدانیم. زندگی ما و زندگی ما در کنار آنها برای همیشه ادامه نخواهد داشت. میخواهیم از مهمترین چیزها تا زمانی که دوام دارند، بیشترین استفاده را ببریم.

 

شاید متوجه شویم مرگ فردی که او را دوست داریم، به تقویت رابطه آگاهانه ما با نیروی برتر کمک کند. اگر به یاد داشته باشیم که همواره میتوانیم در زمان گرفتاری به آن منبع قدرت رجوع کنیم، قادر خواهیم بود صرف نظر از اتفاقاتی که در اطراف ما جریان دارد، تمرکز خود را بر این منبع حفظ کنیم.

 

 

 

فقط برای امروز : از دست دادن فردی که دوست دارم را می پذیرم و جهت دستیابی به قدرت لازم برای پذیرفتن احساسات خود به نیروی برتر رجوع میکنم. به افرادی که امروز در زندگی من هستند، بیشترین عشق خود را ابراز میکنم.   

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

 

۲۸ اسد (مرداد ماه)

 

اول از همه کارهای مهمتر

 

«برای رسیدگی به آشکارترین مسائل تلاش خود را به کار میگیریم و از بقیه آنها صرف نظر میکنیم. کاری که اکنون در اختیار ماست، انجام میدهیم و در حالی که پیشرفت میکنیم، فرصتهای جدید برای ترقی خود را نشان میدهند.»

 

“کتاب پایه”

 

 

گفته شده که بهبودی ساده است—تنها باید همه چیز را تغییر دهیم ! ممکن است درخواست نسبتاً بزرگی به نظر رسد، خصوصاً وقتی برای اولین بار وارد معتادان گمنام میشویم. از این گذشته، بسیاری از ما در اولین جلسه خود به این دلیل حاضر نشدیم، که زندگی ما وضعیت عالی داشت. بر عکس، تعداد بسیاری از ما در میان بدترین بحرانهای زندگی خود به NA آمدیم. به بهبودی نیاز داشتیم و آن هم سریع!

 

بزرگی تغییر مورد نیاز در زندگی ما میتواند فلج کننده باشد. میدانیم نمیتوانیم از همه تغییراتی که باید انجام شود به یکباره مراقبت کنیم. چگونه شروع میکنیم؟ احتمالاً همین الآن شروع کرده ایم. اولین و آشکارترین کارهایی را که باید انجام شود، انجام داده ایم : مصرف مواد را قطع کرده ایم و رفتن به جلسات را شروع کرده ایم.

 

بعد چه کاری انجام دهیم؟ تقریباً همان کار را انجام میدهیم، فقط به میزان بیشتر: در شرایطی که هستیم، آنچه را میتوانیم انجام میدهیم. از طریق بلند کردن پاهای خود و برداشتن قدمهایی که درست در پیش روی ماست، مسیر بهبودی را طی میکنیم. تنها وقتی این کار انجام شد، باید نگران کارهای بعدی باشیم. به آرامی ولی با اطمینان متوجه پیشرفت خود در این مسیر میشویم و هر روز به طور نمایان تری به فرد دلخواه خود نزدیکتر میشویم.

 

 

 

فقط برای امروز : از طریق برداشتن قدمی که درست پیش رویم است، مسیر بهبودی خود را طی میکنم.

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

 

۲۷ اسد (مرداد ماه)

 

«تا کی باید بروم؟»

 

«راه باقی ماندن به عنوان عضو مفید و کارآمد جامعه، اولویت دادن به بهبودی است.»

 

“کتاب پایه”

 

 

جلسات عالی بوده اند! هر شبی که حضور یافته ایم، با سایر معتادان برای مشارکت تجربه، نیرو و امید دور هم جمع شدهایم. هر روز برای ادامه بهبودی خود آنچه را در جلسات یاد گرفته ایم، استفاده میکنیم.

 

در این میان، زندگی جریان دارد. کار، خانواده، دوستان، مدرسه، ورزش، سرگرمی، فعالیتهای جمعی، تعهدات مدنی—همگی مستلزم صرف وقت است. مقتضیات زندگی روزانه گاهی اوقات ما را به این پرسش وا میدارد: «تا کی باید به جلسات بروم؟»

 

بیایید درباره این مسئله فکر کنیم. قبل از آمدن به معتادان گمنام، آیا میتوانستیم به تنهایی پاک بمانیم؟ چه چیزی ما را به این فکر انداخته که اکنون قادر به انجام این کار هستیم؟ بعد باید خود بیماری را در نظر بگیریم—خودمحوری مزمن، وسوسه، الگوهای رفتاری ناشی از اجبار که خود را در بسیاری از زمینه های زندگی نشان میدهند. آیا میتوانیم بدون درمان مؤثر بیماری خود زندگی کنیم و از آن لذت ببریم؟ خیر.

 

افراد “معمولی” ممکن است مجبور به نگرانی درباره این مسائل نباشند، اما ما افراد “معمولی” نیستیم—ما معتاد هستیم. نمیتوانیم تظاهر کنیم بیماری کشنده و پیشرونده ای نداریم، چرا که به این بیماری مبتلا هستیم. بدون داشتن برنامه، شاید به خاطر نگرانی درباره الزامات کار، مدرسه، خانواده یا هر چیز دیگر دوام نیاوریم. جلسات NA پشتیبانی و راهنمایی مورد نیاز برای بهبودی از اعتیاد را به ما ارائه میدهند و به ما این امکان را میدهند تا پربارترین زندگی را داشته باشیم.

 

 

 

فقط برای امروز : میخواهم زندگی کنم و از آن لذت ببرم. برای انجام این کار ، بهبودی خود را در اولویت قرار میدهم.

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

 

۲۶ اسد (مرداد ماه)

 

حقیقت را بگو

 

«یک علامت بیماری ما انزواست و مشارکت صادقانه ما را برای بهبودی آزاد میسازد.»

 

“کتاب پایه”

 

 

 

ما را با زندگی مرتبط میسازد، در حالی که ترس و انزوا و عدم صداقت ما را از آن جدا میکند. در دوران مصرف، تا جایی که میتوانستیم، حقیقت درباره خود را از مردم دنیا پنهان کردیم. ترس، ما را از پذیرفتن اطرافیان خود باز میداشت و در مواقعی که آسیب پذیر به نظر میرسیدیم، از ما در برابر آنچه دیگران ممکن بود انجام دهند، محافظت میکرد. اما ترس، ما را از ارتباط با مردم دنیا نیز باز داشت. مانند موجودات بیگانه بر روی سیاره خود زندگی میکردیم و همیشه تنها بودیم و هر لحظه تنهاتر میشدیم.

 

قدمهای دوازدهگانه و انجمن معتادان در حال بهبودی مکانی را برای افرادی مانند ما مهیا میکند که میتوانیم در هنگام بازگویی حقیقت درباره خود احساس امنیت کنیم. قادر به اقرار صادقانه عجز نومید کننده و فروتنانه خود در برابر اعتیاد هستیم، زیرا با بسیاری از افرادی که در همین شرایط بوده اند، روبرو میشویم—ما در میان آنها احساس امنیت میکنیم. وقتی به کارکرد قدمها ادامه میدهیم، به گفتن حقایق بیشتری درباره خود ادامه میدهیم. هر چه بیشتر قدمها را انجام میدهیم، احساس میکنیم به طور واقعی تری با دنیای اطراف خود در ارتباط هستیم.

 

امروز، نباید خود را از واقعیت روابط خود با مردم، مکانها و مسائل زندگی خود پنهان کنیم. این روابط را درست همان طور که هستند، میپذیریم و نقش خود را در این روابط به عهده میگیریم. هر روز وقتی را به پرسیدن این سؤال اختصاص میدهیم: «آیا درباره خود حقیقت را میگویم؟» هر بار که این کار را انجام میدهیم، خود را از انزوایی که مختص اعتیاد بود، دورتر میکنیم و به آزادی که بهبودی میتواند برای ما به ارمغان آورد ، نزدیکتر میکنیم.

 

 

 

فقط برای امروز : حقیقت ، ارتباط من با واقعیت است. امروز ، وقتی را برای پرسیدن این سؤال اختصاص میدهم: «آیا حقیقت را میگویم؟»

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

 

۲۵ اسد (مرداد ماه)

 بالا یا پایین

 

«این راه مسیر ما به سوی رشد روحانی است. هر روز تغییر میکنیم… این رشد، نتیجه آرزو کردن نیست، بلکه نتیجه عمل و دعاست.»

 

“کتاب پایه”

 

 

 

شرایط روحانی ما هرگز ثابت نیست؛ اگر این شرایط رشد نکند، زایل میشود. اگر ساکن بمانیم، رشد روحانی ما سیر صعودی خود را از دست میدهد. رشد ما به تدریج آهسته میشود، سپس متوقف شده و معکوس میشود. مقاومت ما کمتر میشود، تمایل ما برای خدمت به دیگران از بین میرود، روشن بینی خود را از دست میدهیم و کوته بین میشویم. مدتی طول نمیکشد که درست به سر جای اول خود باز میگردیم: در تضاد با همه افراد و همه چیزهای اطراف خود حتی توانایی تحمل خود را نیز از دست میدهیم.

 

تنها راه ما شرکت فعال در برنامه رشد روحانی است. دعا میکنیم و از نیروی برتر از خود آگاهی بالاتری از آگاهی خود را درخواست میکنیم. ذهن خود را باز میکنیم و آن را باز نگاه میداریم، آموزش پذیر میشویم و از آنچه دیگران با ما به مشارکت می‌گذارند، بهره میبریم. برای امتحان عقاید جدید و شیوه های جدید انجام کارها از خود تمایل نشان میدهیم و زندگی را به شیوه کاملاً جدیدی تجربه میکنیم. سرعت و شتاب رشد روحانی ما افزایش مییابد و با نیروی برتری که هر روز شناخت بیشتری از او پیدا میکنیم، هدایت میشود.

 

رشد روحانی یا به طرف بالاست و یا به طرف پایین و حد وسطی ندارد. ما پی برده ایم بهبودی نه از طریق خیال و آرزو بلکه از طریق دعا و عمل تقویت میشود.

 

 

 

فقط برای امروز : تنها چیز ثابت در شرایط روحانی من تغییر است. نمیتوانم به برنامه دیروز اتکا کنم. امروز، از طریق دعا و عمل رشد روحانی جدیدی را جستجو میکنم.

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

 

۲۴ اسد (مرداد ماه)

 

در طول زمان، نه یک شبه

 

«دریافته ایم که از لحاظ جسمی، ذهنی یا روحانی یکشبه بهبود پیدا نمیکنیم.»

 

“کتاب پایه”

 

 

آیا تا به حال با این احساس که باید در مسیر بهبودی خود جلوتر از وضعیت فعلی خود باشید، به یک جشن بهبودی مراجعه کرده اید؟ شاید در جلسات به صحبتهای اعضای تازه واردی که مدت زمان پاکی خیلی کمتری دارند، گوش داده و با خود فکر کرده اید: «اما من به سختی میفهمم آنها درباره چه صحبت میکنند!»

 

جای تعجب است که ما باید با این فکر در صدد بهبودی برآییم که یک دفعه احساس بسیار خوبی پیدا میکنیم یا دیگر در رویارویی با پیچ و خم های زندگی مشکلی نخواهیم داشت. انتظار داریم که مشکلات جسمی ما خود به خود رفع شود، طرز فکر ما منطقی شود و زندگی روحانی کاملاً رشد یافته ای یک شبه خود را نشان دهد. فراموش میکنیم که سالها از بدن خود سوء استفاده کردهایم، ذهن خود را بی حس کرده ایم و آگاهی خود از نیرویی برتر را سرکوب کرده ایم. نمیتوانیم این آسیب را در یک روز برطرف کنیم. اما میتوانیم قدم بعدی را کار کنیم، به جلسه بعدی برویم و به تازه واردی کمک کنیم. به تدریج بهبود و التیام پیدا میکنیم—نه یک شبه، بلکه در طول زمان.

 

 

 

فقط برای امروز : جسم من کمی التیام پیدا میکند، ذهن من کمی روشن تر میشود و رابطه من با نیروی برتر تقویت میشود.

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

 

۲۳ اسد (مرداد ماه)

 

رهایی از محدودیتهای خود    

 

«نباید از محدودیتهای گذشته راضی باشیم. میتوانیم عقاید قدیمی خود را بررسی کنیم و آنها را دوباره ارزیابی کنیم.»

 

“کتاب پایه”

 

 

 

اکثر ما با تعداد زیادی از محدودیتهای به خود تحمیل شده در صدد انجام برنامه برمی آییم. این محدودیتها ما را از درک توان بالقوه کامل خود باز میدارند و از تلاشهای ما برای یافتن ارزشهایی که در اعماق وجود ما قرار دارند، جلوگیری میکنند. ما توانایی خود را برای راستی و صداقت نسبت به خود محدود میکنیم، توانایی خود را برای انجام وظیفه در محل کار محدود میکنیم و ریسکهایی را که مایل به انجام آن هستیم، محدود میکنیم—فهرست این محدودیتها بی پایان به نظر میرسد. اگر والدین یا معلمین به ما گفتند که هرگز موفق نمیشویم و ما نیز آنها را باور کردیم، احتمالاً از فرصتهای خود به قدر کافی استفاده نکرده‌ایم. اگر فرآیند اجتماعی شدن به ما آموخت که روی پای خود نایستیم، ما نیز روی پای خود نایستادیم، حتی اگر چیزی از درون، ما را به انجام این کار تحریک میکرد.

 

در معتادان گمنام فرآیندی در اختیار ما گذاشته شده که از طریق آن میتوانیم این محدودیتهای نادرست را شناسایی کنیم. از طریق قدم چهارم متوجه خواهیم شد که مایل به پیروی از همه قوانینی که آموخته ایم، نیستیم. نباید قربانیان دائمی تجربیات گذشته باشیم. آزادانه میتوانیم عقایدی را که مانع از رشد ما میشوند ، کنار بگذاریم. قادر به گسترش مرزهای خود برای احاطه کردن عقاید جدید و تجربیات جدید هستیم. برای خندیدن، گریستن و مهمتر از همه لذت بردن از بهبودی خود آزاد هستیم.

 

 

 

فقط برای امروز : از محدودیتهای به خود تحمیل شده رهایی می یابم و نسبت به عقاید جدید روشن بین هستم.

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۲ اسد (مردادماه)

  افراد بد قلق

 

«از طریق ابراز عشق بیشائبه… دوستداشتنی تر میشویم و از طریق مشارکت کردن رشد روحانی، روحانیت بیشتری پیدا میکنیم.»

 

“کتاب پایه”

 

اکثر ما در زندگی خود با یک یا دو فرد فوق العاده بدقلق سر و کار داریم. چگونه با این فرد در دوران بهبودی خود کنار می آییم؟

 

ابتدا ترازنامه خود را تهیه میکنیم. آیا به این فرد آزار رساندهایم؟ آیا برخی از اعمال یا طرز برخوردهای ما راه را برای نوع رفتاری که آنها نسبت به ما داشته اند باز کرده است؟ اگر چنین است، باید مسائل را روشن کنیم، بپذیریم که اشتباه کردهایم و از نیروی برتر خود بخواهیم همه نواقصی را که ممکن است از مفید بودن و کارآمد بودن ما جلوگیری کند، برطرف نماید.

 

سپس، به عنوان افرادی که در صدد زندگی بر اساس اصول روحانی هستیم، این مسئله را از نقطه نظر فرد دیگر مورد توجه قرار میدهیم. آنها ممکن است با چالشهایی روبرو شوند که ما به آنها توجه نمیکنیم یا چیزی درباره آنها نمیدانیم، چالشهایی که موجب نارضایتی آنها شده است. همان طور که گفته شد، در بهبودی “به جای بخشوده شدن سعی در بخشش میکنیم؛ به جای اینکه دیگران ما را درک کنند، ما سعی میکنیم آنها را درک کنیم.”

 

سرانجام، اگر در توان داریم، راههایی را برای کمک به دیگران در جهت فائق آمدن بر چالشهایشان پیدا میکنیم، بدون اینکه به شأن آنها لطمه ای بخورد. برای خشنودی و رشد روحانی آنها و توانایی ابراز عشق بیشائبه به آنها که در دوران بهبودی معنای بسیاری برای ما داشته است، دعا میکنیم.

 

نمیتوانیم افراد بدقلق را در زندگی خود تغییر دهیم و نمیتوانیم همه افراد را نیز خشنود کنیم. اما با اجرای اصول روحانی که در NA یاد گرفته ایم، میتوانیم آنها را دوست داشته باشیم.

 

 

 

فقط برای امروز : ای نیروی برتر به من کمک کن به دیگران خدمت کنم ، نه اینکه از آنها بخواهم به من خدمت کنند.

 

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org