نویسنده: sadra

فقط برای امروز

۱۷ میزان (مهر ماه)

                           نظم                                 

«بر نظم دادن به کار خود تأکید میکنیم، زیرا این کار موجب آسایش ما میشود.»

“کتاب پایه”

تمرکز بر آنچه دیگران انجام میدهند، میتواند ما را برای مدت کوتاهی از اجبار به بررسی خودمان رها سازد. اما یکی از جنبه های موفقیت ما در معتادان گمنام حصول اطمینان از منظم بودن کار خودمان است. پس با این وجود، “نظم دادن به کار خود” به چه معناست؟   

بدین معناست که قدمهایی را کار کنیم که به ما امکان بررسی نقش خود را در روابط خود با دیگران میدهد. وقتی با فردی مشکل داریم، میتوانیم برای پیدا کردن نقش خود در آن مشکل ترازنامه خود را تهیه کنیم. با کمک راهنما سعی در حل آن مشکل میکنیم. سپس، هر روز به تهیه ترازنامه خود ادامه میدهیم تا از تکرار همین اشتباهات در آینده اجتناب کنیم.   

این کار نسبتاً ساده است. طوری با دیگران رفتار میکنیم که دوست داریم دیگران نیز این طور با ما رفتار کنند. وقتی به آنها جبران خسارت مدیون هستیم، فوراً دین خود را ادا میکنیم. وقتی هر روز زندگی خود را به مراقبت نیروی برتر خود می سپاریم، میتوانیم از عمل کردن بر اساس اراده شخصی که مختص اعتیاد فعال است، دوری کنیم. تحت هدایت نیرویی که بهترین را برای همه میخواهد، روابط ما با دیگران مطمئناً بهتر خواهد شد. 

فقط برای امروز : به کار خود نظم میدهم. امروز ، نقش خود را در مشکلات زندگی خود بررسی میکنم. اگر مدیون به جبران خسارت هستم، دین خود را ادا میکنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۶ میزان (مهر ماه)

    الگوی جدید زندگی

«اگر از چیزی که داریم استفاده نکنیم، آن را ازدست خواهیم داد.»

“کتاب پایه”

اعتیاد به زندگی ما الگو و به همراه آن معنایی بیشک بیمارگونه و تاریک داد. ولی به هر حال یک معنا داد. برنامه بهبودی معتادان گمنام به ما الگوی جدیدی برای زندگی ارائه میکند تا آن را با برنامههای قدیمی خود جایگزین کنیم. با این الگوی جدید، معنای جدیدی حاکی از روشنی و امید وارد زندگی ما میشود.    

این الگوی جدید زندگی چیست؟ به جای انزوا، مصاحبت به دست می آوریم. به جای زندگی کورکورانه و تکرار مداوم اشتباهات گذشته، مرتب خود را بررسی میکنیم و برای حفظ رشد چیزهایی که به ما کمک میکند و کنار گذاشتن چیزهایی که به ما کمک نمیکند، از آزادی برخورداریم. به جای تلاش مداوم برای گذران زندگی با تکیه بر نیروی محدود خود، رابطه ای آگاهانه را با نیرویی مهربان و برتر از خود برقرار میکنیم. 

زندگی ما باید الگویی داشته باشد. برای حفظ بهبودی باید الگوهای جدیدی را که برنامه به ما آموخته، حفظ کنیم. از طریق توجه منظم به این الگوها، رهایی خود از بیماری کشنده اعتیاد را تداوم می بخشیم و معنایی را که بهبودی در زندگی ما به وجود آورده، حفظ میکنیم.

فقط برای امروز : الگوی جدیدی را در زندگی خود شروع میکنم: مراقبت منظم از بهبودی خود.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۵ میزان (مهر ماه)

وابستگی به نیروی برتر خود  

«به عنوان معتادان در حال بهبودی، متوجه میشویم که هنوز وابسته هستیم، اما این وابستگی از چیزهای اطراف ما به خداوندی مهربان و قدرت درونی حاصل از برقراری رابطه با او تغییر یافته است.»

“کتاب پایه”

بسیاری از معتادان به نافرمانی عادت کردهاند. نمیخواهیم به کسی یا چیزی و خصوصاً به خداوند وابسته باشیم. تصور میکردیم حسن مصرف به این است که به ما قدرت میدهد هر کسی که میخواهیم باشیم و هر طوری که میخواهیم احساس کنیم. اما بهایی که به خاطر این آزادی واهی پرداختیم، نوعی وابستگی، فراتر از بدترین کابوسهای ما بود. مصرف به جای اینکه به ما آزادی دهد، ما را اسیر خود کرد.   

وقتی به معتادان گمنام آمدیم، فهمیدیم که وابستگی به خداوند نباید به معنایی که تصور میکردیم باشد. بله، اگر میخواستیم آرامش خود را دوباره به دست آوریم، باید از “نیرویی برتر از خود” طلب کمک میکردیم. اما میتوانستیم درک خود از این نیرو را انتخاب کنیم—حتی میتوانستیم این درک را خود به وجود آوریم. فهمیدیم که وابستگی به نیرویی برتر، ما را محدود نمیکند؛ بلکه ما را آزاد میسازد.  

قدرتی که در بهبودی پیدا میکنیم، قدرتی است که خود بدان نیاز داشتیم. عشقی است که میترسیدیم به خاطر آن به دیگران وابسته شویم. احساس هدفمندی است که هرگز نداشتیم، هدایتی است که نمیتوانستیم برای درخواست آن به اندازه کافی فروتن باشیم یا به دیگران برای بخشیدن آن اعتماد کنیم. این قدرت همه این چیزهاست و به خود ما تعلق دارد. امروز، از اینکه به نیرویی برتر وابستهایم، سپاسگزاریم.    

فقط برای امروز : به عشق و قدرت درونی وابسته هستم که آن را از خداوندی که درک میکنم، دریافت مینمایم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۴ میزان (مهر ماه)

      جبران خسارت بدون توقع

«پیشبینی درباره جبران خسارت میتواند مانع بزرگی هم در تهیه فهرست و هم در پیدا کردن تمایل باشد.»

“کتاب پایه”

قدم هشتم از ما میخواهد برای جبران خسارت از همه افرادی که به آنها صدمه زده ایم، تمایل پیدا کنیم. وقتی به این قدم میرسیم، شاید از اینکه نتیجه جبران خسارتهای ما چه خواهد بود، متحیر شویم. آیا مورد بخشش واقع میشویم؟ آیا از هر گونه احساس گناه مداوم رهایی می یابیم؟ یا آیا از سوی افرادی که به آنها صدمه زده ایم، تنبیه و شکنجه میشویم؟  

اگر انتظار دریافت پاداشهای روحانی قدم هشتم و نهم را داریم، باید از تمایل خود به طلب بخشش صرف نظر کنیم. اگر از کارکرد این قدمها انتظار نتیجه خاصی را داشته باشیم، احتمالاً از نتیجه بسیار دلسرد خواهیم شد. باید از خود بپرسیم آیا همه امید ما به بخشش از سوی طرف مقابل که از او جبران خسارت میکنیم، بسته شد. یا شاید امیدواریم بدهی ما از سوی طلبکار مهربانی که از شنیدن ماجرای بداقبالی ما اشک در چشمانش جمع میشود، بخشیده شود.        

برای جبران خسارت صرف نظر از نتیجه آن باید تمایل داشته باشیم. جبران خسارت را میتوانیم پیشبینی کنیم، اما نتایج آن را نمیتوانیم پیشبینی کنیم. اگرچه ممکن است از سوی فردی که به او جبران خسارت مدیون هستیم، کاملاً بخشیده نشویم، اما یاد میگیریم که خود را ببخشیم. در این فرآیند ، متوجه میشویم دیگر مجبور به تحمل بار سنگین گذشته نیستیم.

فقط برای امروز : از هر گونه پیش بینی درباره افرادی که به آنها جبران خسارت مدیون هستم، صرف نظر میکنم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۳ میزان (مهر ماه)

طلب آمرزش، نه عدالت 

«بسیاری از ما در پذیرفتن اینکه به دیگران صدمه زده ایم، مشکل داریم… توجیهات و عقاید خود درباره قربانی بودن را کنار میگذاریم.»

“کتاب پایه”

زندگی ما پیشرفت خوبی دارد. اوضاع به خوبی پیش میرود و هر یک از سالهای بهبودی هدایای مادی و روحانی بیشتری را برای ما به ارمغان می آورد. شاید مقدار کمی پول در بانک، ماشینی جدید یا رابطه ای مسئولانه داشته باشیم. کمی اعتماد به نفس داریم و ایمان ما به نیرویی برتر رشد میکند.    

سپس اتفاقی می افتد. فردی شیشه اتومبیل ما را میشکند و ضبط صوت را سرقت میکند یا فردی که با او رابطه داریم، نسبت به ما بی وفایی میکند. فوراً احساس قربانی بودن میکنیم. ناله میکنیم «پس عدالت کجاست؟» اما اگر نگاهی به رفتار خود در گذشته بیندازیم، شاید به تقصیر خود در اتفاقی که برای ما افتاده است، پی ببریم. میفهمیم که واقعاً عدالت نمیخواهیم—نه برای خود و نه برای دیگران. آنچه میخواهیم آمرزش است.

از خداوند مهربان به خاطر ترحمی که نسبت به ما نشان داده شده، سپاسگزاریم و برای سپاسگزاری از همه هدایای ارزشمندی که بهبودی به ارمغان می آورد، وقت صرف میکنم. 

فقط برای امروز : برای آمرزش دعا میکنم، نه عدالت. به خاطر آمرزشی که دارم، سپاسگزارم و نسبت به دیگران با بخشندگی رفتار میکنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۲ میزان (مهر ماه)

           عجایب سیروزه

«وقتی برای اولین بار شروع به لذت بردن از رهایی از اعتیاد خود میکنیم، دوباره ریسک در اختیار گرفتن کنترل زندگی خود را متحمل میشویم. رنج و عذابی را که با آن آشناهستیم، فراموش میکنیم.»

“کتاب پایه“

بسیاری از ما “عجایب سیروزه” بوده ایم. وقتی به اولین جلسه NA خود آمدیم، نومید و در حال زوال بودیم. با معتادانی که در آنجا دیدیم و پیامی که با ما مشارکت کردند، احساس همدلی کردیم. با حمایت آنها، سرانجام قادر به قطع مصرف و کشیدن نفسی راحت شدیم. برای اولین بار پس از مدتی طول و دراز احساس راحتی کردیم. زندگی ما یکشبه دگرگون شد؛ قدم زدیم، صحبت کردیم، غذا خوردیم، نوشیدیم، خوابیدیم و خواب معتادان گمنام را دیدیم.      

سپس معتادان گمنام تازگی خود را از دست داد. جلساتی که هیجان انگیز بودند، یکنواخت شدند. دوستان شگفت انگیز NA ملالت آور شدند؛ صحبتهای نشاط بخش آنها در NA تبدیل به یاوه گویی شد. وقتی دوستان قدیمی با ما تماس گرفتند و ما را برای تفریحات گذشته دعوت کردند، از خیر بهبودی خود گذشتیم.   

دیر یا زود ، دوباره راه خود را به سوی درهای معتادان گمنام در پیش گرفتیم. فهمیدیم هیچ چیز در آنجا تغییر نکرده است—نه ما، نه دوستان ما، نه مواد مخدر، نه هیچ چیز دیگر. اگر چیزی تغییر کرده بود، بدتر از همیشه شده بود.

درست است، جلسات NA شاید خیلی خنده آور نباشد و دوستان NA شاید افراد بسیار روحانی نباشند. اما در جلسات قدرتی وجود دارد، پیوند مشترکی در میان اعضاء وجود دارد و یک زندگی در برنامه وجود دارد که بدون آن نمیتوانیم سر کنیم. امروز، بهبودی ما صرفاً رسمی زودگذر نیست—شیوه ای برای زندگی است. قصد داریم برنامه را در زندگی خود به کار گیریم، چراکه زندگی ما قطعاً به انجام این کار بستگی دارد.     

فقط برای امروز : من دیگر “عجایب سیروزه” نیستم. شیوه NA شیوه زندگی من است و من برای مدتی طولانی اینجا هستم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۱ میزان (مهر ماه)

               رهایی از اراده شخصی                            

«نفس ما که زمانی بسیار مهم و غالب بود، اکنون جایگاه مهم خود را از دست میدهد، چراکه ما در هماهنگی با خداوندی مهربان زندگی میکنیم. وقتی از اراده شخصی رها میشویم، متوجه میشویم که شیوه زندگی غنیتر، شادتر و پربارتری را دنبال میکنیم.»  

“کتاب پایه”

اعتیاد و اراده شخصی با یکدیگر از میان میروند. غیر قابل اداره بودن زندگی ما که در قدم اول به آن اعتراف کردیم، به همان اندازه که محصولی از اراده شخصی بود، محصول مصرف مزمن مواد مخدر نیز بود. امروز هم زندگی بر اساس اراده شخصی میتواند زندگی ما را به اندازه دوران مصرف غیر قابل اداره سازد. وقتی عقاید ما، تمایلات ما، نیازهای ما در زندگی اولویت داشته باشد، با همه افراد و همه چیزهایی اطراف خود دائماً اختلاف پیدا میکنیم.   

اراده شخصی اتکا به نفس ما را نشان میدهد. تنها چیزی که ما را از اراده شخصی و اختلافی که این اراده شخصی در زندگی ما به وجود می آورد می رهاند، این است که از اتکا بر نفس دست بکشیم و در عوض به راهنمایی و قدرتی که از سوی نیرویی برتر در اختیار ما گذاشته شده، متکی باشیم.   

آموخته ایم که در تصمیمگیری اصول روحانی را در نظر بگیریم، نه تمایلات خودخواهانه. آموخته ایم از نیرویی برتر راهنمایی بخواهیم، نیرویی که نسبت به مسائل دیدگاه گسترده تری دارد. با انجام این کار متوجه میشویم زندگی ما با ترتیب چیزهای اطراف ما خیلی راحت تر هماهنگ میشود. دیگر خود را از جریان زندگی جدا نمیدانیم؛ تبدیل به بخشی از آن میشویم و به آنچه بهبودی باید ارائه دهد، پی میبریم.  

فقط برای امروز : به دنبال رهایی از نفس و مشکلات ناشی از اراده شخصی هستم. سعی میکنم ارتباط آگاهانه خود را با خداوندی که درک میکنم بهبود ببخشم و راهنمایی و قدرت مورد نیاز برای زندگی کردن در هماهنگی با دنیای خود را جستجو میکنم.   

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ میزان (مهر ماه)

  حفظ ایمان

«تا زمانی که ایمان را حفظ میکنیم و آن را احیا میکنیم، به قدرت نامحدودی که از طریق دعای روزانه و تسلیم حاصل شده، چنگ میزنیم.»

“کتاب پایه”

بهبودی دو بخش دارد: پاک شدن و پاک ماندن. پاک شدن نسبتاً آسان است، چراکه فقط مجبوریم یک بار آن را انجام دهیم. پاک ماندن دشوارتر است و مستلزم توجه روزانه به زندگی است. با این وجود، هر دوی آنها قدرت خود را از ایمان دریافت میکنند.   

بر اساس ایمان پاک شدیم. اقرار کردیم که اعتیاد از ما بسیار قدرتمندتر است و به تنهایی از تلاش برای جنگیدن با آن دست کشیدیم. این نبرد را به نیرویی برتر از خود واگذار کردیم و این نیرو ما را پاک گردانید.

به همین ترتیب، هر روز پاک می مانیم: بر اساس ایمان. فقط برای امروز ، تسلیم میشویم. رویارویی با زندگی با تکیه بر توان خود برای ما کار بسیار دشواری است. به این خاطر، نیرویی برتر از خود را میجوییم. از طریق دعا از نیروی برتر خود راهنمایی و قدرت لازم برای پیروی از آن را درخواست میکنیم. هر روز از طریق به کار بستن و تجدید ایمان خود، از منابع مورد نیاز بهره میگیریم تا زندگی پاک و پرباری را داشته باشیم. 

هرگاه که به قدرت نیاز داریم، قدرت نامحدودی در دسترس ما قرار دارد. برای اختیار کردن آن، تنها باید ایمان خود به نیروی برتر را حفظ کنیم، نیرویی که ما را پاک کرد و پاک نگاه میدارد.

فقط برای امروز : ایمان موجب پاکی من شد و ایمان من را پاک نگاه میدارد. امروز، ایمان خود به نیروی برتر را حفظ میکنم. تسلیم خود را تجدید میکنم و برای آگاهی و قدرت دعا میکنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۹ میزان (مهر ماه)

            نه صرفاً انگیزه ای برای رشد

«متوجه میشویم که درد میتواند عامل محرکی در بهبودی باشد.»

“کتاب پایه”

هر گاه که در رنج به سر میبریم، تصور میکنیم، «درد—چه کسی به آن نیاز دارد!». دلیلی خوبی برای درد نمیبینیم. رنج کشیدن کار بیهودهای به نظر میرسد. اگر در حالی که در رنج به سر میبریم، فردی از رشد روحانی صحبت کند، به احتمال زیاد خشم خود را با حالت تنفر نشان میدهیم و در حالی که فکر میکنیم تا به حال با فردی بیاحساستر از او برخورد نکردهایم، دور میشویم.  

اما چه میشد اگر انسانها احساس درد جسمی یا عاطفی نداشتند؟ دنیا ایدهآل به نظر میرسید؟ نه واقعاً. اگر قادر به احساس درد جسمی نبودیم، نمیدانستیم چه وقت با برهم زدن چشم مانع از ورود ذرات خارجی به چشم خود شویم؛ نمیدانستیم چه وقت از کار و فعالیت دست بکشیم؛ حتی نمیدانستیم چه وقت در هنگام خواب بدن خود را جابجا کنیم. صرفاً به خاطر کمبود یک سیستم هشدار طبیعی به خود آسیب می رساندیم.    

همین مسئله درباره درد عاطفی نیز صادق است. اگر در رنج به سر نمیبردیم، از کجا میفهمیدیم که غیر قابل کنترل شده بودیم؟ درست مانند درد جسمی، درد عاطفی نیز ما را مطلع میکند که چه وقت از انجام کارهای آسیب زننده دست بکشیم. 

اما درد تنها عامل محرک نیست. وقتی شادمان هستیم، درد عاطفی زمینه ای را برای مقایسه فراهم میکند. بدون چشیدن طعم درد، نمیتوانیم به ارزش خوشی پی ببریم.  

فقط برای امروز : درد را به عنوان بخش لازم زندگی می پذیرم. میدانم به هر اندازه که قادر به احساس درد هستم، میتوانم شادمانی را نیز احساس کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org