نویسنده: sadra

فقط برای امروز

۷ حمل (فروردین ماه)

“جستجوی نقاط قوت”

بر اساس اصول بهبودی، سعی می کنیم درباره یکدیگر قضاوت نکنیم، از یکدیگر کلیشه نسازیم و به یکدیگر درس اخلاق ندهیم. 

“کتاب پایه” 

چند بار در دوران بهبودی رفتار دیگران را اشتباه فهمیده ایم، درباره آنها فوراً قضاوت کرده ایم، اسمی را بر روی آنها گذاشته ایم و آنها را طبقه بندی کرده ایم؟ ممکن است آنها شناخت متفاوتی از نیروی برتر خود پیدا کرده بودند و ما به این خاطر نتیجه گرفتیم که اعتقادات آنها غیر روحانی است. یا شاید زن و شوهری را در حال مشاجره مشاهده کردیم و تصور کردیم که رابطه آنها ناسالم است و بعدها متوجه شدیم که ازدواج آنها برای سالهای زیادی موفق بوده است. طبقه بندی بدون فکر و عجولانه افراد به دسته های مختلف باعث می‌شود هیچ چیزی درباره آنها نفهمیم. هر بار که درباره رفتار افراد دیگر قضاوت می کنیم، دیگر به آنها به چشم یک دوست و همسفر در جاده بهبودی نگاه نمی کنیم. اگر از کسانی که مورد قضاوت قرار می دهیم بپرسیم آیا از این کار خشنود هستند، پاسخ منفی قاطعانه ای را دریافت می کنیم. آیا اگر این کار در مورد ما انجام می شد، احساس نمی کردیم که مورد اهانت قرار گرفته ایم؟ به راستی بله. بهترین صفات ما چیزهایی هستند که توجه دیگران را به آنها جلب می کنیم. به همین ترتیب، معتادان در حال بهبودی همسفر ما نیز می خواهند که در موردشان خوب فکر شود. برنامه بهبودی از ما می خواهد به طور مثبت به زندگی نگاه کنیم. هر چه بیشتر به صفات مثبت دیگران توجه کنیم، این صفات را بیشتر در خود می یابیم.  

فقط برای امروز: قضاوتهای منفی خود را درباره دیگران کنار می گذارم و در عوض بر سپاسگزاری از صفات مطلوب همه تمرکز می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۶ حمل (فروردین ماه)

“اعتماد به راهنما—به امتحان آن می‌ارزد”

راهنما کسی است که، ما می توانیم به او اعتماد کنیم و واقعیات تجارب خود در زندگی را با او در میان بگذاریم…   

“جزوه راهنما گرفتن و راهنما شدن”

ایده راهنما گرفتن ممکن است برای ما تازه باشد. سال های بسیاری را بدون راهنمایی سپری کرده ایم، فقط بر نفع شخصی خود تکیه کرده ایم، به همه مظنون شده ایم و به هیچ کس اعتماد نکرده ایم. اکنون که شیوه زندگی در بهبودی را می آموزیم، نیاز خود به کمک را در می یابیم. دیگر نمی توانیم به تنهایی کارها را انجام دهیم؛ باید ریسک اعتماد به انسان دیگری را بپذیریم. اغلب اولین شخصی که ریسک اعتماد به او را می پذیریم، راهنمای ماست—کسی که به او احترام می گذاریم، با او همدردی می کنیم و دلیلی برای اعتماد به او داریم. وقتی به پذیرفتن راهنما تمایل پیدا می کنیم، پیوندی میان ما برقرار می شود. اسرار خود را آشکار می کنیم و به خرد راهنمای خود اطمینان پیدا می کنیم. دغدغه های خود را با او در میان می گذاریم و ارزش قائل شدن برای تجربه راهنما را می آموزیم. درد خود را در میان می گذاریم و با همدردی از ما استقبال می شود. یکدیگر را می شناسیم، به هم احترام می گذاریم و همدیگر را دوست داریم. هر چه بیشتر به راهنما اعتماد کنیم، بیشتر یاد می گیریم به خود اعتماد کنیم. اعتماد به ما کمک می کند از ترس، سردرگمی، سوءظن و بی هدفی در زندگی رهایی پیدا کنیم. در ابتدا، اعتماد به معتاد دیگر خطرناک به نظر می رسد. اما این اعتماد همان اصلی است که در رابطه خود با نیرویی برتر به کار می بریم—خطرناک یا بی خطر، تجربه به ما می گوید که بدون آن نمی توانیم ادامه دهیم. هر چه بیشتر ریسک اعتماد به راهنمای خود را می پذیریم، تمایل بیشتری نسبت به زندگی خود پیدا می کنیم.

فقط برای امروز : می خواهم رشد و تغییر کنم. ریسک اعتماد به راهنمای خود را می پذیرم و به پاداش صحبت کردن با او دست می یابم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۵ حمل (فروردین ماه)

“من نمی توانم،اما ما می توانیم”

از انزوای اعتیاد خود، به انجمنی از افراد رسیدیم که دارای پیوند مشترکی هستند… ایمان، قدرت و امید ما از افرادی نشأت می گیرد که بهبودی خود را به مشارکت می گذارند…

“کتاب پایه”

عدم پذیرش ضعف، مخفی کردن همه کمبودها، انکار شکست، تنها پیش رفتن—اینها اعتقاداتی بود که بسیاری از ما از آن پیروی می کردیم. بر خلاف همه شواهدی که وجود داشت، انکار کردیم که در برابر اعتیاد خود عاجز هستیم و زندگی مان غیر قابل اداره شده است. بسیاری از ما بدون اطمینان از وجود چیزی که ارزش تسلیم شدن را دارد، تسلیم نمی شدیم. بسیاری از ما تنها زمانی قدم اول خود را طی کردیم که در معتادان گمنام شواهدی را مبنی بر بهبودی معتادان در اختیار داشتیم. در NA افراد دیگری را پیدا می کنیم که در شرایط سخت یکسانی به سر برده اند، نیازهای یکسانی داشته اند و ابزاری مؤثر برای خود یافته اند. این معتادان تمایل دارند این ابزار را با ما در میان بگذارند و در هنگام فراگیری نحوه استفاده از آنها، در صورت نیاز ما را از نظر عاطفی حمایت می کنند. معتادان در حال بهبودی اهمیت کمک به دیگران را می دانند، زیرا زمانی نیز به آنها کمک شده است. وقتی به بخشی از معتادان گمنام تبدیل می شویم، به جامعه ای از معتادان مانند خود می پیوندیم، گروهی از افراد که می دانیم برای دستیابی به بهبودی به یکدیگر کمک می کنیم.

فقط برای امروز : به پیوند بهبودی ملحق می شوم. تجربه، قدرت و امید مورد نیاز خود را در انجمن معتادان گمنام به دست می آورم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۴ حمل (فروردین ماه)

“رهایی از گذشته”

اینکه کجا بودیم مهم نیست، بلکه اینکه کجا می رویم مهم است.

“کتاب پایه”

وقتی برای اولین بار بهبودی پیدا می کنیم، برخی از ما از “معتاد” نامیدن خود احساس خجالت یا نومیدی می کنیم. در روزهای اول وقتی برای یافتن معنای جدید در زندگی خود تلاش می کنیم، ممکن است آکنده از هم ترس و هم امید باشیم. گذشته ممکن است گریزناپذیر و غیر قابل تحمل باشد. شاید فکر کردن درباره خود غیر از شیوه ای که همیشه فکر کرده ایم، دشوار باشد. در حالی که خاطرات گذشته می تواند یادآور آنچه باشد که در صورت مصرف مجدد مواد در انتظار ماست، این خاطرات می تواند ما را در کابوس خجالت و ترس نیز گرفتار کند. گرچه رهایی از این خاطرات ممکن است دشوار باشد، اما هر یک از روزهای بهبودی می تواند ما را بسیار دورتر از اعتیاد فعال خود رهنمون سازد. هر روز دلایل بیشتری را برای امید به آینده و دلایل کمتری را برای تنبیه خود می یابیم. در دوران بهبودی همه درها بر روی ما باز است. حق انتخابهای بسیاری را در اختیار داریم. زندگی جدید ما غنی و سرشار از امید است. در حالی که نمی توانیم گذشته را فراموش کنیم، مجبور به زندگی در آن نیستیم. می توانیم به جلو حرکت کنیم.

فقط برای امروز : چمدان خود را می بندم و از گذشته خود بیرون آمده، به سوی زمان حالی که سرشار از امید است، حرکت می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۳ حمل (فروردین ماه)

“نعمتهای خداوند”

سخت تلاش می کنیم و آنچه را هر روز به رایگان به ما اعطاء شده، می پذیریم.

“کتاب پایه” 

نیروی برتر مانند خیابانی دوطرفه است. در هنگام دعا ما صحبت می کنیم و خداوند می شنود. وقتی مراقبه می کنیم، حداکثر تلاش خود را برای گوش دادن به اراده نیروی برتر به کار می گیریم. می دانیم که نسبت به نقش خود در این رابطه مسئول هستیم. اگر دعا نکنیم و گوش ندهیم، درهای زندگی خود را بر روی نیروی برتر می بندیم. وقتی درباره رابطه خود با نیروی برتر فکر می کنیم، مهم است به یاد داشته باشیم چه کسی هستیم: فردی عاجز. می توانیم درخواست راهنمایی کنیم؛ می توانیم درخواست تمایل یا قدرت کنیم؛ می توانیم آگاهی از اراده نیروی برتر را تقاضا کنیم، اما نمی توانیم مدعی شویم. خداوندی که درک می کنیم—کسی که صاحب قدرت است—با بخشش همان چیز مورد نیاز ما در هنگام احتیاج، نقش خود را در این رابطه ایفا خواهد کرد. باید برای زنده نگاه داشتن رابطه خود با نیروی برتر هر روز اقدام کنیم. یک راه برای انجام این امر به کار بردن قدم یازدهم است. سپس عجز خود را به یاد می آوریم و اراده نیرویی برتر از خود را می پذیریم.

فقط برای امروز : در رابطه خود با نیروی برتر طرف عاجز من هستم. با به یاد داشتن اینکه چه کسی هستم، امروز نعمتهای خداوندی را که درک می کنم با فروتنی می پذیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲ حمل (فروردین ماه )

“اصل اتکا به خود”

در دوران اعتیاد خود، به مردم، مکانها و چیزها وابسته بودیم. از آنها انتظار داشتیم ما را حمایت کنند و چیزهایی را که متوجه کمبود آن در خود می شدیم، فراهم کنند.

“کتاب پایه”

در عالم حیوانات، موجودی هست که با استفاده از دیگران رشد می کند و زالو نامیده می شود. این موجود به افراد می چسبد و چیزهای مورد نیاز خود را دریافت می کند. وقتی یک قربانی زالو را از خود وا می کند، این موجود صرفاً به سراغ فرد دیگری می رود. در دوران اعتیاد فعال، ما نیز به همین ترتیب رفتار کردیم. از خانواده ها، دوستان و جوامع خود سوء استفاده کردیم. آگاهانه یا ناآگاهانه تقریباً از هر کسی که با او روبرو می شدیم، چیزی را بی دلیل می ستاندیم. وقتی در اولین جلسه خود، گرداندن سبد را مشاهده کردیم، شاید تصور کرده باشیم: «اتکا به خود! حالا این ایده عجیب چیست؟» همان طور که نگاه می کردیم، متوجه چیزی شدیم. این معتادان متکی به خود آزاد بودند. با پرداخت سهم خود، به این مزیت دست یافته بودند که خودشان تصمیم گیری کنند. با به کار بردن اصل اتکا به خود در زندگی شخصی، به همین نوع آزادی دست پیدا می کنیم. دیگر هیچ کسی حق ندارد به ما بگوید کجا زندگی کنیم، زیرا اجاره خود را می پردازیم. می توانیم با انتخاب خود غذا بخوریم، لباس بپوشیم یا رانندگی کنیم، زیرا خود ما این چیزها را فراهم می کنیم. بر خلاف زالو نباید برای بقا به دیگران وابسته باشیم. هر چه مسئولیت بیشتری را قبول می کنیم، آزادی بیشتری را به دست می آوریم. 

فقط برای امروز: در این آزادی که می توانم با حمایت از خود به دست بیاورم، محدودیتی وجود ندارد. امروز مسئولیت شخصی را می پذیرم و سهم خود را می پردازم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱ حمل (فروردین ماه )

“یک بیماری قابل درمان”

اعتیاد یک بیماری است که فراتر از مصرف مواد مخدر است.

“کتاب پایه”

 در اولین جلسه خود، ممکن است از شیوه ای که اعضاء درباره نحوه تأثیرگذاری بیماری اعتیاد بر زندگی خود صحبت می کردند، تعجب کرده باشیم. با خود فکر می کردیم: «بیماری؟ من فقط مشکل مصرف مواد داشته ام! آنها درباره چه چیزی صحبت می کنند؟» پس از گذشت مدتی از برنامه، به تدریج درمی یابیم که اعتیاد ما چیزی عمیق تر از مصرف وسوسه انگیز و اجباری مواد مخدر بوده است. متوجه می شویم که از بیماری مزمنی رنج می بردیم که بسیاری از زمینه های زندگی ما را تحت تأثیر قرار می داد. نمی دانستیم کجا به این بیماری “مبتلا شدیم”، اما در بررسی خود دریافتیم که این بیماری سالهای زیادی در ما وجود داشته است. درست مانند بیماری اعتیاد، برنامه NA نیز همه زمینه های زندگی ما را تحت تأثیر قرار می دهد. ما در اولین جلسه خود با همه علائم موجود حاضر می شویم: خلأ روحانی، شکنجه روحی، عجز، غیر قابل اداره بودن. درمان بیماری ما بسیار فراتر از صرفاً پرهیز است. از قدم های دوازده گانه استفاده می کنیم و گرچه این قدمها بیماری ما را “معالجه” نمی کنند، قطعاً به تدریج موجب التیام ما می شوند. هنگامی که بهبود پیدا می کنیم، هدیه زندگی را تجربه می کنیم.

فقط برای امروز: بیماری خود را با قدم های دوازده گانه درمان می کنم.

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org