نویسنده: sadra

فقط برای امروز

۳۰حوت (اسفند ماه )

نیرویی برتر 

اکثر ما در پذیرفتن اینکه اعتياد به نیروی مخربی در زندگی ما تبدیل شده بود، مشکلی نداریم، بهترین تلاش های ما به نابودی و نومیدی شدیدتر از همیشه تبدیل شد، زمانی متوجه شدیم که به کمک نیرویی برتر از اعتیاد خود نیاز داریم.

کتاب پایه

اکثر ما بدون شک می دانیم که نابودی، زندگی ما را در بر گرفته است، دانستن اینکه به بیماری اعتیاد مبتلا هستیم، به ما در درک منبع یا علت این نابودی کمک می کند.

می توانیم اعتیاد را به عنوان نیرویی بشناسیم که موجب نابودی زندگی ما شده است، وقتی قدم اول را کار می کنیم، می پذیریم که نیروی مخرب اعتیاد، بزرگتر از ما بوده است. ما در برابر آن عاجز هستیم.

در این هنگام، تنها امید ما یافتن نیرویی قدرتمندتر از اجبار اعتیادمان است، نیرویی که مایل به حفظ زندگی باشد، نه آنکه آن را پایان دهد، نباید آن را درک کنیم یا حتی نام ببریم؛ تنها باید باور کنیم که چنین نیروی برتری می تواند وجود داشته باشد.

اعتقاد به اینکه نیرویی مهربان و برتر از اعتیاد صرفا ممکن است وجود داشته باشد، سرانجام در روزی از روزها امید لازم برای پاک ماندن را در اختیار ما قرار می دهد.

فقط برای امروز : به امکان وجود نیرویی برتر از اعتیاد خود ایمان دارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۹ حوت ( اسفند ماه )

“چیز باارزشی برای مشارکت کردن”

« پیام ساده و صادقانه بهبودی از اعتیاد تاثیرگذار به نظر می آید.»

“کتاب پایه”

شما در جلسه ای هستید. مدتی از سخنرانی گذشته است. یک یا دو عضو تجربیات روحانی خود را به روش پرمعنی خاصی توصیف کرده اند. عضو دیگری ما را با داستان های سرگرم کننده از خنده روده بر کرده است. سپس رهبر شما را فرا می خواند. شما خود را با احساس خجالت معرفی می کنید، با عرض معذرت چند جمله ای را به سختی به زبان می آورید، از همه برای گوش دادن تشکر می کنید و بقیه جلسه را در سکوت و خجالت زده منتظر می نشینید. آیا این ماجرا برای شما آشناست؟ بسیار خوب، شما تنها نیستید.

همه ما در مواقعی احساس می کردیم حرفهایی که باید می زدیم، به قدر کافی روحانی نبوده، به قدر کافی سرگرم کننده نبوده و به قدر کافی آن چیزی که باید باشد نبوده است. اما سخنرانی ورزشی رقابتی نیست. جان کلام جلسات ما همدردی و تجربه است، چیزی که همه ما به میزان فراوان در اختیار داریم. وقتی از اعماق دل حقیقت تجربه خود را در میان می گذاریم، سایر معتادان احساس می کنند می‌توانند به ما اعتماد کنند، زیرا می دانند که ما نیز درست مثل خودشان هستیم. وقتی صرفاً آنچه را که در زندگی ما مؤثر بوده در میان می گذاریم، می توانیم مطمئن باشیم که پیام ما برای دیگران مفید خواهد بود.

صحبتهای ما نباید شگفت انگیز یا خنده دار باشد تا درست به نظر آید. هر معتادی که برنامه صادقانه ای را انجام می دهد که بهبودی هدفمندی را موجب می شود، چیز بسیار پرارزشی برای مشارکت کردن در اختیار دارد. چیزی که هیچ فرد دیگری نمی تواند ارائه دهد: تجربه خود او. 

 

فقط برای امروز : چیز باارزشی را برای مشارکت کردن در اختیار دارم. امروز در جلسه ای شرکت می کنم و تجربه بهبودی خود از اعتیاد را در میان می گذارم .

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۸ حوت ( اسفند ماه )

“پیام کامل”

«وقتی معتادان به وجود افراد دیگری پی می برند که در مشکلات حال و گذشته خود با آنها شریک هستند، احساس خاصی به آنها دست می دهد.»

“کتاب پایه”

ثروت بهبودی آنقدر خوب است که آن را فقط برای خود حفظ نکنیم. برخی از ما معتقدیم که وقتی در جلسات صحبت می کنیم، «باید تازه وارد را به خاطر داشته باشیم» و همواره سعی کنیم حامل پیام مفیدی باشیم. اما گاهی اوقات مفیدترین پیامی که می توانیم برسانیم این است که ما دوران سخت بهبودی خود را سپری می کنیم و با این وجود پاک می مانیم! 

بله، ارسال پیام قطعی امید به اعضای جدیدتر، رضایت بخش است. از این گذشته، هیچ کس فرد شکوه کننده را دوست ندارد. اما مسائل دردسر آفرین اتفاق می افتد و زندگی آن طور که هست، می تواند امواج تکان دهنده را حتی به بهبودی اعضای قدیمی تر معتادان گمنام نیز ارسال کند. اگر به ابزار برنامه مجهز شویم، می توانیم از میان این آشفتگی بگذریم و برای تعریف کردن این ماجرا پاک بمانیم. 

بهبودی یک مرتبه اتفاق نمی افتد؛ بلکه فرآیندی مداوم و گاهی به صورت کشمکش است. وقتی با صحبت نکردن درباره دوران سختی که ممکن است در سفر خود از آن عبور کنیم، پیام خود را ناقص می کنیم، تازه واردها را از دریافت اینکه آنها نیز می توانند پاک بمانند، محروم می کنیم. اگر پیام کامل بهبودی خود را در میان بگذاریم، ممکن است ندانیم چه کسی سود می برد، اما می توانیم مطمئن باشیم در نهایت کسی سود خواهد برد.  

    

فقط برای امروز : دوران خوب و سخت بهبودی خود را صادقانه در میان می گذارم. به خاطر دارم که تجربه من در عبور از سختی ها ممکن است برای عضوی دیگر مفید باشد.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

۲۷ حوت ( اسفند ماه)

“شهامت واقعی”

«کسانی که در این مواقع موفق می شوند شهامتی از خود نشان می دهند که مال خودشان نیست.»

“کتاب پایه”

قبل از آمدن به NA بسیاری از ما تصور می کردیم صرفاً به این خاطر شجاع هستیم که تا به حال ترس را تجربه نکرده ایم. همه احساسات خود را که ترس هم در میان آنها بود، تخدیر کرده بودیم تا خود را متقاعد کنیم که افرادی قوی و شجاع هستیم و تحت هیچ شرایطی شکست نمی خوریم.

اما یافتن شهامت در مصرف مواد، ارتباطی با شیوه زندگی امروز ما ندارد. در حالی که پاک هستیم و در بهبودی به سر می بریم، گاهی اوقات باید احساس ترس داشته باشیم. وقتی برای اولین بار احساس ترس به ما دست می دهد، ممکن است تصور کنیم که ترسو هستیم. چون فردی که آن سوی خط تلفن قرار دارد ممکن است ما را درک نکند، از برداشتن تلفن می ترسیم. از درخواست راهنمایی از افراد دیگر می ترسیم، چون ممکن است درخواست ما رد کنند. از پیدا کردن شغل می ترسیم. از داشتن صداقت با دوستان خود می ترسیم. اما همه این ترسها طبیعی و حتی سالم هستند. آنچه سالم نیست این است که اجازه دهیم ترس بر ما غلبه کند. 

وقتی به ترس خود اجازه می دهیم که رشد ما را متوقف کند، شکست خواهیم خورد. شهامت واقعی، فقدان ترس نیست، بلکه تمایل به مقابله با ترس است.

فقط برای امروز : من شجاعت به خرج خواهم داد. وقتی می ترسم ، کاری را انجام می دهم که برای رشد در بهبودی لازم است.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

۲۶ حوت ( اسفند ماه)

“ترازنامه”

«هدف از تهیه ترازنامه اخلاقی بی باکانه و جستجوگرانه، تجسس در میان سردرگمی و تناقض زندگی خود برای یافتن هویت واقعی مان است.»   

“کتاب پایه”

معتادان مصرف کننده گروهی از افراد سردرگم و پیچیده ای هستند. از لحظه ای به لحظه ای دیگر مشکل است بفهمیم این افراد چه کاری می خواهند انجام دهند یا چه کسی می خواهند باشند. فرد معتاد معمولاً درست مانند هر فرد دیگری از این موضوع متحیر است. 

وقتی مصرف می کردیم رفتار ما با نیازهای اعتیاد ما تعیین می شد. بسیاری از ما هنوز هم متوجه شباهت شخصیت خود با رفتار خود در دوران اعتیاد می شویم و این امر موجب شرمندگی و نومیدی ما می شود. امروز نباید مانند گذشته بر اساس اعتیاد خود عمل کنیم؛ بهبودی امکان تغییر را به ما داده است. 

برای اینکه نیازهای فراتر از نیازهای دوران مصرف خود در گذشته را درک کنیم و دریابیم که امروز چه کسی می خواهیم باشیم، می توانیم از ترازنامه قدم چهارم استفاده کنیم. نوشتن درباره رفتار خود و توجه به احساسات خود درباره این رفتار به ما در درک اینکه چه کسی می خواهیم باشیم کمک می کند. ترازنامه به ما در درک نیازهای فراتر از نیازهای اعتیاد فعال و فراتر از تمایل ما به دریافت عشق و پذیرفته شدن از سوی دیگران کمک می کند—درمی یابیم اساساً چه کسی هستیم. به تدریج درک می کنیم که چه چیزی برای ما مناسب است و زندگی دلخواه ما چگونه است. این لحظه، آغاز تبدیل شدن به هویت واقعی خودمان است.  

   

فقط برای امروز: اگر می خواهم بفهمم چه کسی هستم، نگاه می کنم به اینکه چه کسی بوده ام و چه کسی می خواهم باشم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۵ حوت (اسفند ماه)

احساس “تعلق”

«با هم بودن پس از جلسات، فرصتهای خوبی برای مشارکت کردن مسائلی است که در طی جلسه فرصت بحث درباره آنها را پیدا نمی کنیم.»

“کتاب پایه”

اعتیاد فعال، ما را از جامعه جدا کرد و ما را منزوی کرد. ترس در محور این انزوا قرار داشت. معتقد بودیم اگر به دیگران اجازه شناخت خود را بدهیم، آنها فقط در می یابند که ما چه معایب بی شماری داریم. در آن صورت، تنها یک قدم با طرد شدن فاصله خواهیم داشت . 

وقتی به اولین جلسه NA می آییم، معمولاً از رابطه آشناییت و دوستی سایر معتادان در حال بهبودی با یکدیگر تحت تأثیر قرار می گیریم. ما نیز اگر به خود اجازه دهیم، می توانیم به سرعت بخشی از این انجمن شویم. یک راه برای شروع این است که بعد از جلسات به اتفاق اعضای انجمن به کافی شاپ محل برویم.  

در این محافل می توانیم دیواری که ما را از دیگران جدا می کند، از میان برداریم و به مسائلی درباره خود یا سایر اعضای NA پی ببریم. گاهی اوقات دو به دو می توانیم مسائلی را با یکدیگر در میان بگذاریم که ممکن است مایل به افشای آن در جمع گروه نباشیم. یاد می گیریم در بسیاری از این محافل آخر شب صحبتهای کوتاهی کنیم و روابط دوستی عمیق و پایداری را نیز برقرار نماییم. 

با وجود دوستان جدید خود در NA دیگر مجبور به زندگی در انزوا نیستیم. می توانیم بخشی از مجموعه بزرگتر یعنی انجمن معتادان گمنام شویم. 

فقط برای امروز : از انزوا رهایی پیدا می کنم. سعی می کنم نسبت به انجمن NA احساس تعلق کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

۲۴ حوت ( اسفند ماه)

“روابط”

«ترازنامه های ما نیز دارای مطالبی درباره روابط هستند.»

“کتاب پایه”

البته این کمترین چیزی است که می توان گفت! به خصوص سالها پس از شروع بهبودی ، کل ترازنامه های ما ممکن است بر روابط ما با دیگران تمرکز یابد. زندگی ما از روابط ما با عزیزان، دوستان، همکاران، بچه ها و سایر افرادی که با آنها در تماس هستیم، پر شده است. نگاهی به این روابط می تواند چیزهای زیادی درباره شخصیت اصلی مان به ما بگوید. 

اغلب در ترازنامه های ما رنجش هایی فهرست می شود که از برخوردهای روزمره ما با دیگران نشأت می گیرد. جهت بررسی نقش خود در این برخوردها تلاش می کنیم. آیا از سایر افراد انتظارات غیر واقع بینانه ای داریم؟ آیا معیارهای خود را بر دیگران تحمیل می کنیم؟ آیا گاهی اوقات ناگهان تحمل خود را از دست می دهیم؟ 

اغلب فقط با نوشتن ترازنامه مقداری از فشاری که رابطه ای آشفته می تواند ایجاد کند، رفع می شود. اما این ترازنامه را باید با انسان دیگری نیز در میان بگذاریم. از این طریق می توانیم بخشی از بینش مورد نیاز نسبت به مسئله مورد نظر و نحوه دستیابی به راه حل آن را به دست آوریم. 

ترازنامه به عنوان یک ابزار این امکان را به ما می دهد تا به تدریج روابط خود را بهبود بخشیم. امروز یاد می گیریم که با کمک ترازنامه می توانیم از روابط خود با دیگران لذت ببریم.

فقط برای امروز : از نقشی که در روابط خود دارم ترازنامه تهیه می کنم. تلاش می کنم نقش مقتدرتر و مسئولانه تری در این روابط داشته باشم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۳ حوت ( اسفند ماه )

“این فرد استثنایی”

«راهنما لزوماً یک دوست نیست، اما شاید فردی باشد که به او اطمینان می کنیم. می توانیم مسائلی را که از ابراز آن در جلسه احساس خوبی نداریم، با راهنما در میان بگذاریم.»

“جزوه اصلاح شده راهنما گرفتن و راهنما شدن”

از فردی خواسته ایم که ما را راهنمایی کند و دلایلی که برای درخواست از این فرد خاص داریم به اندازه شن های ساحل دریاست. احتمالاً به صحبتهای آنها در یک جلسه سخنرانی گوش دادیم و این افراد به نظر ما سرگرم کننده یا مشوق بودند. احتمالاً فکر می کردیم ماشین فوق العاده‌ای دارند و اگر ما نیز برنامه آنها را انجام دهیم، صاحب یکی از این ماشین ها می شویم. یا شاید در شهری کوچک زندگی می کنیم و آنها تنها افرادی بودند که زمان لازم برای کمک کردن را در اختیار داشتند.  

هر دلیل ابتدایی که برای برقراری ارتباط با راهنما داشته باشیم، مطمئناً درمی یابیم که دلایل ما برای حفظ این رابطه کاملاً متفاوت است. آنها ناگهان ما را با بینش حیرت آوری شگفت زده می کنند و از اینکه آنها در قدم چهارم مخفیانه مراقب ما بوده اند، شگفت زده می شویم. یا شاید نوعی بحران زندگی را تجربه می کنیم و تجربه آنها درباره همان مشکل به روش هایی به ما کمک کند که هرگز در خیال خود هم ممکن نمی پنداشتیم. در هنگام درد و رنج با آنها تماس می گیریم و آنها با ارائه تلفیق ویژه ای از جملات آرام کننده که موجب آرامش واقعی ما می شود، با ما همدردی می کنند.

هیچ یک از کارهای قابل توجه از سوی راهنما، تصادفی نیست. آنها قبل از ما صرفاً همین مسیر را طی کرده اند. نیرویی برتر این فرد استثنایی را در مسیر زندگی ما قرار داده و ما از حضور او سپاسگزاریم.   

فقط برای امروز: از حضور این فرد استثنایی یعنی راهنما در زندگی خود سپاسگزارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۲ حوت ( اسفند ماه )

“خلاص شدن از یکنواختی”

«ترسها و نگرانی های گذشته به دفعات بسیار در دوران بهبودی به سراغ ما می آید. زندگی ممکن است دوباره بی معنی، یکنواخت و کسل کننده شود.»

“کتاب پایه”

گاهی اوقات به نظر می رسد که هیچ چیز تغییر نمی کند. هر روز از خواب بیدار می شویم و به سراغ کاری یکنواخت می رویم. هر شب در موعد یکسانی شام می خوریم. هر هفته در جلسات یکسانی شرکت می کنیم. مراسم امروز صبح مانند همان مراسمی است که دیروز، پریروز و پس پریروز اجرا کردیم. پس از رهایی از جهنم اعتیاد خود و سردرگمی اوایل بهبودی، زندگی یکنواخت ممکن است برای مدتی جذابیت هایی داشته باشد. اما در نهایت درمی یابیم که به چیزهای بیشتری احتیاج داریم. دیر یا زود، یکنواختی و خستگی فزاینده ای را در زندگی خود احساس می کنیم. 

مطمئناً زمانی هست که به طور مبهم از بهبودی خود احساس نارضایتی می کنیم. احساس می کنیم که انگار به دلایلی برای چیزی دلتنگ هستیم، اما نمی دانیم چه چیزی یا چرا ؟ فهرست سپاسگزاری خود را تهیه می کنیم و تقریباً صدها چیز را برای سپاسگزاری پیدا می کنیم. همه نیازهای ما برآورده شده است؛ زندگی ما کامل تر از آن است که تا به حال انتظار داشتیم. پس چه اتفاقی افتاده است؟   

شاید زمان آن است که حداکثر توان خود را به کار گیریم. فرصتهای ما فقط از طریق آنچه در خیال خود ممکن می پنداریم، محدود می شود. می توانیم چیز جدیدی یاد بگیریم، هدف جدیدی تعیین کنیم، به تازه وارد دیگری کمک کنیم یا دوست جدیدی پیدا کنیم. اگر به قدر کافی جستجو کنیم، مطمئناً چیز جالبی پیدا خواهیم کرد و زندگی دوباره پرمعنی، متنوع و رضایت بخش خواهد شد.  

فقط برای امروز: در بین فعالیتهای روزانه خود استراحت کوتاهی می کنم و حداکثر توان خود را به کار می گیرم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org