دسته: فقط برای امروز

فقط برای امروز

۱۷ قوس (آذر ماه)

نامیدن یک نقص به عنوان یک نقص

«وقتی مشاهده می کنیم نواقص ما چگونه در زندگی ما وجود دارند و آنها را می پذیریم، می توانیم از آنها رهایی یابیم و زندگی جدید خود را ادامه دهیم.»

“کتاب پایه”

گاهی اوقات آمادگی ما برای رفع شدن نواقص، بستگی دارد به اینکه آنها را چه بنامیم. اگر با تغییر نام نواقص خود باعث شویم کمتر “ناقص” به نظر برسند، ممکن است قادر به درک خسارتی که به وجود آورده ایم، نباشیم. اگر به نظر رسد آنها هیچ صدمه ای ایجاد نمی کنند، چرا اصلاً از نیروی برتر بخواهیم آنها را برطرف نماید؟

“جلب رضایت افراد” را به عنوان مثال در نظر بگیرید. آیا واقعاً آنقدر بد به نظر می رسد؟ جلب رضایت افراد صرفاً بدین معناست که با افراد با مهربانی رفتار کنیم، درست است؟ نه کاملاً. اگر با صراحت بگوییم، این امر بدین معناست که فریبکار و متقلب باشیم. در واقع، درباره احساسات، باورها، نیازهای خود دروغ می گوییم و سعی می کنیم با چرب زبانی رضایت دیگران را نسبت به خواسته های خود به دست آوریم.

یا شاید فکر می کنیم “خونسرد” هستیم. اما آیا “خونسردی” به معنای نادیده گرفتن کارهای خانه، اجتناب از رویارویی با مسائل و عادت کردن به یک زندگی یکنواخت و راحت است؟ اگر این طور باشد، نام آن “تنبلی” یا “مصامحه” یا “ترس” است.

بسیاری از ما در تشخیص نواقص شخصیتی خود مشکل داریم. اگر این طور است، می توانیم با راهنما یا دوستان NA صحبت کنیم. رفتار خود را به طور واضح و صادقانه برای آنها شرح می دهیم و برای شناسایی نواقص خود از آنها کمک می خواهیم. با گذشت زمان، به تدریج بهتر قادر به تشخیص نواقص شخصیتی خود می شویم و از آنها با اسم واقعی شان نام می بریم.

فقط برای امروز : از نواقص خود با اسم واقعی شان نام می برم. اگر در انجام این کار مشکل دارم ، از راهنمای خود کمک می گیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۶ قوس (آذر ماه)

تحمل عواطف خود

 

«از ابزاری که در اختیار داریم، استفاده می کنیم و توانایی تحمل عواطف خود را به دست می آوریم.»

 

“کتاب پایه”

برخی از ما می گوییم: «عواطف خود را تحمل کنم؟». «حتماً شوخی می کنید!» در دوران مصرف، هرگز به خود این فرصت را ندادیم که روش تحمل آنها را یاد بگیریم. تصور می کردیم نباید احساسات خود را تحمل کنیم، بلکه باید آنها را تخدیر کنیم. مشکل این بود که “درمان” عواطف غیر قابل تحمل از طریق مصرف مواد، ما را از بین می برد. در این هنگام به معتادان گمنام آمدیم، شروع به کارکرد قدم های دوازده گانه کردیم و در نتیجه به تدریج از لحاظ عاطفی رشد کردیم.

بسیاری از ما آرامش عاطفی را درست از همان آغاز به دست آوردیم. از تظاهر به اینکه اعتیاد و زندگی ما تحت کنترل است، خسته شدیم؛ در واقع وقتی سرانجام اقرار کردیم که کنترلی بر آنها نداریم، احساس خوبی پیدا کردیم. پس از مشارکت کردن ترازنامه خود با راهنما، به تدریج احساس کردیم نباید انکار کنیم چه کسی هستیم یا برای پذیرفته شدن چه احساسی داریم. وقتی جبران خسارت را به اتمام رساندیم، می دانستیم نباید از احساس گناه رنج ببریم؛ خود به تنهایی می توانستیم آن را تحمل کنیم و این احساس ما را از بین نمی برد. هر چه بیشتر برنامه NA را انجام دادیم، نسبت به زندگی همان طور که برای ما پیش می آمد، احساس بهتری پیدا کردیم.

امروز برنامه مؤثر است، همان طور که تا به حال مؤثر بوده است. از طریق ارزیابی زندگی روزمره خود، صداقت داشتن درباره نقش خود در آن و تسلیم شدن در برابر واقعیت، می توانیم احساساتی را که زندگی پیش روی ما قرار می دهد، تحمل کنیم. با استفاده از ابزاری که در اختیار داریم، توانایی تحمل عواطف خود را به دست آورده ایم.

فقط برای امروز: احساسات خود را انکار نمی کنم. صداقت و تسلیم را در زندگی همان طور که هست، به کار می بندم. از ابزار این برنامه برای تحمل عواطف خود استفاده می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

۵فقط برای امروز

۱۵ قوس (آذر ماه)

 رابطه عاشقانه و بهبودی

«روابط می تواند حوزه شدیداً دردناکی باشد.»

“کتاب پایه”

عشق برای برخی از ما مانند اکسیر است. هیجان یک رابطه عاشقانه جدید، فریبندگی داشتن رابطه‌ای صمیمی، احساس آزادی حاصل از اجازه دادن به خود برای آسیب پذیر شدن—همه اینها عواطف قدرتمندی هستند. اما نمی توانیم فراموش کنیم که ما فقط از اعتیاد رهایی موقتی روزانه پیدا کرده ایم. حفظ این رهایی موقتی روزانه باید در زندگی هر معتاد در حال بهبودی بالاترین اولویت باشد.

ممکن است در رابطه خود شدیداً درگیر شویم. ممکن است دوستان قدیمی و راهنمای خود را در این فرآیند فراموش کنیم. سپس، وقتی اوضاع وخیم می شود، اغلب احساس می کنیم دیگر نمی توانیم با افرادی که قبل از رابطه عاشقانه ما به ما کمک کردند، ارتباط برقرار کنیم. این باور می تواند زمینه لغزش را فراهم کند. از طریق انجام برنامه خود و حضور در جلسات به طور مداوم، اطمینان حاصل می کنیم که حتی وقتی عمیقاً در رابطه ای عاشقانه غرق شده ایم، شبکه ای از بهبودی را در اختیار داریم.

تمایل ما برای برقراری رابطه عاشقانه طبیعی است. اما نباید فراموش کنیم که بدون برنامه خود، حتی سالم ترین رابطه نیز ما را در برابر قدرت اعتیاد حفظ نمی کند.

فقط برای امروز : به خاطر تمایل خود به برقراری رابطه عاشقانه، بهبودی را نادیده نخواهم گرفت.

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۴ قوس (آذر ماه)

افرادی که خواهان بهبودی هستند

«دریافته ایم این برنامه برای هر معتادی که صادقانه و خالصانه مایل به قطع [مصرف مواد] است، مؤثر است.»

“کتاب پایه”

از کجا بدانیم فردی صادقانه و خالصانه مایل به قطع مصرف مواد است؟ حقیقت این است که ما نمی دانیم! زیرا نمی توانیم ذهن افراد را بخوانیم یا از انگیزه ها و تمایلات فردی دیگر خبر داشته باشیم، صرفاً باید آرزوی نتیجه خوبی را داشته باشیم.

ممکن است در جلسه ای با تازه واردی صحبت کنیم و تصور کنیم هرگز او را دوباره نخواهیم دید و چند سال بعد متوجه شویم که او در بهبودی موفق بوده است. شاید وسوسه شویم تا فردی را که به لغزش ادامه می دهد یا بلافاصله پاک نمی شود، وادار به تسلیم کنیم، اما نباید این کار را انجام دهیم. مهم نیست که یک فرد چقدر بی میل به نظر رسد، در هر حال حقیقتی ساده وجود دارد—این فرد معتاد در جلسه حضور دارد.

ممکن است هرگز از نتایج انجام قدم دوازدهم مطلع نشویم ؛ وظیفه ما نیست که تمایل تازه واردها را ارزیابی کنیم. پیامی که با خود به همراه داریم، بخشی از ماست. آن را به همه جا می بریم و به رایگان در میان می گذاریم و نتایج را به نیرویی برتر از خود می سپاریم.

فقط برای امروز : بهبودی خود را با هر معتادی ، هر کجا، هر زمان و تحت هر شرایطی در میان می گذارم. نتایج را به نیروی برتر خود می سپارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۳ قوس (آذر ماه )

اراده خداوند نه اراده ما

«می دانیم اگر برای اراده خداوند دعا کنیم، صرف نظر از آنچه فکر می کنیم، آنچه را دریافت می کنیم که به صلاح ماست.»

کتاب پایه

زمانی که به NA آمدیم، صداهای درونی ما نامطمئن و خودنابودکننده شده بود. اعتیاد تمایلات، علایق و احساس ما را نسبت به آنچه به صلاحمان بود به گمراهی کشانده بود. بدین دلیل است که ایمان پیدا کردن به نیرویی برتر از خود – چیزی که بتواند راهنمایی عاقلانه تر و مورد اطمینان تری از خود ما فراهم کند – در دوران بهبودی آنقدر مهم بوده است. به تدریج آموخته ایم چگونه به مراقبت این نیرو اطمینان کنیم و به هدایتی که برای ما فراهم می کند، اعتماد کنیم.
مانند همه فرآیندهای یادگیری “دعا کردن فقط برای آگاهی از اراده نیروی برتر برای ما و قدرت اجرای آن” مستلزم تمرین است. نگرشهای خودخواهانه و خودسرانه ای که در دوران اعتیاد پیدا کردیم، یک شبه برطرف نمی شوند. این نگرش ها ممکن است نحوه دعا کردن ما را تحت تأثیر قرار دهند. حتی ممکن است بدین شکل دعا کنیم: «من را از این نقص شخصیتی رها کن تا خوب به نظر برسم.»
هر چه نسبت به عقاید و تمایلات خود صریح تر باشیم، تشخیص اراده ما از اراده نیروی برتر آسان تر خواهد بود. شاید در دعا بگوییم: «خدایا صرفاً به اطلاع می رسانم که این چیزی است که من در این موقعیت می خواهم. با این وجود، خواستار تحقق اراده تو هستم، نه اراده خود.» وقتی بدین ترتیب عمل می کنیم، برای اذعان و قبول راهنمایی نیروی برتر خود آمادگی پیدا می کنیم.

فقط برای امروز: ای نیروی برتر، آموخته ام که به راهنمایی تو اعتماد کنم. با این وجود، هنوز عقاید خود را درباره شیوه دلخواه زندگی خود دارم. بگذار این عقاید را در میان بگذارم و بعد اجازه بده تا اراده تو برای من را به روشنی درک کنم. در نهایت، بگذار اراده تو، نه اراده من تحقق یابد.

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۲ قوس (آذر ماه)

بینش بدون محدودیت

«شاید برای اولین بار چشم اندازی از زندگی جدید خود را مشاهده می کنیم.»

“کتاب پایه”

در دوران اعتیاد ، بینش ما نسبت به خود بسیار محدود بود. هر روز به اموری تکراری می پرداختیم : به دست آوردن، مصرف کردن و یافتن راه ها و روش هایی برای به دست آوردن بیشتر. این تنها انتظار معقولی بود که می توانستیم در طول زندگی خود داشته باشیم. نیروی بالقوه ما محدود بود.

امروز، دیدگاه های ما تغییر کرده است. بهبودی بینش جدیدی را نسبت به خود و زندگی در اختیار ما گذاشته است. دیگر اسیر امور تکراری تاریک و بی پایان اعتیاد نیستیم. برای در پیش گرفتن رویه های جدید و امتحان عقاید و فعالیتهای جدید آزاد هستیم. با انجام این کار، می توانیم بینش جدیدی نسبت به خود پیدا کنیم. نیروی بالقوه ما فقط با قدرت نیروی برتری که از ما مراقبت می کند، محدود شده است و این قدرت هیچ محدودیتی ندارد.

در دوران بهبودی به نظر می رسد زندگی و هر چیزی که در آن است، پذیرای ماست. تحت هدایت اصول روحانی و نیرویی که خداوندی که درک می کنیم در اختیار ما گذاشته، افق های ما نامحدود هستند.

فقط برای امروز : چشم های خود را بر روی امکاناتی که در مقابلم قرار دارد، باز می کنم. نیروی بالقوه من به اندازه خداوندی که درک می کنم، قدرتمند است.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۱ قوس (آذر ماه)

بهبودی: اولین اولویت ما

 

«باید بهبودی خود را در رأس قرار دهیم و ترتیب اولویتهای خود را حفظ کنیم.»

“کتاب پایه”

قبل از آمدن به NA، از بهانه های بسیاری برای توجیه مصرف مواد استفاده می کردیم: «او بر سر من فریاد کشید.» «او چنین گفت.» «همسرم مرا ترک کرد.» «من اخراج شدم.» از این بهانه ها استفاده می کردیم تا برای حل مشکل مواد خود درخواست کمک نکنیم. باید می فهمیدیم که تا وقتی به مصرف مواد ادامه دهیم، این مسائل همچنان ادامه دارد. تنها وقتی بهبودی را در رأس اولویتهای خود قرار دادیم، این وضعیتها شروع به تغییر کرد.

ممکن است امروز نیز به همین رفتار گرایش داشته باشیم و برای عدم حضور در جلسات و خدمت بهانه بیاوریم. بهانه های امروز ما ممکن است ماهیت متفاوتی داشته باشد: «نمی توانم بچه های خود را تنها بگذارم.» «از مرخصی خسته شده ام.» «باید این پروژه را انجام دهم تا بتوانم رییس خود را تحت تأثیر قرار دهم.» اما هنوز هم اگر بهبودی را اولین اولویت خود قرار ندهیم، احتمالاً دیگر مجبور به نگرانی درباره این بهانه ها نخواهیم بود. اگر دچار لغزش شویم، فرزندان، مرخصی و شغل دیگر در زندگی ما نخواهند بود.

بهبودی باید در اولویت باشد. شغل داشته باشیم یا نداشته باشیم، رابطه داشته باشیم یا نداشته باشیم، در هر حال باید در جلسات حضور یابیم، قدمها را کار کنیم، با راهنمای خود تماس بگیریم و در خدمت خداوند و دیگران باشیم. اعمال ساده مزبور این امکان را برای ما فراهم می کنند که مرخصی، خانواده و رؤسایی داشته باشیم تا بتوانیم درباره آنها احساس نگرانی کنیم. بهبودی اساس زندگی ماست و هر چیز دیگر را ممکن می سازد.

فقط برای امروز: ترتیب اولویتهای خود را حفظ می کنم. بهبودی در فهرست من شماره یک است.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ قوس (آذر ماه)

پاداشهای زندگی

«فقط برای اراده خداوند برای خود شروع به دعا می کنیم. بدین ترتیب، فقط چیزی را به دست می آوریم که قادر به اداره آن هستیم.»

“کتاب پایه”

تصور کنید اگر خداوند هر چیزی که می خواستیم را در اختیار ما می گذاشت، چه اتفاقی می افتاد. یک اتومبیل معرکه جدید، نمرات عالی، اضافه حقوق سه برابر، همه اینها صرفاً به این خاطر که درخواست می کنیم، مال ماست.

اکنون مشکلاتی را تصور کنید که ثروتهای بادآورده، اتومبیل های پرتجمل جدید و تشخیص وضعیت تحصیلی ناشایسته به دنبال دارند. با اضافه حقوق زیادی که بی دلیل به ما اعطاء شده، چه کار انجام می دهیم؟ چگونه به مسئولیت های مالی جدید خود رسیدگی کنیم؟ و چگونه با این اضافه حقوق سر کنیم؟ آیا می توانیم تظاهر کنیم که شایستگی این حقوق را داریم، در حالی که می دانیم این طور نیست؟

آن اتومبیل معرکه جدید چطور؟ اکثر این اتومبیل ها حق بیمه بالا و هزینه های مراقبت گزاف به دنبال دارند. آیا برای مراقبت از چیزی که درخواست کرده ایم، آمادگی داریم؟

افتخارات تحصیلی چطور؟ آیا می توانیم پس از اخذ نمراتی که خود کسب نکرده ایم، مانند دانشجویان ممتاز عمل کنیم؟ اگر متخلف شناخته شویم، چه کار انجام می دهیم؟

وقتی با خداوند صحبت می کنیم، باید به خاطر داشته باشیم که در دنیای واقعی زندگی می کنیم. پاداشهایی کسب می کنیم و یاد می گیریم چگونه آنها را اداره کنیم. محدود کردن دعاهای خود به تقاضای آگاهی از اراده خداوند ، قدرت اجرای آن و توانایی زندگی کردن با نتایج و عواقب ، تضمین می کند که چیزی را بیشتر از حد توان اداره خود به دست نمی آوریم.

فقط برای امروز : فقط برای آگاهی از اراده خداوند و قدرت اجرای آن در دنیای واقعی دعا می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org