نویسنده: sadra

فقط برای امروز

۲۷ دلو ( بهمن ماه )

“احساسات راستین”

وقتی از قبول واقعیت امروز امتناع می کنیم، ایمان به نیروی برتر خود را انکار می کنیم. این کار، تنها می تواند رنج بیشتری را به همراه داشته باشد.

“جزوه فقط برای امروز”

برخی روزها صرفاً باب میل ما نیستند. مشکلات ما می تواند به سادگی باز شدن بند کفش یا ایستادن در صف سوپر مارکت باشد. یا شاید اتفاقی جدی تر مانند از دست دادن شغل، خانه یا معشوق را تجربه کنیم. در هر صورت، اغلب به جای اینکه فقط به دردناک بودن این احساسات اذعان کنیم، به دنبال راهی برای رهایی از آنها می گردیم. هیچ کس به ما قول نمی دهد که با قطع مصرف همه چیز به میل ما پیش خواهد رفت. در واقع، می توانیم مطمئن باشیم که زندگی با قطع مصرف یا عدم آن، ادامه پیدا خواهد کرد. با روزهای خوب و بد، احساسات آرامش بخش و احساسات دردناک روبرو می شویم. اما دیگر مجبور به فرار از هیچ یک از آنها نیستیم. می توانیم درد، اندوه، ناراحتی، خشم، افسردگی و احساسات دیگر را تجربه کنیم که زمانی با مصرف مواد از آنها دوری کردیم. درمی یابیم که می توانیم در حالی که پاکی خود را حفظ می کنیم، این احساسات را پشت سر بگذاریم. صرفاً به این خاطر که احساسات ناراحت کننده ای داریم، نخواهیم مرد و دنیا نیز به آخر نمی رسد. یاد می گیریم که می توانیم اتفاقاتی را که هر یک از روزها به همراه می آورد، تحمل کنیم.   

فقط برای امروز : اعتماد خود به خداوند را از طریق تجربه امروز آن طور که هست، نشان می دهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۶ دلو ( بهمن ماه )

“بیداری روح”

آخرین چیزی که انتظار داشتیم، بیداری روح بود.

“کتاب پایه” 

تعداد کمی از ما وقتی به اولین جلسه معتادان گمنام آمدیم از ته دل آرزوی تهیه ترازنامه ای شخصی را می کردیم یا اینکه معتقد بودیم در روح ما خلأیی روحانی وجود دارد. از اینکه در شرف آغاز نمودن سفری هستیم که روح خفته ما را بیدار خواهد کرد، تردیدی نداشتیم. قدم اول مانند ساعت زنگ داری که صدایی رسا دارد، ما را به حالت نیمه بیدار در می آورد—اگرچه در این لحظه ممکن است مطمئن نباشیم که آیا مایل به برخاستن از رختخواب هستیم یا شاید می خواهیم پنج دقیقه بیشتر بخوابیم. دست مهربانی که در هنگام کارکرد قدم های دوم و سوم شانه های ما را نوازش می کرد، باعث می شود که بایستیم، بدن خود را به حالت کشیده دراز کنیم و خمیازه بکشیم. برای نوشتن قدم چهارم و مشارکت کردن قدم پنجم باید خواب را از چشمان خود کنار بزنیم. اما وقتی قدم های ششم، هفتم، هشتم و نهم را کار می کنیم، متوجه اشتیاقی در قدم برداشتن خود و شکفتن لبخندی بر لبهای خود می شویم. با کارکرد قدم های دهم و یازدهم روح ما زیر باران آواز می خواند و بعد با خروج از خانه به قصد بیدار کردن دیگران قدم دوازدهم را کار می کنیم. مجبور نیستیم که ادامه زندگی خود را در رخوت روحانی سپری کنیم. شاید دوست نداشته باشیم صبح از خواب برخیزیم، اما وقتی از رختخواب بیرون می آییم، تقریباً همیشه از این کار خشنود هستیم.  

فقط برای امروز: برای بیداری روح خواب آلود خود از قدم دوازدهم بهره می گیرم.

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۵ دلو ( بهمن ماه ) 

“صداقت و روحانیت”

حق ما نسبت به خداوندی که درک می کنیم، کامل و بدون قید و شرط است. از آنجا که این حق در اختیار ماست، اگر قرار است از لحاظ روحانی رشد کنیم، لازم است درباره اعتقاد خود صداقت داشته باشیم.

“کتاب پایه”  

در جلسات، در مواقع تفریح، در صحبت با راهنما، از دوستان NA درباره روش درک نیروی برترشان می شنویم. «سازگاری با شرایط» و پذیرفتن عقاید دیگران آسان است. اما همان طور که هیچ فرد دیگری نمی‌تواند بهبودی ما را به عهده بگیرد، روحانیت هیچ فرد دیگری نمی تواند جای روحانیت ما را بگیرد. ما باید شناختی از خداوند را که واقعاً برای ما مؤثر است صادقانه جستجو کنیم. بسیاری از ما این جستجو را با دعا و مراقبه آغاز می کنیم و با تجربیات خود در بهبودی ادامه می دهیم. آیا در مواردی نیرویی فراتر از نیروی خود برای رویارویی با مشکلات در اختیار ما گذاشته شده؟ در مواقع گرفتاری وقتی با آرامش به دنبال راهنمایی بوده ایم، آیا آن را یافته ایم؟ به اعتقاد ما چه نوع نیرویی ما را هدایت کرده و موجب استحکام ما شده است؟ چه نوع نیرویی را جستجو می کنیم؟ با پاسخ به این پرسشها، از نیروی برتر خود شناخت کافی پیدا می کنیم تا به هنگام درخواست از او برای مراقبت از اراده و زندگی خود احساس امنیت و اطمینان پیدا کنیم. شناخت موقتی از خداوند می تواند در کوتاه مدت مؤثر واقع شود. اما در دراز مدت باید نسبت به نیرویی برتر شناختی شخصی پیدا کنیم؛ زیرا وجود این نیرو ما را در دوران بهبودی هدایت می کند.  

فقط برای امروز: نیرویی برتر از خود را جستجو می کنم که می تواند به رشد روحانی من کمک کند. امروز اعتقادات خود را صادقانه بررسی می کنم و نسبت به خداوند شناختی شخصی پیدا می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۴ دلو (بهمن ماه)

“پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند”

تا وقتی پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند از آنهایی که ما را از هم جدا می کند، محکم تر باشد، همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.

“کتاب پایه”  

بسیاری از ما احساس می کنیم بدون NA مطمئناً در اثر بیماری خود می میریم. بنابراین، وجود آن، تنها طناب نجات ماست. اما عدم وحدت در معتادان گمنام، گاهی اوقات بوقوع می پیوندد؛ ما باید یاد بگیریم به روش سازنده ای نسبت به اثرات مخربی که گاهی اوقات در انجمن ما رخ می دهد، واکنش نشان دهیم. اگر تصمیم بگیریم به جای مشکل، بخشی از راه حل باشیم، به جهت درستی هدایت شده ایم. بهبودی شخصی ما و رشد NA به حفظ جو بهبودی در جلسات بستگی دارد. آیا مایلیم به گروه خود در رویارویی با مشکلات به روش سازنده ای کمک کنیم؟ به عنوان اعضای گروه آیا تلاش می کنیم تا مشکلات را با صراحت، صداقت و انصاف برطرف کنیم؟ آیا به جای دنبال کردن اهداف شخصی خود تلاش می کنیم منافع مشترک گروه را در نظر بگیریم؟ و به عنوان خدمتگزاران مورد اعتماد، آیا اثراتی را که اعمال ما ممکن است بر اعضای تازه وارد بگذارد در نظر می گیریم؟ خدمت می تواند هم بهترین و هم بدترین تأثیر را در ما به وجود آورد. اما اغلب از طریق خدمت است که به تدریج با برخی از نواقص شخصیتی مهمتر خود ارتباط برقرار می کنیم. آیا به جای رویارویی با چیزهایی که ممکن است درباره خود کشف کنیم، از زیر تعهدات خدمت شانه خالی می کنیم؟ اگر استحکام پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند به خاطر بسپاریم—بهبود یافتن از اعتیاد فعال—همه چیز خوب خواهد بود. 

فقط برای امروز : سعی می کنم که در خدمت انجمن خود باشم. از شناسایی هویت خود واهمه ندارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۳ دلو (بهمن ماه )

“زندگی در زمان حال”

از گذشته پشیمان بودیم، از آینده واهمه داشتیم و درباره زمان حال خود آنقدر هم هیجان زده نبودیم.

“کتاب پایه”  

تا وقتی التیامی را که با کارکرد قدم های دوازده گانه رخ می دهد تجربه نکنیم، بعید است جمله ای صادقانه تر از جمله بالا را پیدا کنیم. بسیاری از ما وقتی به NA می آییم، سر خود را از روی خجالت پایین می اندازیم، درباره گذشته فکر می کنیم و آرزو می کنیم که به گذشته بازگردیم و آن را تغییر دهیم. خیالات و انتظارات ما درباره آینده شاید آنقدر عمیق باشد که در اولین ملاقات خود با کسی که می خواهیم با او ازدواج کنیم، احتمالاً از خود می پرسیم که باید هنگام طلاق از کدام وکیل استفاده کنیم. تقریباً هر تجربه ای باعث می شود چیزی از گذشته را به یاد آوریم یا آینده را مجسم کنیم. زندگی در زمان حال ابتدا دشوار است. ظاهراً افکار و ذهن ما متوقف نخواهد شد. ما برای لذت بردن از وقت خود مشکل داریم. هر وقت متوجه می شویم افکار ما بر چیزی که همین حالا اتفاق می افتد، متمرکز نیست، می توانیم دعا کنیم و از خداوندی مهربان برای رهایی از افکار درونی خود کمک بخواهیم. اگر افسوس گذشته را می خوریم، امروز با تغییر شیوه زندگی خود در صدد جبران برمی آییم؛ اگر از آینده واهمه داریم، امروز با احساس مسئولیت زندگی می کنیم. با کارکرد قدمها و دعا کردن در مواقعی که درمی یابیم در زمان حال زندگی نمی کنیم، متوجه خواهیم شد که آن دوران مانند سابق تکرار نمی شود. ایمان به ما کمک می کند تا فقط برای امروز زندگی کنیم. ما ساعت ها یا حتی روزهایی را سپری کرده ایم که به جای گذشته تأسف برانگیز یا آینده هولناک کاملاً به زمان حال توجه کرده ایم.   

فقط برای امروز: وقتی کاملاً در لحظه زندگی می کنم، از خوشی هایی که در غیر این صورت شاید از من فرار کنند، استقبال می کنم. اگر مشکل دارم، از خداوند مهربان کمک می خواهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۲ دلو ( بهمن ماه )

“از نفرین به شکرگزاری”

در دوران بهبودی خود، بسیار قدرشناس شده ایم…. به یک بیماری مبتلا هستیم، ولی قطعاً بهبود پیدا می کنیم.

“کتاب پایه”  

اعتیاد فعال تفریح نبود؛ بسیاری از ما به سختی از آن جان سالم به در بردیم. اما پرخاش گری در برابر این بیماری، افسوس خوردن از اینکه چه بر سر ما آورده، تأسف خوردن از شرایطی که برای ما به وجود آورده—این مسائل فقط ما را در وضعیت روحی تلخ و رنجش آوری محبوس نگاه می دارد. مسیر آزادی و رشد با پایان یافتن تلخی، با پذیرش آغاز می شود. درد و رنجی را که اعتیاد به وجود آورد، نمی توان انکار کرد. با این حال، این بیماری باعث شد به معتادان گمنام بیاییم.؛ بدون وجود این بیماری نعمت بهبودی را نه جستجو می کردیم و نه می یافتیم. این بیماری از طریق منزوی کردن، ما را مجبور کرد به انجمن پناه ببریم. از طریق عذاب کشیدن، تجربه لازم برای کمک به دیگران را کسب کردیم. اعتیاد با وادار به تسلیم این فرصت را به ما داد تا در برابر مراقبت نیرویی برتر و مهربان تسلیم شویم. برای هیچ کس ابتلا به اعتیاد را آرزو نمی کنیم. اما این حقیقت در جای خود باقیست که ما معتادان همواره به این بیماری مبتلا هستیم—و علاوه بر این، بدون این بیماری هرگز نمی توانیم سفر روحانی خود را آغاز کنیم. هزاران نفر سراسر زندگی خود را به دنبال آنچه ما در معتادان گمنام یافته ایم جستجو می‌کنند: انجمن، احساس هدفمندی و ارتباط آگاهانه با نیرویی برتر. امروز از هر چیزی که این نعمت را برای ما به ارمغان آورده، سپاسگزاری می کنیم.   

فقط برای امروز : حقیقت بیماری خود را می پذیرم و نعمت بهبودی خود را دنبال می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۱ دلو ( بهمن ماه )

 تفریح!

“در دوران بهبودی عقاید ما درباره تفریح تغییر می کند.”

“کتاب پایه” فقط برای امروز ۲۱ دلو ( بهمن ماه ) تفریح

در نگاهی به گذشته، بسیاری از ما متوجه می شویم که در دوران مصرف، عقاید ما درباره تفریح تا اندازه ای عجیب و غریب بود. برخی از ما لباس می پوشیدیم و راه پاتوق محله را پیش می گرفتیم. تا زمان طلوع خورشید می رقصیدیم، می نوشیدیم و مواد مصرف می کردیم. درگیری های مسلحانه بیش از یک بار به وقوع می پیوست. چیزی که زمانی تفریح می نامیدیم اکنون عدم سلامت عقل می نامیم. امروز عقیده ما درباره تفریح تغییر کرده است. امروز تفریح برای ما سیری در امتداد اقیانوس، نگاه کردن به جشن دلفین ها همزمان با غروب آفتاب در پشت آنهاست. تفریح، گشت وگذار NA یا شرکت در نمایش خنده داری در همایش NA است. تفریح، لباس پوشیدن و رفتن به مهمانی و عدم نگرانی است از وقوع درگیری های مسلحانه بر سر اینکه چه کسی چه بر سر دیگری آورد. با لطف نیرویی برتر و انجمن معتادان گمنام، عقاید ما درباره تفریح اساساً تغییر کرده است. امروز وقتی طلوع خورشید را مشاهده می کنیم، معمولاً به این دلیل است که شب قبل، زود به رختخواب می رویم، نه به این خاطر که پاتوقی را در ساعت شش صبح با چشمانی تار به خاطر یک شب مصرف مواد ترک می کنیم و اگر این تنها چیزی است که از معتادان گمنام به دست آورده ایم، همین کافیست.   

فقط برای امروز: از دوران بهبودی خود لذت می برم! 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۰ دلو ( بهمن ماه )

“خویشتن پذیری”

وقتی خود را می پذیریم، احتمالاً برای اولین بار می توانیم دیگران را در زندگی خود بدون قید و شرط بپذیریم.

“جزوه خویشتن پذیری”  

از اولین خاطرات خود به یاد داریم که بسیاری از ما هرگز احساس تعلق نمی کردیم. صرف نظر از بزرگی جمع خود، همیشه خود را از جمعیت جدا می دانستیم. برای «سازگاری با شرایط» جدید دوران سختی را به سر می بردیم. از ته دل باور داشتیم که اگر به دیگران اجازه شناخت خود را بدهیم، ما را طرد می کنند. احتمالاً اعتیاد ما، در این جو خودمحوری به تدریج پیشروی می کرد. بسیاری از ما درد انزوای خود را با روحیه مبارزه طلبی پنهان می کردیم. در واقع به مردم دنیا می گفتیم «به من نیاز ندارید؟ پس من هم به هیچ کدام از شما نیاز ندارم. من مواد مخدر دارم و می توانم از خود محافظت کنم!» هر چه اعتیاد ما بیشتر پیشروی می کرد، حصارهایی که در اطراف خود می ساختیم، بلندتر می شد. وقتی به تدریج از سوی سایر معتادان در حال بهبودی پذیرفته می شویم، این حصارها رفته رفته سقوط می کنند. با پذیرفته شدن از سوی دیگران، شروع به یادگیری اصل مهم خویشتن پذیری می کنیم و وقتی شروع به خویشتن پذیری می کنیم، می توانیم بدون ترس از طرد شدن به دیگران اجازه دهیم در زندگی ما شرکت کنند.

فقط برای امروز: در NA پذیرفته شده ام؛ با شرایط جدید سازگاری پیدا می کنم. امروز پذیرفتن دیگران در زندگی ام بی خطر است.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org