دسته: پیام امروز

فقط برای امروز

۵ حمل (فروردین ماه)

“من نمی توانم،اما ما می توانیم”

از انزوای اعتیاد خود، به انجمنی از افراد رسیدیم که دارای پیوند مشترکی هستند… ایمان، قدرت و امید ما از افرادی نشأت می گیرد که بهبودی خود را به مشارکت می گذارند…

“کتاب پایه”

عدم پذیرش ضعف، مخفی کردن همه کمبودها، انکار شکست، تنها پیش رفتن—اینها اعتقاداتی بود که بسیاری از ما از آن پیروی می کردیم. بر خلاف همه شواهدی که وجود داشت، انکار کردیم که در برابر اعتیاد خود عاجز هستیم و زندگی مان غیر قابل اداره شده است. بسیاری از ما بدون اطمینان از وجود چیزی که ارزش تسلیم شدن را دارد، تسلیم نمی شدیم. بسیاری از ما تنها زمانی قدم اول خود را طی کردیم که در معتادان گمنام شواهدی را مبنی بر بهبودی معتادان در اختیار داشتیم. در NA افراد دیگری را پیدا می کنیم که در شرایط سخت یکسانی به سر برده اند، نیازهای یکسانی داشته اند و ابزاری مؤثر برای خود یافته اند. این معتادان تمایل دارند این ابزار را با ما در میان بگذارند و در هنگام فراگیری نحوه استفاده از آنها، در صورت نیاز ما را از نظر عاطفی حمایت می کنند. معتادان در حال بهبودی اهمیت کمک به دیگران را می دانند، زیرا زمانی نیز به آنها کمک شده است. وقتی به بخشی از معتادان گمنام تبدیل می شویم، به جامعه ای از معتادان مانند خود می پیوندیم، گروهی از افراد که می دانیم برای دستیابی به بهبودی به یکدیگر کمک می کنیم.

فقط برای امروز : به پیوند بهبودی ملحق می شوم. تجربه، قدرت و امید مورد نیاز خود را در انجمن معتادان گمنام به دست می آورم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

تمایل ما را به پیش میراند
۵ حمل ( فروردین )

ما وقتی که تازه شروع میکنیم تا به بهبودی فکر کنیم، خيلي از ما واقعاً اعتقاد نداریم که بهبودی برای ما نیز امکان دارد،یا اینکه اصلاً نمی توانیم درک کنیم عملکرد آن چگونه است اما درهر صورت قدم یك را آغاز مینمائیم این اولین تجربه ما در رابطه با تمایل خواهد بود.

*راهنمای کارکرد قدم قدم یک اصول “روحانی*فقط برای امروز ۴ حمل (فروردین ماه) رهایی از گذشته

در اوایل مواجهه با NA بسیاری از ما معتقد بودیم که پرهیز ،صرف کافی است. زمانی که یک عضو از ما می پرسد که آیا هنوز شروع به کار کردن با یک راهنما کرده ایم در پاسخ میگویم: ” من مصرف نمیکنم و اوضاع خوب است دیگه نیاز به کارکرد قدم و راهنما و این حرفها ندارم آن عضو می پرسد: “آیا در گذشته تمایل نداشتی کارهایی را که دوست نداری انجام دهی تا اعتیاد تو تأمین شود؟ پس چرا از همین منطق برای پاک ماندن استفاده نمیکنی و شروع به مطالعه درباره قدم یک نمیکنی؟ فکر ما میگوید این مسائل مشابه یکدیگر نیستند ما میدانستیم که نشته شدن چه حالی میدهد اما نمیدانیم قدم یک قرار است برای ما چه کاری انجام دهد. اما آن را بر زبان نمیآوریم زیرا میدانیم آن عضو حتماً جوابی آماده دارد. آن عضو موضوع را عوض میکند و میگوید خوب باشه. اما این سئوال مرا جواب بده آیا تمایل داری که تمایل داشته باشی؟ معلوم است که تمایل داریم زیرا به شرکت در جلسات ادامه
وجود داده ایم. اکثر ما این تمایل را برای شروع مرحله بعدی سفر خود پیدا میکنیم برخی از ما خیلی اثر بخشی بهبودی در زندگی دیگر اعضاء را تشخیص دادیم و خیلی فعالانه خواهان حرکت رو به جلو شدیم و تمایل داشتیم برای رسیدن به آن هر کاری انجام دهیم برای بعضی دیگر از ما تمایل زمانی به آمد که ناراحتیها و مشکلات ما از مقاومتمان پیشی گرفت و در بعضی دیگر از ما پس از اینکه از برنامه دور شدیم و مدت بیشتری مصرف کردیم این تمایل پیش آمد کارکرد قدم یک مانند نگاه کردن مستقیم به آینه ای است که آشفتگیهای ما را نشان میدهد و احساسات شدید ما را بر می انگیزد احساساتی مانند ،شرم ،تأسف ،ندامت، خشم، ترس، شک و تردید در این رابطه یک عضو میگفت گذشته میتواند مانند وزنهای بر دوش ما باشد و یا سوختی جهت حرکتمان دیگر نمیخواهیم تا توسط این وزنه زمین گیر شویم، بنابراین تمایل پیدا میکنیم تا این وزنه ها را شناسایی کنیم ما یاد میگیریم تا چگونه دردهای گذشته را تبدیل به سوخت کنیم و از این سوخت استفاده میکنیم تا در راه خود به سوی آزادی به پیش رویم.

من نمی خواهم فقط پرهیز کنم من به دنبال بهبودی هستم. من تمایل دارم که قدم یک را شروع کنم یا هر وقت لازم باشد دوباره به آن رجوع کنم تا سوختی باشد برای بهبودی من.
انجمن معتادان گمنام افغانستان naafg.org

فقط برای امروز

۴ حمل (فروردین ماه)

“رهایی از گذشته”

اینکه کجا بودیم مهم نیست، بلکه اینکه کجا می رویم مهم است.

“کتاب پایه”

وقتی برای اولین بار بهبودی پیدا می کنیم، برخی از ما از “معتاد” نامیدن خود احساس خجالت یا نومیدی می کنیم. در روزهای اول وقتی برای یافتن معنای جدید در زندگی خود تلاش می کنیم، ممکن است آکنده از هم ترس و هم امید باشیم. گذشته ممکن است گریزناپذیر و غیر قابل تحمل باشد. شاید فکر کردن درباره خود غیر از شیوه ای که همیشه فکر کرده ایم، دشوار باشد. در حالی که خاطرات گذشته می تواند یادآور آنچه باشد که در صورت مصرف مجدد مواد در انتظار ماست، این خاطرات می تواند ما را در کابوس خجالت و ترس نیز گرفتار کند. گرچه رهایی از این خاطرات ممکن است دشوار باشد، اما هر یک از روزهای بهبودی می تواند ما را بسیار دورتر از اعتیاد فعال خود رهنمون سازد. هر روز دلایل بیشتری را برای امید به آینده و دلایل کمتری را برای تنبیه خود می یابیم. در دوران بهبودی همه درها بر روی ما باز است. حق انتخابهای بسیاری را در اختیار داریم. زندگی جدید ما غنی و سرشار از امید است. در حالی که نمی توانیم گذشته را فراموش کنیم، مجبور به زندگی در آن نیستیم. می توانیم به جلو حرکت کنیم.

فقط برای امروز : چمدان خود را می بندم و از گذشته خود بیرون آمده، به سوی زمان حالی که سرشار از امید است، حرکت می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

بصيرت نیاز به تمرین دارد

۴ حمل ( فروردین )

یاد میگیریم تا بین اصولی که لازم است بر آن ایستادگی کنیم با فکر و نظری که حاضر به رها کردنش ،نیستیم، تفاوت قائل شویم. 

*پاکزیستن فصل ۳، بیداری روحانی مان”فقط برای امروز ۳ حمل (فروردین ماه) نعمتهای خداوند

 

 بسیاری از ما انرژی فراوانی برای انکار واقعیت صرف کردیم ما با احساسات واقعی خود قطع ارتباط کردیم از تصمیم گیری اجتناب نمودیم و اعمالی انجام دادیم که به جای خدمت به حقیقت در خدمت نفسمان بود بسیاری از ما ارزش زیادی برای عقاید خود قائل بودیم – و آنها را به عنوان حقایق غیر قابل انکار پذیرفته بودیم و دیدگاه دیگران که با نظر ما یکسان نبود را بی ارزش می پنداشتیم یا برخی هم دقیقاً برعکس بودیم عقيده؟ اصول؟ ما هيچکدام را نداریم هر چی دیگران بگویند درست است.

در بهبودی ما کار سختی در پیش داریم ما باید بصیرت را هنگام تصمیم گیریها تمرین کنیم و انگیزه خود از انتخابهایمان را مشخص کنیم آیا سعی میکنیم بر اصول ایستادگی کنیم، یا کار آسان را انجام دهیم و یا از روشی که تاکنون داشته ایم دفاع کنیم؟ بسته به شرایط هر یک با همه این انتخابها ممکن است درست باشند در نقل قولی که در این صفحه آمده است میگوید “یاد میگیریم که بازتابی از رشد ما به واسطه تمرین تشخیص است یادگیری از تجربه ای که کسب کرده ایم سرچشمه میگیرد به این معنی که ما یا باعث درد کشیدن دیگران شده ایم با خودمان درد را تحمل کرده ایم اشتباهات خود را بررسی کردیم و در نهایت به نتیجه یا راه حلی رسیدیم. البته از چندبار تکرار این چرخه گاهی اوقات ما توسط یک حس درونی هدایت میشویم با راهنمای خود و دیگر اعضاء درباره اش صحبت میکنیم دعا و مراقبه میکنیم و آن را بر روی کاغذ می آوریم بخشهایی از نشریات NA را در جستجوی راهنمایی مطالعه می.کنیم در ارزیابی اینکه تصمیم ما تا چه حد بر زندگی ما و عزیزانمان تأثیر میگذارد بهترین سعی خود را می.کنیم گاهی اوقات هم به دلیل تجربه گذشته بدون هیچ شکی میدانیم که چه باید بکنیم اما همه این کند و کاوها و بصیرتها هیچ ضمانتی ندارند. ما هر کار ممکن را انجام میدهیم تا مطمئن شویم که به جای عقیده با آداب و رسوم، بر روی اصول ایستادگی کرده ایم اما باز هم در نهایت خراب میکنیم پس بصيرت یعنی تمرین قضاوت درست بر اساس تجربیات گذشته و رهنمودهایی که ما از یکدیگر دریافت میکنیم اما اکثراً فقط وقتی میفهمیم چه کار کرده ایم که به عقب نگاه میکنیم ما تنها کاری که میتوانیم انجام دهیم این است که با انگیزه درست اقدام و عمل کنیم و اجازه دهیم قطعات معمّا سر جای خود قرار گیرند ما قرار نیست نتیجه را تعیین کنیم. بعضی چیزها را فقط باید به نیروی برتر سپرد. 

با تمرین در تشخیص دادن بهتر خواهم شد بهترین سعی خود را خواهم کرد تا اصولی ترین تصمیم را بگیرم و سپس با فروتنی از نتیجه آن درس میگیرم. 

 انجمن معتادان گمنام افغانستان naafg.org

فقط برای امروز

۳ حمل (فروردین ماه)

“نعمتهای خداوند”

سخت تلاش می کنیم و آنچه را هر روز به رایگان به ما اعطاء شده، می پذیریم.

“کتاب پایه” 

نیروی برتر مانند خیابانی دوطرفه است. در هنگام دعا ما صحبت می کنیم و خداوند می شنود. وقتی مراقبه می کنیم، حداکثر تلاش خود را برای گوش دادن به اراده نیروی برتر به کار می گیریم. می دانیم که نسبت به نقش خود در این رابطه مسئول هستیم. اگر دعا نکنیم و گوش ندهیم، درهای زندگی خود را بر روی نیروی برتر می بندیم. وقتی درباره رابطه خود با نیروی برتر فکر می کنیم، مهم است به یاد داشته باشیم چه کسی هستیم: فردی عاجز. می توانیم درخواست راهنمایی کنیم؛ می توانیم درخواست تمایل یا قدرت کنیم؛ می توانیم آگاهی از اراده نیروی برتر را تقاضا کنیم، اما نمی توانیم مدعی شویم. خداوندی که درک می کنیم—کسی که صاحب قدرت است—با بخشش همان چیز مورد نیاز ما در هنگام احتیاج، نقش خود را در این رابطه ایفا خواهد کرد. باید برای زنده نگاه داشتن رابطه خود با نیروی برتر هر روز اقدام کنیم. یک راه برای انجام این امر به کار بردن قدم یازدهم است. سپس عجز خود را به یاد می آوریم و اراده نیرویی برتر از خود را می پذیریم.

فقط برای امروز : در رابطه خود با نیروی برتر طرف عاجز من هستم. با به یاد داشتن اینکه چه کسی هستم، امروز نعمتهای خداوندی را که درک می کنم با فروتنی می پذیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

سپاسگزاری برای راه حل مشترک ما

۳ حمل ( فروردین )

سپاسگزاری و احساس شگفت زدگی دیدگاه و چشم انداز ما را تغییر میدهد.

*اصول راهنما سنت یک برای اعضاء*فقط برای امروز ۲ حمل (فروردین ماه ) اصل اتکا به خود

 

او در حالیکه سرحال و شگفت زده ،بود با صدای بلند گفت تو هنوز زنده ای؟ دیدن یکی از هم مصرفی های گذشته در NA میتواند شوکه کننده باشد. من معتادان فراوانی را دیده ام که این برنامه برایشان کار کرده اما برای تو هم تو اوضاعت خیلی خراب بود خاطرات را به یاد می آوریم و به خود غره میشویم منظورم این است که عزیزم تو به لعنت خدا هم نمیارزیدی و خیلی آشفته بودی اما حالا نگاهش کن شرط میبندم که مادرت خیلی الان خوشحال است که تو اوضاعت رو به راه شده ما دوباره موجی از غرور و افتخار را حس میکنیم البته این بار برای بهبودی مان شوک دیدن کسی که زمان” مصرف ما را میشناخت به ما یادآوری میکند که راه درازی آمده ایم در ضمن یادآوری خوبی است که این برنامه تا چه حد شگفت انگیز است و به خوبی برای هر معتادی کار میکند. فرق نمیکند که چه ماده مخدری مصرف میکردیم یا مصرف ما را به کجا کشاند به هر حال کمک برای ما در NA در دسترس است. درک و پذیرش این دیدگاه باعث میشود تا بتوانیم تفاوتهایمان را کنار بگذاریم و منافع مشترکمان را در رأس قرار دهیم فروتنی به ما کمک میکند تا خود را عضوی از یک جامعه برابر ..ببینیم. سپاسگزاری ما زمانی بیان میشود که به عضو جدیدی که از مسیری متفاوت از ما به جلسات آمده، خوش آمد میگوئیم علیرغم اینکه اعتیاد فعال در ما تا چه حد مسیر ما آشکار یا تا چه حد پوشیده بود همگیمان در NA یک راه حل مشابه پیدا کردیم. یک معتاد آخر خطی میگفت اگر NA برای من کار کرد پس برای هر کس دیگری نیز کار خواهد کرد من ابتدا دلم نمی خواست که برایم کار کند اما خدا را شکر که اینگونه نشد وقتی که ما به داستان زندگی یکدیگر گوش میکنیم میفهمیم که NA برای همه معتادان است. زمانی که داستان زندگی خود را مشارکت میکنیم به یاد میآوریم که از کجا آمده ایم و نگاهی اجمالی به جایی که میرویم خواهیم انداخت توسط رها کردن بهانه و دستاویز در مورد عضویت – چه عضویت خودمان و چه دیگران تسلیم شدن در برابر اتحادی که سنت یک از آن حرف میزند راحت تر خواهد شد. با سپاسگزاری از راه حل مشترکی که برای هر معتادی که اشتیاق به قطع مصرف دارد ما اتحاد را در رأس قرار میدهیم ما بر روی یک مسئله مهم تمرکز میکنیم این برنامه زندگی بسیاری را تغییر داده است وقتی که به قدرت دگرگون کننده NA در زندگی معتادان در حال بهبودی در سراسر جهان فکر میکنیم سپاسگزاری ما برای کارهایی که این برنامه برای ما انجام داده است تقویت میشود.

امروز با سپاسگزاری به سفرم در بهبودی فکر خواهم کرد و برای لذت بردن از تنوع الهام بخش و دامنه گسترش این انجمن وقت خواهم گذاشت.

انجمن معتادان گمنام افغانستان naafg.org

فقط برای امروز

۲ حمل (فروردین ماه )

“اصل اتکا به خود”

در دوران اعتیاد خود، به مردم، مکانها و چیزها وابسته بودیم. از آنها انتظار داشتیم ما را حمایت کنند و چیزهایی را که متوجه کمبود آن در خود می شدیم، فراهم کنند.

“کتاب پایه”

در عالم حیوانات، موجودی هست که با استفاده از دیگران رشد می کند و زالو نامیده می شود. این موجود به افراد می چسبد و چیزهای مورد نیاز خود را دریافت می کند. وقتی یک قربانی زالو را از خود وا می کند، این موجود صرفاً به سراغ فرد دیگری می رود. در دوران اعتیاد فعال، ما نیز به همین ترتیب رفتار کردیم. از خانواده ها، دوستان و جوامع خود سوء استفاده کردیم. آگاهانه یا ناآگاهانه تقریباً از هر کسی که با او روبرو می شدیم، چیزی را بی دلیل می ستاندیم. وقتی در اولین جلسه خود، گرداندن سبد را مشاهده کردیم، شاید تصور کرده باشیم: «اتکا به خود! حالا این ایده عجیب چیست؟» همان طور که نگاه می کردیم، متوجه چیزی شدیم. این معتادان متکی به خود آزاد بودند. با پرداخت سهم خود، به این مزیت دست یافته بودند که خودشان تصمیم گیری کنند. با به کار بردن اصل اتکا به خود در زندگی شخصی، به همین نوع آزادی دست پیدا می کنیم. دیگر هیچ کسی حق ندارد به ما بگوید کجا زندگی کنیم، زیرا اجاره خود را می پردازیم. می توانیم با انتخاب خود غذا بخوریم، لباس بپوشیم یا رانندگی کنیم، زیرا خود ما این چیزها را فراهم می کنیم. بر خلاف زالو نباید برای بقا به دیگران وابسته باشیم. هر چه مسئولیت بیشتری را قبول می کنیم، آزادی بیشتری را به دست می آوریم. 

فقط برای امروز: در این آزادی که می توانم با حمایت از خود به دست بیاورم، محدودیتی وجود ندارد. امروز مسئولیت شخصی را می پذیرم و سهم خود را می پردازم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱ حمل (فروردین ماه )

“یک بیماری قابل درمان”

اعتیاد یک بیماری است که فراتر از مصرف مواد مخدر است.

“کتاب پایه”

 در اولین جلسه خود، ممکن است از شیوه ای که اعضاء درباره نحوه تأثیرگذاری بیماری اعتیاد بر زندگی خود صحبت می کردند، تعجب کرده باشیم. با خود فکر می کردیم: «بیماری؟ من فقط مشکل مصرف مواد داشته ام! آنها درباره چه چیزی صحبت می کنند؟» پس از گذشت مدتی از برنامه، به تدریج درمی یابیم که اعتیاد ما چیزی عمیق تر از مصرف وسوسه انگیز و اجباری مواد مخدر بوده است. متوجه می شویم که از بیماری مزمنی رنج می بردیم که بسیاری از زمینه های زندگی ما را تحت تأثیر قرار می داد. نمی دانستیم کجا به این بیماری “مبتلا شدیم”، اما در بررسی خود دریافتیم که این بیماری سالهای زیادی در ما وجود داشته است. درست مانند بیماری اعتیاد، برنامه NA نیز همه زمینه های زندگی ما را تحت تأثیر قرار می دهد. ما در اولین جلسه خود با همه علائم موجود حاضر می شویم: خلأ روحانی، شکنجه روحی، عجز، غیر قابل اداره بودن. درمان بیماری ما بسیار فراتر از صرفاً پرهیز است. از قدم های دوازده گانه استفاده می کنیم و گرچه این قدمها بیماری ما را “معالجه” نمی کنند، قطعاً به تدریج موجب التیام ما می شوند. هنگامی که بهبود پیدا می کنیم، هدیه زندگی را تجربه می کنیم.

فقط برای امروز: بیماری خود را با قدم های دوازده گانه درمان می کنم.

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۳۰حوت (اسفند ماه )

نیرویی برتر 

اکثر ما در پذیرفتن اینکه اعتياد به نیروی مخربی در زندگی ما تبدیل شده بود، مشکلی نداریم، بهترین تلاش های ما به نابودی و نومیدی شدیدتر از همیشه تبدیل شد، زمانی متوجه شدیم که به کمک نیرویی برتر از اعتیاد خود نیاز داریم.

کتاب پایه

اکثر ما بدون شک می دانیم که نابودی، زندگی ما را در بر گرفته است، دانستن اینکه به بیماری اعتیاد مبتلا هستیم، به ما در درک منبع یا علت این نابودی کمک می کند.

می توانیم اعتیاد را به عنوان نیرویی بشناسیم که موجب نابودی زندگی ما شده است، وقتی قدم اول را کار می کنیم، می پذیریم که نیروی مخرب اعتیاد، بزرگتر از ما بوده است. ما در برابر آن عاجز هستیم.

در این هنگام، تنها امید ما یافتن نیرویی قدرتمندتر از اجبار اعتیادمان است، نیرویی که مایل به حفظ زندگی باشد، نه آنکه آن را پایان دهد، نباید آن را درک کنیم یا حتی نام ببریم؛ تنها باید باور کنیم که چنین نیروی برتری می تواند وجود داشته باشد.

اعتقاد به اینکه نیرویی مهربان و برتر از اعتیاد صرفا ممکن است وجود داشته باشد، سرانجام در روزی از روزها امید لازم برای پاک ماندن را در اختیار ما قرار می دهد.

فقط برای امروز : به امکان وجود نیرویی برتر از اعتیاد خود ایمان دارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org