دسته: پیام امروز

فقط برای امروز

۱۳ جدی ( دی ماه )

بزرگترین نیاز ما

« سرانجام، باورها و شناخت خود را از نو تعریف میكنیم تا به این درک برسیم که بزرگترین نیاز ما آگاهی از اراده خداوند برای ما و قدرت اجرای آن است.»

“کتاب پایه”

وقتی برای اولین بار به NA آمدیم، درباره نیازهای خود عقاید مختلفی داشتیم. برخی از ما به مال اندوزی چشم دوخته بودیم. فكر می كردیم بهبودی با موفقیت مادی برابری می كند. اما بهبودی با موفقیت برابر نیست.

امروز بر این باوریم كه بزرگترین نیاز ما راهنمایی و قدرت روحانی است.

اعتیاد بزرگترین صدمه را به روحانیت ما وارد كرد. انگیزه اصلی ما تحت فرمان بیماری ما بود: به دست آوردن مواد مخدر، مصرف آن و یافتن راه ها و روشهایی برای به دست آوردن مجدد آن. اسارت در دام نیاز شدید به مصرف مواد مخدر، زندگی ما را بی هدف و بی ارتباط ساخته بود. از نظر روحانی سرخورده شده بودیم.

دیر یا زود متوجه می شویم بزرگترین نیاز ما در بهبودی «آگاهی از اراده خداوند برای ما و قدرت اجرای آن است.» جهت و احساس هدفمندی كه اعتیاد از ما پنهان ساخته بود را پیدا می کنیم. بنا بر اراده خداوند از اراده شخصی رهایی پیدا می کنیم. از آنجا كه دیگر تنها تحت هدایت نیازهای شخصی خود نیستیم، آزادانه و با موضعی برابر با دیگران زندگی می كنیم.

موفقیت مادی هیچ مشكلی ندارد. اما قطع نظر از میزان “موفقیت”، بدون ارتباط روحانی عرضه شده از طریق برنامه NA، بزرگترین نیاز ما در بهبودی برآورده نمی شود.

فقط برای امروز : به دنبال برآورده شدن بزرگترین نیاز خود هستم: برقراری ارتباطی هدایت كننده و حیاتی با خداوندی كه درك می كنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۲ جدی ( دی ماه )

 نفس عمیقی بكش و با خداوند صحبت كن

«گاهی اوقات وقتی دعا می كنیم، اتفاق جالب توجهی رخ می دهد: وسایل، روشها و انرژی لازم برای انجام امور بیشتر از توان خود را به دست می آوریم.»

“کتاب پایه”

گاهی اوقات سازگاری با ناملایمات و نومیدی های كوچك زندگی، دشوارترین مهارتی است كه باید در بهبودی یاد بگیریم. هر روز با ناراحتی های كوچكی روبرو می شویم. از باز كردن بند كفش بچه ها گرفته تا ایستادن در صف بازار، روزهای زندگی ما پر از مشكلات كوچكی است كه باید تا حدی با آنها كنار بیاییم.

اگر مراقب نباشیم، ممكن است با زورگویی یا دندان قروچه كردن سعی در رفع این مشكلات داشته باشیم و با سختگیری درباره اینكه چگونه باید آنها را برطرف كنیم، خود را سرزنش كنیم. این رفتارها نمونه هایی از برخورد ضعیف است، ولی حتی اگر اوضاع ما این قدر هم وخیم نباشد، احتمال بهتر شدن وجود دارد.

هر بار كه زندگی، ما را با مانع كوچكی در برنامه های روزانه روبرو می سازد، كافیست نفس عمیقی بكشیم و با خداوندی كه درك می كنیم، صحبت كنیم. با علم به اینكه می توانیم از آن نیرو صبر، تحمل یا هر آنچه می خواهیم دریافت كنیم، با مشكلات بهتر برخورد می كنیم و اغلب اوقات لبخند می زنیم.

فقط برای امروز: هر گاه كه احساس درماندگی می كنم، نفس عمیقی می كشم و با خداوند خود صحبت می كنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۱ جدی ( دی ماه )

هشیاری

«آنچه را در اختیار داریم، فقط می‌توانیم با هشیاری حفظ كنیم…»

“کتاب پایه”

چگونه نسبت به بهبودی خود هشیار بمانیم؟ ابتدا باید درك كنیم بیماری ما برای همیشه همراه ما خواهد بود. تفاوتی نمی کند چه مدت پاك بوده ایم، زندگی ما چقدر بهتر شده است و تا چه حد شفای روحانی یافته ایم، در هر حال، ما هنوز معتاد هستیم. بیماری ما صبورانه منتظر می ماند تا به محض اینكه به آن فرصت دهیم از دام رها شود.

هشیاری دستاوردی روزانه است. تلاش می كنیم دائماً هشیار باشیم و در مقابله با مشكلات آماده باشیم. منظور این نیست كه باید همیشه بی دلیل ترس داشته باشیم که اگر برای لحظه ای غفلت كنیم، چیزی وحشتناك زندگی ما را تسخیر خواهد كرد؛ فقط به طور عادی احتیاط می كنیم. دعای روزانه، شرکت منظم در جلسات و لطمه نزدن به اصول روحانی به خاطر انتخاب راه آسان تر، از اقدامات هشیارانه است. در صورت لزوم، ترازنامه تهیه می کنیم، آن را هر زمان که از ما خواسته شد، با دیگران در میان می گذاریم و بهبودی خود را با احتیاط پرورش می دهیم. مهم تر از همه، هشیار می مانیم!

تا وقتی هشیار می مانیم هر روز از اعتیاد خود تسكین موقتی پیدا می کنیم. هر روز اصول بهبودی را در تمام اعمال خود به كار می بریم و هر شب از نیروی برتر خود به خاطر یك روز پاك دیگر شكرگزاری می كنیم.

فقط برای امروز: هشیار هستم و هر كاری لازم باشد برای حفظ بهبودی خود انجام می دهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ جدی (دی ماه )

در خدمت بودن

«همکاری با دیگران، صرفاً آغاز فعالیت خدماتی است.»

“کتاب پایه”

اکنون در بهبودی به سر می بریم. از طریق زندگی به روال برنامه، در زندگی خود قدری ثبات به دست آورده ایم. ایمان ما به نیرویی برتر رشد یافته است. بیداری روحانی فردی ما به راحتی پیشرفت می کند. پس اکنون چه کار باید انجام دهیم؟ آیا فقط آرام می نشینیم و لذت می بریم؟ البته که نه. راهی برای خدمت پیدا می کنیم.

تمایل داریم خدمت را تنها به عنوان خدمت در کمیته خدماتی یا به عهده گرفتن پستی در ساختار در نظر بگیریم، اما خدمت فراتر از این درک است. در حقیقت، می توانیم تقریباً در هر زمینه ای از زندگی فرصتهایی را برای خدمت پیدا کنیم. قطع نظر از اینکه حرفه ما چیست، شغل ما نوعی خدمت به جامعه است. کاری که در منازل خود انجام می دهیم، خدمت به خانواده است. ممکن است برای فعالیت در جامعه خود داوطلب شویم.

فعالیتهای خدماتی ما چقدر مؤثر است! اگر درباره این مسئله تردید داریم، صرفاً می توانیم تصور کنیم اگر هیچ کس برای خدمت به دیگران به خود زحمت نمی داد، دنیا چه وضعیتی داشت. فعالیت ما در خدمت انسانیت است. پیامی که به همراه داریم، از اتاقهای بهبودی فراتر می رود و همه کارهای ما را تحت تأثیر قرار می دهد.

فقط برای امروز : در هر کاری که انجام می دهم به دنبال موقعیتهایی برای خدمت می گردم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۹ جدی ( دی ماه )

عمل و دعا

«…رشد، نتیجه آرزو کردن نیست، بلکه نتیجه عمل و دعاست.»

“کتاب پایه”

گاهی اوقات به نظر می رسد بهبودی ما خیلی آهسته پیش می رود. با قدمها در کشمکش هستیم؛ با مشکلات تکراری دسته و پنجه نرم می کنیم؛ هر روز تحت تأثیر احساسات ناراحت کننده یکنواخت، سخت کار می کنیم. آرزو می کنیم که بهبودی قدری سریع تر پیش رود تا بتوانیم قدری آرامش پیدا کنیم!

آرزو کردن در بهبودی مؤثر نیست؛ این برنامه سحرآمیز نیست. اگر آرزوها اعتیاد را درمان می کرد، همه ما از مدتها پیش خوب شده بودیم! آنچه قطعاً در دوران بهبودی به ما آرامش می دهد، عمل و دعاست.

معتادان گمنام برای بسیاری از معتادان مؤثر بوده است، زیرا برنامه ای به دقت طرح ریزی شده برای عمل و دعاست. اعمالی که در هر یک از قدمها انجام می دهیم، بهبودی بیشتر و بیشتری را در هر یک از زمینه های زندگی ما به ارمغان می آورد. دعا ارتباط ما را با نیروی برتر خود حفظ می کند. عمل و دعا در کنار هم ما را در دوران بهبودی آبدیده می سازد.

فقط برای امروز : بهبودی من آنقدر گرانبهاست که نمی توان آن را آرزو کرد. امروز روز خوبی برای عمل و دعاست.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۸ جدی (دی ماه)

از دید دیگران

«وقتی فردی از یک کمبود سخن می گوید، اولین واکنش ما ممکن است تدافعی باشد…. [اما] اگر واقعاً می خواهیم آزاد باشیم، به نظرات معتادان انجمن به دقت توجه می کنیم.»

“کتاب پایه”

در مقطعی از بهبودی خود به این درک ناخوشایند می رسیم که بینشی که نسبت به خود داریم، لزوماً مانند بینشی نیست که دیگران نسبت به ما دارند. شاید به بدی، خوبی، زیبایی یا زشتی که تصور می کنیم هستیم، نباشیم—اما برای اینکه با اطمینان درباره خود قضاوت کنیم، بیش از اندازه به خود نزدیک هستیم. در اینجاست که دوستان ما طبق برنامه وارد عمل می شوند و با دقت کافی آنچه را که هنگام نگریستن به مسیر ما مشاهده می کنند، با ما در میان می گذارند. چیزهای خوبی درباره ما می گویند که شاید خود ما از آنها بی اطلاع باشیم و مشکلاتی را نیز به ما می گویند که شاید خود ما قادر به مشاهده آنها نباشیم.

ممکن است به این “کمک” به حالت تدافعی واکنش نشان دهیم و در برخی موارد حق با ما باشد. اما حتی اظهارات بدخواهانه درباره کمبودهای فرض شده می تواند بر برخی از جنبه های بهبودی ما که خود قادر به مشاهده آنها نیستیم، روشنی افکند. هر گاه که بینش مفیدی مطرح شود، حال به هر دلیلی که ارائه شود، نمی توانیم آن را نادیده بگیریم.

نباید منتظر دیگران باشیم تا فوراً بینش خود را ارائه دهند. وقتی وقت خود را با راهنما یا سایر اعضای NA می گذرانیم ، مطمئناً می توانیم اولین قدم را برداریم و از آنها بخواهیم نظر خود را درباره زمینه های خاص زندگی ما که خود از آنها بی اطلاع هستیم، به ما بگویند. ما به بینشی نسبت به زندگی خود نیاز داریم که از بینش خود وسیع تر باشد؛ می توانیم با مشاهده خود از دید دیگران ، این بینش را به دست آوریم.

فقط برای امروز : سعی می کنم خود را همان طور که واقعاً هستم، ببینم. به آنچه دیگران درباره من می گویند، گوش می دهم و خود را از دید آنها مشاهده می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۷ جدی (دی ماه)

افسردگی

«دیگر با ترس، عصبانیت، احساس گناه، تاسف به حال خود یا افسردگی نمی جنگیم.»

کتاب پایه”

بسیاری از ما به عنوان یک فرد معتاد هر از گاهی دچار افسردگی می شویم. وقتی احساس افسردگی می کنیم، شاید وسوسه شویم خود را منزوی کنیم. اما اگر این کار را انجام دهیم، افسردگی ما ممکن است به نومیدی تبدیل شود. نمی توانیم اجازه دهیم افسردگی، ما را بسوی مصرف مجدد هدایت کند.

در عوض، سعی می کنیم به امور روزمره زندگی خود بپردازیم. حضور در جلسات و ارتباط با راهنما را در رأس اولویت های خود قرار می دهیم. صحبت با دیگران درباره احساسات خود، ممکن است ما را مطلع کند که ما تنها افرادی نیستیم که در دوران بهبودی افسرده شده ایم. از همه مهم تر، دعا و مراقبه می تواند به ما کمک کند به قدرت مورد نیاز خود برای تحمل افسردگی دست یابیم.

پذیرش را تمرین می کنیم و به خاطر می سپاریم که احساساتی مانند افسردگی، بی تردید با گذشت زمان بر طرف می شود. به جای اینکه با احساسات خود بجنگیم، آنها را می پذیریم و برای تحمل آنها قدرت می طلبیم.

فقط برای امروز : می پذیرم که احساس افسردگی من برای همیشه دوام نخواهد داشت. با راهنما یا فرد دیگری که من را درک می کند، درباره احساسات خود با صراحت صحبت می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۶ جدی ( دی ماه )

خداوند می تواند سلامت عقل را به ما باز گرداند

 «فرآیند به باور رسیدن، سلامت عقل را به ما باز می گرداند. قدرت لازم برای به عمل در آوردن از این باور نشأت می گیرد»

“کتاب پایه”

اکنون که سرانجام به عدم سلامت عقل خود اقرار کرده ایم و مثال های آن را در همه اشکال آن مشاهده کرده ایم، شاید وسوسه شویم باور کنیم که مجبور به تکرار این رفتار در باقیمانده زندگی خود نیز هستیم. درست همان طور که تصور می کردیم اعتیاد فعال نومیدکننده است و ما هرگز پاک نمی شویم، اکنون ممکن است باور کنیم که نوع خاص عدم سلامت عقل ما نومیدکننده است.

نه تا این حد! می دانیم که رهایی از اعتیاد فعال را مدیون لطف خداوندی مهربان هستیم. اگر نیروی برتر ما می تواند چنین معجزه ای را انجام دهد، یعنی ما را از وسوسه مصرف مواد رهایی بخشد، مطمئناً این نیرو می تواند عدم سلامت عقل ما را در همه اشکال آن بر طرف نماید.

اگر درباره این مسئله تردید داریم، تنها باید درباره سلامت عقلی که اکنون به زندگی ما باز گردانده شده، فکر کنیم. شاید کنترل کارتهای اعتباری خود را از دست داده باشیم؛ اما سلامت عقل وقتی باز می گردد که شکست را بپذیریم و همه آنها را پاره کنیم. شاید احساس تنهایی می کرده ایم و می خواهیم به دیدن رفقای مصرف کننده و قدیمی خود برویم. رفتن به دیدار راهنما به جای این کار، عمل معقولانه تری است.

وقتی شروع به تجربه لحظاتی در بهبودی می کنیم که از سلامت عقل برخوردار هستیم، عدم سلامت عقل ناشی از اعتیاد به گذشته عقب نشینی می کند و دور و محو می گردد . وقتی شروع به درک این موضوع می کنیم که نوع خاص سلامت عقل ما در برابر نیرویی برتر از ما هیچ است، ایمان ما به این نیرو بیشتر می شود.

 

فقط برای امروز : به خاطر هر عمل معقولانه در زندگی خود از خداوندی که درک می کنم سپاسگزارم ، چراکه این اعمال نشانه بازیابی سلامت عقل است.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۵ جدی ( دی ماه)

نیرویی که هیچ گاه ما را نومید نمی کند

 

«وقتی اعتماد به این نیرو را یاد می گیریم، شروع به غلبه بر ترس خود از زندگی می کنیم.»

“کتاب پایه”

افرادی هستیم که به قرار دادن همه تخم مرغهای خود در یک سبد عادت کرده ایم. بسیاری از ما ماده مخدر دلخواه خود را انتخاب کردیم. به آن تکیه کردیم تا هر روز ما را به پایان رساند و زندگی را قابل تحمل سازد. به این ماده مخدر وفادار بودیم؛ در حقیقت، بدون هیچ بهانه ای خود را به آن پایبند کردیم. سپس این ماده به دشمن ما تبدیل شد. تنها چیزی که تا به حال به آن وابسته شده بودیم، به ما خیانت کرد و این خیانت ما را در عجز و ناتوانی تنها گذاشت.

اکنون که خود را به زحمت به اتاقهای بهبودی رسانده ایم، ممکن است وسوسه شویم برای تأمین نیازهای خود به انسان دیگری تکیه کنیم. ممکن است از راهنما، معشوق یا بهترین دوست خود انتظار این کار را داشته باشیم.

اما وابستگی به انسانهای دیگر مخاطره آمیز است. آنها کامل نیستند. ممکن است وقتی به آنها نیاز داریم در تعطیلات و در حال استراحت باشند یا در وضعیت روحی بدی به سر برند.

وابستگی ما باید به نیرویی برتر از خود باشد. هیچ نیروی انسانی نمی تواند سلامت عقل را به ما باز گرداند، از خواست ما و زندگی ما مراقبت کند یا در هنگام نیاز، به طور بی قید و شرط در دسترس باشد و عشق بی شائبه ای داشته باشد. به خداوندی که درک می کنیم اعتماد می کنیم، چراکه این نیرو هیچ وقت ما را نومید نمی کند.

فقط برای امروز: به نیرویی برتر از خود اعتماد می کنم، چراکه این نیرو هرگز من را نومید نمی کند.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org