دسته: فقط برای امروز

فقط برای امروز

۷ قوس (آذر ماه)

   خود بودن

«فروتنی واقعی در این است که بپذیریم خود باشیم و در این راه صادقانه تلاش کنیم.»

“کتاب پایه”

فروتنی مفهوم گیج کننده ای است. چیزهای زیادی درباره تحقیر میدانیم، اما فروتنی ایده جدیدی است. این مفهوم به طور مشکوکی مانند خود را بر خاک افکندن، کرنش و عقب کشیدن پا هنگام تعظیم است. اما اینها به هیچ وجه فروتنی نیستند. فروتنی واقعی، صرفاً این است که خود را بپذیریم. 

وقتی به قدمی میرسیم که در آن از کلمه “با فروتنی” استفاده شده، اجرای این اصل را شروع کرده ایم. قدم چهارم این فرصت را در اختیار ما قرار میدهد که بررسی کنیم واقعاً چه کسی هستیم و قدم پنجم به ما کمک میکند این آگاهی را بپذیریم.

عمل فروتنی شامل پذیرفتن سرشت واقعی خود و خود بودن صادقانه میشود. نه مجبور هستیم خود را بر خاک افکنیم یا تحقیر کنیم و نه باید تلاش کنیم باهوشتر، ثروتمندتر یا خوشبخت تر از آنچه واقعاً هستیم ، به نظر برسیم. فروتنی صرفاً بدین معناست که تظاهر را کنار بگذاریم و تا حد توان صادقانه زندگی کنیم.   

فقط برای امروز : اجازه میدهم آگاهی از سرشت واقعیام، اعمال من را هدایت کند. امروز، همان طور که با خود روبرو میشوم با دنیا روبرو میشوم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۶ قوس (آذر ماه)

درخواست کمک از خداوند 

«گاهی اوقات در دوران بهبودی، تصمیم درخواست کمک از خداوند، بزرگترین منبع قدرت و شهامت ماست.»

“کتاب پایه”

وقتی قدم سوم را کار میکنیم، تصمیم میگیریم به نیرویی برتر و مهربان اجازه دهیم ما را در زندگی روزمره هدایت کند و از ما مراقبت کند. تصمیم میگیریم این هدایت و مراقبت را در زندگی خود بپذیریم. برخی از ما معتقدیم وقتی تصمیم قدم سوم را گرفتیم، خداوند ما را هدایت میکند؛ از آن لحظه به بعد، صرفاً توجه کردن به جایی که هدایت میشویم ، مطرح است.  

تصمیم قدم سوم، فعل ایمان است و درخواست کمک از خداوند راهی برای احیای این ایمان است. به کار گرفتن ایمان در زندگی روزمره، همه شهامت و قدرت مورد نیاز را در اختیار ما قرار میدهد، زیرا میدانیم از کمک نیرویی برتر و مهربان برخوردار هستیم. اطمینان میکنیم که نیازهای ما بر آورده خواهد شد. میتوانیم از ایمان بهره بگیریم و صرفاً از طریق درخواست اعتماد کنیم. 

فقط برای امروز : به خود یادآور میشوم که با درخواست کمک از نیروی برتر خود در هر قدمی که بر می‌دارم، تنها نیستم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۵ قوس (آذر ماه)

مسئولیت

«چیزهای زیادی، هم منفی و هم مثبت، در طی یک روز اتفاق می افتد. اگر برای سپاسگزاری از هر دوی آنها وقت صرف نکنیم، احتمالاً چیزی را که به رشد ما کمک میکند، از دست خواهیم داد.»

“جزوه فقط برای امروز”

مسئولیت، مسئولیت—مسئولیت های زندگی همه جا هستند. “باید” کمربند ایمنی ببندیم. “باید” خانه خود را تمیز کنیم. “باید” امور خاصی را برای همسر، بچهها و افرادی که راهنمای آنها هستیم، انجام دهیم. در رأس همه اینها، “باید” به جلسات برویم. برنامه خود را به بهترین شکل ممکن انجام میدهیم. تعجبی نیست که گاهی اوقات میخواهیم از همه این وظایف شانه خالی کنیم و به جزیرهای دور افتاده برویم که در آن مجبور به انجام هیچ کاری نباشیم!   

در این مواقع، وقتی شدیداً تحت تأثیر مسئولیتهای خود قرار گرفته ایم، فراموش می‌کنیم که مسئولیت نباید خسته کننده باشد. وقتی میخواهیم از زیر بار مسئولیت های خود شانه خالی کنیم، باید آرامش خود را حفظ کنیم، دلیل انتخاب آنها را به یاد بیاوریم و به هدایایی که به ارمغان می آورند، توجه کنیم. چه شغلی باشد که معمولاً برای ما جالب و جذاب است یا همسری که معمولاً از شخصیت او شگفت زده میشویم، یا کودکی که معمولاً بازی کردن با او و مراقبت از او را دوست داریم، در هر حال در همه مسئولیت های زندگی ما لذت وجود دارد.    

فقط برای امروز: همه دقایق ویژه هستند. به مسئولیت های خود و لذتهایی که به همراه دارند ، توجه میکنم و به خاطر آنها شکرگزارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۴ قوس (آذر ماه)

مراقبه 

«آرام کردن ذهن از طریق مراقبه آرامشی درونی به همراه می آورد که ارتباط درونی ما را با خداوند بر قرار میسازد.»

“کتاب پایه”

وقتی بهبودی ما پیشرفت میکند، اغلب درباره آنچه در درجه اول ما را به سوی معتادان گمنام هدایت کرد، تعمق میکنیم و قادر هستیم از اینکه کیفیت زندگی ما بهبود یافته است، سپاسگزاری کنیم. دیگر مجبور نیستیم از افکار خود واهمه داشته باشیم. هر چه بیشتر دعا و مراقبه میکنیم، بیشتر احساس آرامش بخش بهروزی را تجربه میکنیم. آسودگی و سکوتی که در اوقات آرامش خود تجربه میکنیم، مؤید آن است که مهمترین نیازهای ما—نیازهای روحانی—بر آورده شده است.    

میتوانیم با سایر معتادان همدردی کنیم و وجدان خود را در این فرآیند تقویت کنیم. یاد میگیریم از قضاوت درباره دیگران دوری کنیم و آزادی برای خود بودن را تجربه کنیم. در تعمق روحانی خود، به طور شهودی “خداوند درون خود” را پیدا میکنیم و به هماهنگی خود با نیرویی برترمان پی میبریم.   

فقط برای امروز : درباره هدیه بهبودی تعمق میکنم و با آرامش به راهنمایی نیروی برتر خود گوش میدهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۳ قوس (آذر ماه)

        بهبودی همراه با شکرگزاری

«این فکر را در سر پروراندیم که پاک ماندن موجب کامیابی نمیشود و این طرز فکر قدیمی باعث تحریک تاسف به حال خود، رنجش و عصبانیت شد.»

“کتاب پایه”

روزهایی هست که برخی از ما بیش از حد نسبت به حال خود تاسف میخوریم. این کار آسان است. ممکن است درباره اینکه زندگی ما در بهبودی چگونه باید باشد، توقعاتی داشته باشیم، انتظاراتی که همیشه بر آورده نمیشود. شاید برای کنترل یک فرد تلاش ناموفقی داشتهایم یا فکر میکنیم شرایط ما باید طور دیگری باشد. احتمالاً خود را با سایر معتادان در حال بهبودی مقایسه کردهایم و احساس کمبود کردهایم. هر چه بیشتر برای تطبیق زندگی با انتظارات خود تلاش میکنیم، ناراحتی بیشتری را احساس میکنیم. تاسف به حال خود، میتواند از زندگی بر اساس توقعات نشأت گیرد، نه از زندگی در دنیای واقعی.    

وقتی دنیا با انتظارات ما سازگاری نداشته باشد، اکثر اوقات انتظارات ما هستند که نیاز به سازگاری دارند، نه جهان. میتوانیم از مقایسه زندگی امروز خود با شیوه سابق آن شروع کنیم و نسبت به بهبودی خود حس سپاسگزاری پیدا کنیم. میتوانیم با شمارش چیزهای خوب در زندگی خود این اقدام را گسترش دهیم و سپاسگزار باشیم از اینکه دنیا با توقعات ما مطابقت نمیکند، بلکه فراتر از حد آنهاست. اگر کارکرد قدمهای دوازده گانه را ادامه دهیم و سپاسگزاری و پذیرش را پرورش دهیم، میتوانیم رشد ، خوشبختی و آرامش خاطر بیشتری را در آینده انتظار داشته باشیم.  

در بهبودی چیزهای زیادی در اختیار ما قرار گرفته ؛ پاک ماندن موجب کامیابی ما شده است. پذیرش زندگی، فقط برای امروز ، ما را از دلسوزی نسبت به خود رها می سازد. 

فقط برای امروز : زندگی خود را درست همان طور که است همراه با شکرگزاری می پذیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۳ عقرب (آبان ماه)

نه صرفاً تلاش برای زنده ماندن

«در دوران مصرف، زندگی ما تلاشی برای زنده ماندن بود. اکنون بیشتر زندگی میکنیم تا اینکه برای زنده ماندن تلاش کنیم.»

“کتاب پایه”

«ای کاش مرده بودم!» کلام تکراری و آشنای یک معتاد در دوران مصرف و آن هم با دلیل کافیست. تنها چیزی که انتظار داشتیم میزان بیشتری از همان زندگی مصیبت بار بود. اصرار ما به ادامه زندگی در بهترین شرایط ضعیف بود. انحطاط عاطفی، مرگ روحانی و آگاهی آزار دهنده از اینکه هیچ چیز هرگز تغییر نمیکند، همیشه وجود داشت. امیدی نداشتیم و زندگی رو به زوال ما معنا و مفهومی نداشت.     

احیای عواطف، روح و سلامت جسمانی ما به طول می انجامد. هر چه بیشتر در زندگی، نه صرفاً زنده ماندن تجربه کسب میکنیم، بیشتر درک میکنیم زندگی چقدر گرانبها و لذتبخش میتواند باشد. مسافرت، بازی با کودکی خردسال، روابط عاشقانه، گسترش افق های فکری، برقراری روابط از جمله فعالیت های بی پایانی هستند که بیان میکنند: «من زنده هستم.» به دلایل بسیاری برای شادمانی و احساس سپاسگزاری از اینکه از شانس دیگری برخوردار هستیم، پی میبریم.  

اگر در دوران اعتیاد فعال می مردیم، با تلخی و مرارت از بسیاری از لذتهای زندگی محروم میشدیم. هر روز به خاطر یک روز پاک دیگر و یک روز زندگی دیگر از نیرویی برتر خود سپاسگزاری میکنیم.  

 

فقط برای امروز : از اینکه زنده هستم، سپاسگزارم. امروز کاری را برای سپاسگزاری انجام میدهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۲ عقرب (آبان ماه)

نه کامل

«قرار نیست کامل باشیم. اگر کامل بودیم، انسان نبودیم.»

“کتاب پایه”

همه ما درباره زندگی در دوران بهبودی انتظاراتی داشتیم. برخی از ما تصور میکردیم که بهبودی ناگهان ما را برای انجام کاری که میخواهیم در دنیا انجام دهیم، قادر یا قابل استخدام میسازد. یا شاید تصور میکردیم ارتباطات متقابل ما با دیگران به سهولت کامل انجام گیرد. به یاد می آوریم که زمانی از بهبودی انتظار داشتیم تا ما را کامل سازد و دیگر همچنان اشتباهات بسیاری را مرتکب نشویم. اما این انتظار به واقعیت نپیوست. این امر به دلیل بروز عوارض اعتیاد ما نیست؛ بلکه به دلیل انسان بودن است.     

در معتادان گمنام برای دستیابی به بهبودی تلاش میکنیم، نه کمال. تنها وعدهای که به ما داده شده، رهایی از اعتیاد فعال است. کمال وضعیتی دست یافتنی برای انسانها نیست؛ هدفی واقع بینانه نیست. آنچه اغلب در کمال جستجو میکنیم، رهایی از ناراحتی ناشی از اشتباه است. در برابر رهایی از این ناراحتی، کنجکاوی، انعطاف پذیری و فضای رشد و ترقی را مبادله میکنیم.

میتوانیم این مبادله را در نظر بگیریم: آیا مایلیم مابقی زندگی خود را در دنیای کوچک و محدود خود در امنیت اما شاید در خفقان زندگی کنیم؟ یا اینکه مایلیم برای ورود به دنیای ناشناخته ها خود را در مخاطره بیندازیم، ریسک انجام دهیم و به هر چیزی که زندگی باید ارائه دهد، دست یابیم؟  

فقط برای امروز : خواهان همه چیزهایی هستم که دنیا باید به من ارائه می‌دهد و بهبودی میتواند فراهم سازد. امروز ، ریسکی را انجام میدهم، چیز جدیدی را امتحان میکنم و رشد میکنم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۱ عقرب (آبان ماه)

ماجرای خود ما

«وقتی ماجرای خود را صادقانه تعریف میکنیم، ممکن است فردی دیگر با ما همدردی کند.»

“کتاب پایه”

بسیاری از ما به صحبت های واقعاً مسحورکننده بعضی سخنران ها در همایش های معتادان گمنام گوش داده ایم. به یاد داریم که مخاطبین این همایش ها گاهی از روی همدردی اشک میریزند و گاهی خنده شادمانی سر میدهند. ممکن است فکر کنیم “روزی ما نیز به عنوان سخنران اصلی در همایش حضور خواهیم یافت.»

بسیار خوب، برای بسیاری از ما این روز هنوز فرا نرسیده است. هر از گاهی ممکن است از ما دعوت شود در جلسهای واقع در نزدیکی محل زندگی خود سخنرانی کنیم. ممکن است در کارگاه همایش کوچکی سخنرانی کنیم. اما پس از این همه وقت، هنوز سخنران “خیلی خوبی” در همایش ها نیستیم و عیبی هم ندارد. دریافته ایم که ما نیز حتی در جلسهای محلی که پانزده یا بیست معتاد حضور دارند، پیام ویژهای را برای مشارکت کردن داریم.

هر یک از ما ماجرای خود را برای تعریف کردن در اختیار داریم؛ همین و بس. نمیتوانیم ماجرای هیچ فرد دیگری را تعریف کنیم. هر بار که برای سخنرانی بر می خیزیم، بسیاری از ما متوجه میشویم همه سخنان زیرکانه و ماجراهای جالب ظاهراً از ذهن ما پر میکشد. اما قطعاً چیزی برای ارائه داریم. پیام امید را به همرا داریم—قطعاً میتوانیم از اعتیاد بهبود پیدا کنیم. همین کافیست.    

فقط برای امروز : به خاطر می سپارم ماجرای صادقانه من چیزی است که به بهترین نحو مشارکت می‌کنم. امروز، همین کافیست.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۰ عقرب (آبان ماه)

از تسلیم تا پذیرش

«با آرامش تسلیم می شویم و مراقبت از خود را به خداوندی که درک میکنیم می سپاریم.»

“کتاب پایه”

تسلیم و پذیرش مانند دلباختگی و عشق هستند. دلباختگی وقتی آغاز می شود که با فردی خاص روبرو میشویم. دلباختگی مستلزم چیزی به جز قبول مورد دلباختگی ما نیست. اما تبدیل دلباختگی به عشق مستلزم تلاش بسیار است. این ارتباط اولیه باید به آرامی و با صبر به پیوندی پایدار و جاودان ارتقا یابد.  

این موضوع مانند تسلیم و پذیرش است. به آرامی به باور میرسیم که نیرویی برتر از ما میتواند توجه لازم را به ما مبذول دارد. وقتی این نیرو را در زندگی خود میپذیریم، تسلیم به پذیرش تبدیل میگردد. خود را بررسی میکنیم و اجازه میدهیم خداوند همان طور که هستیم ما را مشاهده کند. وقتی به خداوندی که درک میکنیم اجازه میدهیم به اعماق وجود ما دسترسی پیدا کند، میزان بیشتری از مراقبت خداوند را میپذیریم. از این نیرو میخواهیم ما را از کمبودهایمان رها بخشد و در جبران خطاهایی که انجام داده ایم، به ما کمک کند. سپس، شیوه جدیدی از زندگی را در پیش میگیریم، ارتباط آگاهانه خود را بهبود می بخشیم و مراقبت، راهنمایی و قدرت مداوم نیروی برتر خود را میپذیریم. 

تسلیم نیز مانند دل باختگی میتواند آغاز رابطه ای طولانی مدت باشد. اما برای تبدیل تسلیم به پذیرش، اجازه میدهیم خداوندی که درک میکنیم هر روز از ما مراقبت نماید.

 

فقط برای امروز : بهبودی من فراتر از دل باختگی است. تسلیم شده ام. امروز، ارتباط آگاهانه خود را با نیروی برتر تقویت میکنم و مراقبت مداوم این نیرو از خود را میپذیریم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org