نویسنده: sadra

فقط برای امروز

۱۸ حمل (فروردین ماه )

“ارزش گذشته”

این تجربه دست اول در همه مراحل بیماری و بهبودی از ارزش درمانی بی نظیری برخوردار است. ما اینجا هستیم تا آن را به رایگان با هر معتادی که خواهان بهبودی است، در میان بگذاریم.

“کتاب پایه”

اکثر ما با پشیمانی های جدی وارد برنامه شدیم. هرگز دبیرستان را به پایان نرسانده بودیم یا ورود به دانشگاه را از دست داده بودیم. دوستی و ازدواج خود را ویران کرده بودیم. شغل خود را از دست داده بودیم و می دانستیم قادر به تغییر هیچ یک از مسائل نیستیم. ممکن است تصور کرده باشیم همیشه پشیمان خواهیم بود و فقط باید راهی را برای تحمل پشیمانی های خود پیدا کنیم. بر عکس، وقتی برای اولین بار از ما خواسته می شود گذشته خود را با تازه واردی که برای دستیابی به بهبودی تلاش می کند، مشارکت کنیم، درمی یابیم گذشته ما به منزله معدن طلایی دست نخورده است. وقتی به صحبتهای افرادی که قدم پنجم خود را با ما در میان می گذارند گوش می کنیم، می توانیم آرامش خاصی را به او دهیم که هیچ فرد دیگری قادر به این کار نیست—تجربه خود. ما نیز همین کارها را انجام داده ایم. ما نیز همین احساس شرمندگی و پشیمانی را داشته ایم. ما نیز مانند یک معتاد، رنج یکسانی را کشیده ایم. ما می توانیم ارتباط برقرار کنیم، پس آنها نیز می توانند. گذشته ما ارزشمند است، در واقع نمی توان روی آن قیمت گذاشت، زیرا می توانیم همه آن را صرف کمک به معتادی کنیم که هنوز رنج می کشد. وقتی گذشته خود را در میان می گذاریم، ممکن است نیروی برتر بر ما تأثیر گذارد. این احتمال، علت بودن ما در اینجاست و تحقق آن مهمترین هدفی است که باید به انجام برسانیم.

فقط برای امروز: دیگر از گذشته خود پشیمان نیستم، زیرا از طریق آن می توانم با سایر معتادان درد و دل کنم و شاید درد معتاد دیگری را تسکین دهم یا حتی از مرگ او جلوگیری کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۷ حمل (فروردین ماه)

“رشد صداقت”

از نظر عملی، تغییرات به این دلیل به وقوع می پیوندد که آنچه برای مرحله ای از بهبودی مناسب است ممکن است برای مرحله ای دیگر مناسب نباشد.

“کتاب پایه”

وقتی برای اولین بار به معتادان گمنام می آییم، بسیاری از ما شغل قانونی نداریم. همه ما در همان لحظه ای که به NA می رسیم، ناگهان تصمیم نمی گیریم که می خواهیم به شهروند نمونه، صادق و مفیدی تبدیل شویم. اما به زودی در دوران بهبودی متوجه می شویم در انجام کارهایی که زمانی بدون اندیشه مجدد در دوران مصرف انجام می دادیم، احساس خیلی راحتی نداریم. با پیشرفت در دوران بهبودی رفته رفته درباره موضوعاتی که احتمالاً در دوران مصرف ما را آزار نمی داد، صداقت پیدا می کنیم. کم کم بقیه پولی را که صندوق دار به اشتباه به ما پس داده بود به او برمی گردانیم، یا وقتی با اتومبیل پارک شده تصادف می کنیم، تقصیر خود را می پذیریم. درمی یابیم اگر به تدریج بتوانیم درباره این مسائل کوچک صداقت داشته باشیم، مهار کردن آزمایش های بزرگتر صداقت، خیلی آسان تر خواهد شد. بسیاری از ما با ظرفیت بسیار محدودی برای دستیابی به صداقت به اینجا می آییم. اما وقتی قدمهای دوازده گانه را انجام می دهیم، متوجه تغییر تدریجی زندگی خود می شویم. دیگر از دسترنج دیگران سوء استفاده نمی کنیم. می توانیم نسبت به صداقت نویافته خود احساس خوبی داشته باشیم. 

فقط برای امروز: میزان صداقت را در زندگی خود بررسی می کنم تا بفهمم آیا با آن راحت هستم یا خیر.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۶ حمل (فروردین ماه)

“احساس همدلی”

سرانجام فردی از افکار و کارهای نامعقولی که انجام داده بودم، با خبر شد.

“کتاب پایه”

معتادان، اغلب احساس بسیار منحصر به فردی دارند. ما مطمئن هستیم که هیچ کس مانند ما مواد مصرف نکرده است و مجبور به انجام کارهایی که ما برای به دست آوردن آن انجام داده ایم، نبوده است. این احساس که هیچ کس واقعاً ما را درک نمی کند، می تواند ما را برای سالهای بسیار از بهبودی دور نگاه دارد. اما وقتی وارد اتاق های معتادان گمنام می شویم، رفته رفته احساس “بدترین” بودن یا “بی عقل ترین” بودن را از دست می دهیم. وقتی اعضاء تجربیات خود را مشارکت می کنند، به صحبتهای آنها گوش می دهیم. متوجه می شویم دیگران نیز همان مسیر منحرفی که ما طی کرده ایم را طی کرده اند و باز هم قادر به دستیابی به بهبودی بوده اند. به تدریج باور می کنیم بهبودی در دسترس ما نیز قرار دارد. در حالی که در بهبودی خود پیشرفت می کنیم، گاهی اوقات فکر ما هنوز نامعقول است. اما وقتی دوران سخت خود را با دیگران مشارکت می کنیم، متوجه می شویم دیگران با ما احساس همدلی می کنند و درباره چگونگی رویارویی با مشکلات خود صحبت می‌کنند. مهم نیست فکر ما چقدر مغشوش به نظر رسد، در هر حال، وقتی دیگران از طریق صحبت کردن درباره راه حل هایی که پیدا کرده اند با ما ارتباط برقرار می کنند، امیدوار می شویم. رفته رفته باور می کنیم می توانیم برای ادامه بهبودی خود، از مرحله ای که سپری می کنیم، سربلند بیرون بیاییم. هدیه معتادان گمنام این است که یاد می گیریم تنها نیستیم. می توانیم از طریق مشارکت تجربه، توانایی و حتی فکر نامعقول خود با سایر اعضاء پاک شویم و پاک بمانیم. با انجام این کار، آماده استقبال از راه حل هایی می شویم که دیگران برای مشکلاتی که ما با آنها روبرو می شویم، پیدا کرده اند.

فقط برای امروز: سپاسگزارم از اینکه می توانم با دیگران احساس همدلی کنم. امروز، وقتی آنها تجربیات خود را به مشارکت می گذارند، به صحبت هایشان گوش می دهم و تجربیات خود را با آنها در میان می گذارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۵ حمل (فروردین ماه)

“محافظت از بهبودی خود”

به خاطر بسپارید که ما… در نهایت در قبال بهبودی و تصمیم های خود مسئول هستیم.

“کتاب پایه”

اکثر ما با انتخاب هایی روبرو می شویم که بهبودی ما را با چالش مواجه می سازد. مثلاً اگر خود را دچار درد جسمی شدید می یابیم، باید تصمیم بگیریم آیا از دارو استفاده کنیم یا خیر. باید درباره شدت درد با خود بسیار صادق باشیم، با پزشک درباره اعتیاد و بهبودی خود صداقت داشته باشیم و با راهنمای خود نیز صادق باشیم. اما در نهایت خود تصمیم می گیریم، زیرا این ما هستیم که باید با عواقب این تصمیم زندگی کنیم. چالش رایج دیگر، تصمیم گیری درباره شرکت یا عدم شرکت در یک مهمانی است که درآن مشروبات الکلی سرو می شود. دوباره باید وضعیت روحانی خود را در نظر بگیریم. اگر کسی که از بهبودی ما حمایت می کند در این مهمانی حضور داشته باشد، خیلی بهتر است. اما اگر در رویارویی با این چالش احساس ناتوانی می کنیم، احتمالاً باید از دعوت مزبور صرف نظر کنیم. امروز می دانیم حفظ بهبودی ما از حفظ آبرو مهم تر است. همه این تصمیم گیری ها مشکل هستند و نه تنها مستلزم توجه دقیق ما، بلکه مستلزم راهنمایی راهنما و تسلیم کامل به نیرویی برتر هستند. با استفاده از همه این منابع می توانیم بهترین تصمیم را بگیریم. اما در نهایت این تصمیم به عهده ماست. امروز در قبال بهبودی خود مسئول هستیم.

فقط برای امروز: وقتی با تصمیمی روبرو می شوم که بهبودی ام را با چالش مواجه می سازد، قبل از تصمیم گیری با تمام منابعی که در اختیار دارم، مشورت می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۴ حمل (فروردین ماه)

“فقط برای شما”

اعتقاد به بیداری روحانی در شخصیت های مختلفی که در انجمن هستند، به شکل های مختلفی بروز پیدا می کند.

“کتاب پایه”

اگرچه همه ما قدم های یکسانی را طی می کنیم، هر یک از ما بیداری روحانی حاصل از آنها را به روش خود تجربه می کنیم. شکلی که بیداری روحانی در زندگی ما به خود می گیرد، بسته به اینکه چه کسی هستیم متفاوت خواهد بود. برای برخی از ما بیداری روحانی وعده داده شده در قدم دوازدهم، به احیای علاقه ما به مذهب یا عرفان منتج می شود. برخی دیگر از افراد شناختی از زندگی اطرافیان خود پیدا می کنند و شاید برای اولین بار همدردی را تجربه کنند. برخی دیگر نیز متوجه می شوند که قدم ها آنها را نسبت به اصول رفتاری یا اخلاقی خود هشیار کرده است. اکثر ما بیداری روحانی خود را به صورت ترکیبی از این حالت ها تجربه می کنیم و مانند فردی که بیدار شده است، هر یک از این ترکیب ها نیز منحصر به فرد است. اگر انواع مختلف بیداری های روحانی بسیار زیاد است، از کجا بفهمیم یکی از این انواع را به درستی تجربه کرده ایم؟ قدم دوازدهم دو علامت را به ما ارائه می‌دهد: اصولی را یافته ایم که می توانند به خوبی ما را هدایت کنند، نوعی از اصول که مایل به اجرای آن در همه امور هستیم. به تدریج نسبت به مشارکت کردن رایگان تجربیات خود با سایر معتادان توجه کافی مبذول می داریم. فرقی نمی کند جزییات بیداری ما چگونه است، در هر حال، به همه ما راهنمایی و عشق مورد نیاز برای زندگی رضایت بخش و روحانی بخشیده شده است.

فقط برای امروز: بیداری روحانی من، صرف نظر از شکل ویژه اش، به من کمک کرده است تا جایگاه خود در دنیا را با عشق و زندگی پر کنم. بدین خاطر سپاسگزارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۳ حمل (فروردین ماه)

“جذابیت”

بازتاب عمومی ما از آنچه باید ارائه دهیم، عبارتست از: روش موفق و اثبات شده حفظ شیوه زندگی عاری از مواد مخدر.

“کتاب پایه”

بله، ما اعضای جدید را جذب می کنیم. معتادان بیشتر و بیشتری معتادان گمنام را پیدا می کنند. اما وقتی جدیدترین اعضای ما خسته از درگیری خود با اعتیاد از راه می رسند، چگونه با آنها برخورد می کنیم؟ آیا به سراغ تازه واردهایی می رویم که در جلسات ما سردرگم و مردد بر روی پای خود ایستاده اند؟ آیا مایلیم آنها را با اتومبیل خود به جلسات برسانیم؟ آیا هنوز با معتادی که رنج می کشد، به صورت دونفره کار می کنیم؟ آیا شماره تلفن خود را به آنها می دهیم؟ آیا مشتاقیم تماس تلفنی مذکور در قدم دوازدهم را پاسخ دهیم، حتی اگر این کار به برخاستن از رختخواب در نیمه شب منجر شود؟ آیا با فردی که دارای جهت گیری جنسی متفاوت یا فرهنگ دیگری است، کار می کنیم؟ آیا در اعطای وقت خود به دیگران سخاوتمند هستیم؟ شکی نیست که با ابزار عشق و پذیرش سایر معتادان انجمن روبرو شدیم. چیزی که بسیاری از ما را به معتادان گمنام جذب کرد این بود که سرانجام مکانی را پیدا کردیم که نسبت به آن احساس تعلق می کردیم. آیا این احساس تعلق را به اعضای جدیدتر خود نیز ارائه می دهیم؟ ما نمی توانیم معتادان گمنام را ارتقا دهیم. اما وقتی اصول را در زندگی خود به اجرا در می آوریم، همان طور که خود به سوی بهبودی جذب شدیم، اعضای جدیدتری را به راه NAجذب می کنیم.

فقط برای امروز: با یک تازه وارد کار می کنم. به یاد دارم که خود نیز زمانی تازه وارد بودم. سعی می کنم با همان احساس تعلقی که خود در NA یافته ام، دیگران را جذب کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۲ حمل (فروردین ماه)

“عشق و اعتیاد”

برخی از ما برای اولین بار اثرات اعتیاد را بر افرادی که به ما نزدیک تر بودند، مشاهده کردیم. به این افراد برای اینکه در زندگی از ما محافظت کنند، به شدت وابسته بودیم. وقتی آنها منافع، دوستان و عزیزان دیگری پیدا می کردند، احساس عصبانیت و نومیدی می کردیم و لطمه می خوردیم. 

“کتاب پایه”

اعتیاد همه جنبه های زندگی ما را تحت تأثیر قرار داد. همان طور که به دنبال مواد مخدر می گشتیم تا همه چیز را درست کند، به دنبال افرادی می گشتیم تا به ما سر و سامان دهند. از دیگران درخواستهای غیرممکن داشتیم و افرادی را که چیزهای باارزشی برای ارائه به ما داشتند، طرد می کردیم. اکثر اوقات تنها افرادی که برای ما باقی می ماندند، خودشان آنقدر محتاج بودند که قادر به انکار انتظارات غیرواقع بینانه ما باشند. تعجبی نیست که ما قادر به برقراری و حفظ روابط صمیمی سالم در دوران اعتیاد خود نبودیم. امروز در دوران بهبودی انتظار نداریم که مواد مخدر چاره درد ما باشد. اگر هنوز از افراد انتظار داریم تا به ما سر و سامان دهند، شاید زمان آن است که روابط خود را به برنامه بهبودی خود اضافه کنیم. ابتدا می پذیریم که مشکلی داریم و مهمترین مسئله برای داشتن روابط صمیمی سالم را نمی دانیم. به سراغ اعضایی می رویم که مشکلات مشابه ما را داشته اند و از آنها رهایی یافته اند. با آنها صحبت می کنیم و به حرفه ای آنها درباره این جنبه از بهبودی شان گوش می دهیم. برنامه را در همه امور خود به کار می بریم و همان نوع آزادی را در روابط خود جستجو می کنیم که در سراسر بهبودی خود بدان دست یافته ایم.

 

فقط برای امروز: روابط عشق آمیز در دسترس من است. امروز، اثرات اعتیاد را بر روابط خود بررسی می کنم تا بتوانم تلاش برای دستیابی به بهبودی را آغاز کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۱ حمل (فروردین ماه)

“درون و بیرون”

ارزش واقعی ما در عمل کردن بر اساس شخصیت خودمان است.

“کتاب پایه”

 وقتی قدمها را کار می کنیم، مجبوریم برخی از حقایق اساسی را درباره خود کشف کنیم. فرآیند آشکارسازی اسرار، برملا کردن آنها و جستجوی شخصیت خود سرشت واقعی ما را نشان می دهد. وقتی از خود شناخت پیدا می کنیم، باید تصمیم بگیریم که فقط خودمان باشیم. شاید بخواهیم به آنچه به سایر معتادان انجمن و دنیا ارائه می دهیم نگاهی بیندازیم و ببینیم آیا با آنچه در درون خود یافته ایم مطابقت دارد یا خیر. آیا تظاهر می کنیم که وقتی در حقیقت بسیار حساس هستیم، هیچ چیز ما را آزار نمی دهد؟ آیا ناامنی های خود را با لطیفه های زننده مخفی می کنیم یا ترسهای خود را با کسی در میان می گذاریم؟ آیا وقتی که به چهل سالگی نزدیک می شویم و اساساً محتاط هستیم، مانند یک نوجوان لباس می پوشیم؟ شاید بخواهیم به مسائلی که فکر می کردیم «به ما ارتباطی ندارد»، نگاه دیگری بیندازیم. شاید به این دلیل که «از شلوغی خوشمان نمی آید، از فعالیتهای NA دوری کرده ایم.» یا شاید خیال عوض کردن شغل را داشته باشیم، اما چون خیال ما «واقعاً درباره خود درست نبوده»، اقدامی در این زمینه نمی کنیم. وقتی از خود شناخت جدیدی پیدا می کنیم، می خواهیم که رفتار خود را بر اساس آن مطابقت دهیم. می خواهیم الگوهایی واقعی از خودمان باشیم.

فقط برای امروز: بیرون خود را بررسی می کنم تا مطمئن شوم که با درونم مطابقت دارد. سعی می کنم بر اساس رشدی که در بهبودی تجربه کرده ام، رفتار کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ حمل ( فروردین ماه )

“خدامحوری”

به تدریج وقتی بیشتر از خودمحوری، خدامحور می شویم، نومیدی ما به امید تبدیل می شود.

 “کتاب پایه” 

امیدواری چه پرشکوه است! قبل از آمدن به معتادان گمنام، بسیاری از ما با نومیدی مطلق زندگی می کردیم. معتقد بودیم سرنوشت، مرگ در اثر این بیماری را برای ما رقم زده است. بسیاری از اعضاء در اولین ماه های برنامه، از قرار داشتن بر “ابری صورتی” صحبت می کنند. ما مصرف را قطع کرده ایم، دوستانی پیدا کرده ایم و زندگی ما نویدبخش به نظر می رسد. اوضاع عالی پیش می رود. سپس واقعیت آغاز می شود. زندگی هنوز زندگی است. ما هنوز شغل از دست می دهیم، شرکای زندگی ما هنوز ما را ترک می کنند، دوستان ما هنوز می میرند و ما هنوز مریض می شویم. پرهیز از مواد مخدر تضمین نمی کند که زندگی همیشه باب میل ما پیش رود. وقتی واقعیت زندگی آن طور که هست، آغاز می شود، به نیروی برتر خود مراجعه می کنیم و به خاطر می سپاریم که زندگی همان طور که هست روی می دهد. اما صرف نظر از اینکه در بهبودی ما چه چیزی رخ می دهد، نباید نومید شویم، زیرا امید همیشه وجود دارد. این امید در رابطه ما با نیروی برتر نهفته است. این رابطه همان طور که در کتاب ما بیان شده، در طول زمان به وجود می آید: «به تدریج خدامحورتر می شویم.» هر چه بیشتر و بیشتر به نیروی برتر خود اتکا می کنیم، کشمکش های زندگی دیگر ما را به سوی دریای نومیدی نمی کشاند. هر چه بیشتر بر خداوند تمرکز می کنیم، بر خود کمتر تمرکز می کنیم.

فقط برای امروز: به نیروی برتر خود اتکا می کنم. می پذیرم که صرف نظر از آنچه اتفاق می افتد، نیروی برتر منابعی را برای تحمل آن برای من فراهم می کند.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org