دسته: پیام امروز

فقط برای امروز

۹ حوت ( اسفند ماه )

“بزرگترین هدیه”

«ایمان نویافته ما در آینده به عنوان اساس مستحکمی برای شهامت عمل می کند.»

“کتاب پایه”

وقتی شروع به شرکت در جلسات می کنیم، از سایر معتادان درباره هدایایی که در نتیجه این برنامه دریافت کرده اند می شنویم، چیزهایی که قبلاً هرگز به عنوان هدیه در نظر نمی گرفتیم. یکی از این هدایا، احیای توانایی درک عواطفی است که برای مدتهای مدید با مصرف مواد مخدر نابود کرده بودیم. در نظر گرفتن عشق، شادمانی و خوشبختی به عنوان هدیه دشوار نیست، حتی اگر مدت زمان زیادی آنها را احساس نکرده باشیم. اما احساسات “بد” مانند خشم، ناراحتی، ترس و تنهایی چطور؟ به خود می گوییم این عواطف را نمی توان به عنوان هدیه در نظر گرفت. از این گذشته، چگونه می توانیم از چیزهایی که می خواهیم از آنها رهایی یابیم، سپاسگزاری کنیم؟! 

اگر از دیدگاه مناسبی به این عواطف بنگریم، می توانیم نسبت به آنها قدرشناس باشیم. باید به خاطر داشته باشیم که به نیرویی برتر و مهربان ایمان پیدا کرده ایم و از این نیرو خواسته ایم از ما مراقبت کند—و نیروی برتر ما اشتباه نمی کند. احساساتی که به ما ارزانی داشته شده، “خوب” یا “بد” دلیلی داشته است. با به خاطر سپردن این موضوع، متوجه وجود احساسات بد نمی شویم، بلکه به آموختن درسهایی از آنها پی می بریم. ایمان ما و مراقبت نیروی برتر، شهامت لازم برای رویارویی با همه احساساتی را که ممکن است هر روز بروز پیدا کند، در اختیار ما قرار می دهد. 

همان طور که در اوایل دوران بهبودی شنیدیم: «نیروی برتر چیزی بیش از حد توان اداره شما را در طول یک روز به شما ارزانی نخواهد کرد.» و توانایی درک احساسات یکی از بزرگترین هدایای بهبودی است. 

فقط برای امروز : سعی می کنم از احساسات خود استقبال می کنم و به این اعتقاد پایبندم که شهامت رویارویی با همه عواطفی را که ممکن است در زندگی من بروز پیدا کند، در اختیار دارم.  

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۸ حوت ( اسفند ماه )

انگیزه های “خالص”

عمل ها، عکس العمل ها و انگیزه های خود را بررسی می کنیم.

اغلب متوجه می شویم بهتر از احساساتی که داشته ایم، اعمال خود را انجام می داده ایم.

“کتاب پایه”

کتاب مراقبه روزانه را با این نوع پیام تصور کنید: «وقتی صبح از خواب بیدار می شوید، قبل از اینکه از رختخواب خود برخیزید، لحظه ای را به اندیشیدن اختصاص دهید. با آرامش تکیه دهید، افکار خود را جمع کنید و برنامه های امروز خود را در نظر بگیرید. انگیزه این برنامه ها را تک تک مرور کنید. اگر انگیزه های شما کاملاً خالص نیستند، برگردید و دوباره استراحت کنید.» بی معنی است، مگر نه؟  

تفاوتی نمی کند چه مدت پاک بوده ایم، تقریباً همه ما انگیزه انجام تقریباً همه کارهای خود را با یکدیگر قاطی کرده ایم. اما دلیلی ندارد در زندگی خود وقفه بیندازیم. قبل از اینکه بتوانیم دوران بهبودی خود را آغاز کنیم، مجبور نیستیم منتظر خالص شدن کامل انگیزه های خود بمانیم. 

وقتی برنامه در زندگی ما مؤثر واقع می شود، به مراتب کمتر بر اساس انگیزه های تردیدبرانگیزتر خود عمل می کنیم. خود را مرتب بررسی می کنیم و با راهنما درباره آنچه متوجه می شویم، صحبت می کنیم. برای آگاهی از اراده نیروی برتر برای خود دعا می کنیم و قدرت عمل کردن بر اساس دانشی که به ما داده شده را می جوییم. نتیجه چیست؟ کامل نمی شویم، ولی قطعاً بهتر می‌شویم. 

انجام برنامه ای روحانی را آغاز کرده ایم. هرگز به غول های روحانی تبدیل نخواهیم شد. اما اگر واقع بینانه به خود توجه کنیم، احتمالاً متوجه خواهیم شد که بهتر از احساساتی که داشته ایم، اعمال خود را انجام می داده ایم.

فقط برای امروز: خود را واقع بینانه بررسی می کنم. قدرت عمل کردن بر اساس بهترین انگیزه های خود، نه بدترین آنها را می جویم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۷ حوت ( اسفند ماه )

“پشیمانی”

قدم هشتم تغییر بزرگی در زندگی که تحت تاثیر گناه و پشیمانی است، بوجود می آورد.

“کتاب پایه”

پشیمانی یکی از احساساتی است که ما را به مصرف وا می داشت. به خاطر اعتیاد فعال راه خود را گم کرده بودیم و اثری از دل شکستگی و نابودی بسیار دردناک را به جای گذاشته بودیم. پشیمانی ما، اغلب با این استنباط که نمی توانیم برای جبران خساراتی که وارد کرده ایم کاری انجام دهیم، تشدید می شد؛ راهی برای اصلاح آن وجود نداشت.

مقداری از قوت پشیمانی در هنگام رویارویی صادقانه با آن، از میان برداشته می شود. در واقع، با تهیه فهرستی از افرادی که به آنها صدمه زده ایم، قدم هشتم را آغاز می کنیم. نقش خود را در گذشته دردناک خود می پذیریم. 

اما قدم هشتم از ما نمی خواهد همه اشتباهات خود را جبران کنیم، بلکه صرفاً از ما می خواهد برای جبران خسارات وارده به همه این افراد تمایل پیدا کنیم. وقتی برای جبران خساراتی که وارد کرده ایم تمایل پیدا می کنیم، آمادگی خود برای تغییر را اعلام می کنیم. فرآیند التیام بخش بهبودی را تصدیق می کنیم.

پشیمانی دیگر وسیله ای نیست که از آن برای شکنجه خود استفاده کنیم. پشیمانی به ابزاری تبدیل شده که می توانیم از آن برای بخشش خود استفاده کنیم.

فقط برای امروز: از هر گونه احساس پشیمانی که ممکن است داشته باشم به عنوان ابزاری برای التیام یافتن از طریق قدمهای دوازده گانه استفاده می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۶ حوت ( اسفند ماه )

“شدت بیماری ما به بزرگی رازهایمان است”

نوشتن [ترازنامه فقط برای] چپاندن آن در کشو غم انگیز است. این نواقص در تاریکی رشد می کند و در پرتو آشکارگری نابود می شود.

“کتاب پایه”

چند بار شنیده ایم که ما به اندازه رازهای خود بیمار هستیم؟ در حالی که بسیاری از اعضاء تصمیم می گیرند از جلسات برای مشارکت کردن جزییات خصوصی زندگی خود استفاده نکنند، مهم است هر یک از ما دریابیم چه چیزی به بهترین نحو برای ما مؤثر است. درباره رفتارهایی که در بهبودی با خود به همراه داریم و در صورت آشکار شدن باعث خجالت ما می شوند، چه فکری می کنیم؟ تا چه حد در افشای رازهای خود راحت هستیم و برای این کار با چه کسی احساس راحتی می کنیم؟ اگر از مشارکت کردن برخی از جزییات زندگی خود در جلسات ناراحت هستیم، به چه کسی رجوع می کنیم؟      

پاسخ این پرسشها را در برقراری رابطه با راهنما یافته ایم. اگرچه برقراری رابطه با راهنما به زمان نیاز دارد، مهم است به راهنمای خود به قدر کافی اعتماد کنیم تا کاملاً صادق باشیم. نواقص ما تنها تا زمانی که مخفی می مانند، بر قوت خود باقی هستند. اگر می خواهیم از این نواقص رهایی یابیم، باید از آنها پرده برداریم. رازها تا وقتی به عنوان راز باقی می مانند که آنها را با انسان دیگری در میان نگذاریم.  

فقط برای امروز: از رازهای خود پرده برمی دارم. صادق بودن با راهنمای‌ خود را تمرین می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۵ حوت ( اسفند ماه)

“تأثیری جدید”

تغییر شخصیت چیزی بود که واقعاً بدان نیاز داشتیم. تغییر الگوهای خودنابودکننده زندگی لازم شد.

“کتاب پایه” 

در اوایل زندگی اکثر ما قادر به شادمانی و کنجکاوی و تبادل عشق بی چون و چرا بودیم. وقتی شروع به مصرف کردیم، تأثیری را وارد زندگی خود کردیم که ما را به آرامی از این مسائل دور کرد. هر چه در مسیر اعتیاد بیشتر به پایین کشیده می شدیم، از شادمانی، کنجکاوی و عشق دورتر می شدیم. این سفر یکشبه اتفاق نیفتاد. اما جدا از مدت آن، با مشکلاتی فراتر از مصرف مواد به درهای NA رسیدیم. تأثیر اعتیاد کل الگوی زندگی ما را چنان تغییر داده بود که دیگر قابل شناسایی نبود. درست است که قدم های دوازده گانه معجزه می کند، اما بسیاری از آنها یک شبه مؤثر واقع نمی شود. بیماری ما به آرامی تأثیر بدی بر رشد روحانی ما گذاشت. بهبودی تأثیر جدیدی را بر زندگی ما می گذارد، به طوری که منبع انجمن و قدرت روحانی ما را به آرامی به سوی الگوهای جدید و سالم زندگی هدایت می کند. البته این تغییر «صرفاً تصادفی نیست.» اما اگر با تأثیر جدیدی که NA در زندگی ما ایجاد کرده است همکاری کنیم، در طول زمان تغییر شخصیتی را که بهبودی می نامیم، تجربه خواهیم کرد. قدم های دوازده گانه برنامه ای را برای همکاری مورد نیاز جهت بازیابی شادمانی، کنجکاوی و عشق نسبت به زندگی فراهم می سازد.  

فقط برای امروز : با تأثیر جدید انجمن و قدرت روحانی که NA در زندگی من ایجاد کرده، همکاری می کنم. قدم بعدی در برنامه خود را انجام می دهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۴ حوت ( اسفند ماه)

“پیامها و پیام رسانها”

گمنامی اساس روحانی تمام سنتهای ماست و همواره یادآور این است که اصول را به شخصیتها ترجیح دهیم.

“سنت دوازدهم”  

سنت دوازدهم اهمیت «ترجیح دادن اصول به شخصیتها» را به ما یادآوری می کند. در جلسات بهبودی شاید این عبارت بدین صورت بیان شود: «پیام رسان را تیرباران نکنید». ما اغلب پیام را با پیام رسان اشتباه می گیریم و چون با فرد سخنگو در جلسه تضادهای شخصیتی داریم، صحبتهای او را انکار می کنیم. اگر با صحبتهای افراد معینی در جلسات مشکل داریم، ممکن است از راهنمای خود کمک بخواهیم. راهنما می تواند به ما کمک کند تا به جای اینکه بر فرد سخنگو تمرکز کنیم، بر آنچه گفته شده، تمرکز کنیم. راهنما همچنین می تواند در بررسی رنجشهایی به ما کمک کند که ممکن است ما را از اذعان ارزش بهبودی برخی افراد خاص باز می دارد. وقتی به خود اجازه می دهیم بر اساس پیشنهاد قدم دوازدهم به جای شخصیتها بر اصول بهبودی تمرکز کنیم، بهره های بسیار بیشتری که از جلسات نصیب ما می شود، شگفت انگیز است. 

فقط برای امروز: اصل گمنامی را در جلسه NA تمرین می کنم. به جای شخصیت پیام رسان بر پیام بهبودی تمرکز می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۳ حوت ( اسفند ماه )

“اراده خداوند یا اراده من؟”

به تهیه ترازنامه شخصی خود ادامه دادیم و هروقت در اشتباه بودیم سریعا به آن اقرار کردیم

“قدم دهم” 

در معتادان گمنام دریافته ایم که هر چه با اراده نیروی برتر برای خود هماهنگ تر زندگی کنیم، هماهنگی در زندگی ما افزایش می یابد. از قدم دهم برای کمک به حفظ این هماهنگی استفاده می کنیم. هر روز اوقاتی را به بررسی رفتار خود اختصاص می دهیم. برخی از ما هر یک از اعمال را با پرسشی بسیار ساده ارزیابی می کنیم: «اراده خداوند یا اراده من؟» در بسیاری از موارد متوجه می شویم که اعمال ما با اراده نیروی برتر برای ما هماهنگ بوده است و ما نیز در عوض با دنیای اطراف خود هماهنگ بوده ایم. اما در برخی موارد متوجه وجود مغایرتهایی بین رفتار و ارزش های خود می شویم. ما به جای اراده خداوند بر اساس اراده خود عمل کرده ایم و در نتیجه در زندگی ما ناهماهنگی به وجود آمده است. وقتی متوجه این مغایرتها می شویم، خطاهای خود را می پذیریم و آنها را اصلاح می کنیم. با آگاهی بیشتر از آنچه به اعتقاد ما اراده خداوند برای ما در این مواقع است، احتمال کمتری وجود دارد که دوباره این اعمال را تکرار کنیم و احتمال بیشتری وجود دارد که در هماهنگی بیشتری با اراده نیروی برتر برای خود و دنیای اطراف خود زندگی کنیم.  

فقط برای امروز: آرزو می کنم که در هماهنگی با دنیای خود زندگی کنم. امروز اعمال خود را بررسی می کنم و از خود می پرسم: «اراده خداوند یا اراده من؟»

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲ حوت ( اسفند ماه )

“تاسف به حال خود یا بهبودی_انتخاب آن به عهده ماست”

تاسف به حال خود یکی از مخرب ترین نواقص است؛ همه انرژی مثبت ما را تخلیه خواهد کرد.

“کتاب پایه”

در دوران اعتیاد فعال، بسیاری از ما از تاسف به حال خود به عنوان مکانیسم بقا استفاده می کردیم. باور نداشتیم که جایگزینی برای زندگی به همراه این بیماری وجود دارد—یا شاید نمی خواستیم باور کنیم. تا زمانی که می توانستیم برای خود ابراز تأسف کنیم و فرد دیگری را در ایجاد مشکلات خود مقصر بدانیم، مجبور به قبول عواقب اعمال خود نبودیم؛ با اعتقاد به اینکه برای تغییر عاجز هستیم، مجبور نبودیم نیاز به تغییر را بپذیریم. استفاده از این «مکانیسم بقا» از ورود ما به بهبودی جلوگیری می کرد و روز به روز ما را به خودنابودی نزدیک می کرد. تاسف به حال خود، ابزار بیماری ماست؛ نباید از آن استفاده کنیم و در عوض نحوه استفاده از ابزار جدیدی را بیاموزیم که در برنامه NA آن را به دست می آوریم. به این باور رسیده ایم که کمک مؤثر در دسترس ماست؛ وقتی این کمک را جستجو کنیم و آن را در برنامه NA پیدا کنیم، دلسوزی نسبت به خود با سپاسگزاری جایگزین می شود. ابزار بسیاری در اختیار ما قرار دارد: قدمهای دوازده گانه، حمایت راهنما، انجمن متشکل از معتادان در حال بهبودی و مراقبت نیروی برتر. در دسترس بودن این ابزار مزید بر علت سپاسگزاری است. دیگر در انزوا و نومیدی زندگی نمی کنیم؛ برای هر چیزی که ممکن است با آن روبرو شویم، کمکهای معینی در اختیار ماست. مطمئن ترین راه برای سپاسگزاری، بهره گیری از کمک های موجود در برنامه NA و تجربه پیشرفتهایی است که NA در زندگی ما به وجود می آورد.  

فقط برای امروز : به خاطر امیدی که NA به من داده است، سپاسگزاری می کنم. بهبودی خود را پرورش می دهم، نه تاسف به حال خود را.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱ حوت ( اسفند ماه)

“عجز و مسئولیت شخصی”

از طریق ناتوانی خود در پذیرش مسئولیتهای شخصی، در واقع مشکلاتی را برای خود ایجاد می کردیم.

“کتاب پایه”  

وقتی از قبول مسئولیت زندگی خود امتناع کردیم، همه توان شخصی خود را از دست دادیم. باید به خاطر بسپاریم که در برابر اعتیاد خود عاجز هستیم، نه در برابر رفتار شخصی خود. بسیاری از ما از مفهوم عجز درست استفاده نکرده ایم و آن را به معنای اجتناب از تصمیم گیری یا حفظ چیزهایی پنداشته ایم که قبلاٌ به آنها دست یافته ایم. ما ادعا کردیم که در برابر اعمال شخصی خود عاجزیم. به جای اینکه اقدامات مثبتی را برای تغییر شرایط خود انجام دهیم، دیگران را به خاطر این شرایط سرزنش کرده ایم. اگر ادعا کنیم که “عاجز” هستیم و با این کار به امتناع از قبول مسئولیت ادامه دهیم، خود را گرفتار نومیدی و مصیبتی می کنیم که در دوران اعتیاد فعال خود تجربه کردیم. احتمال گذراندن سالهای بهبودی با احساسی مانند قربانیان واقعاً می تواند صحت داشته باشد. به جای اینکه در زندگی خود غفلت کنیم، می توانیم نحوه تصمیم گیری مسئولانه و پذیرفتن خطرات را بیاموزیم. شاید مرتکب اشتباه شویم، اما می توانیم از این اشتباهات درس بگیریم. افزایش آگاهی از خود و افزایش تمایل به قبول مسئولیت شخصی به ما برای تغییر، تصمیم گیری و رشد آزادی می دهد.  

فقط برای امروز: احساسات، اعمال و انتخابهای من مال خودم هست. مسئولیت آنها را قبول می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org