آسیب پذیری پیوندها را ایجاد میکند
۱۳ قوس ( آذر ماه )
ارزیابی صادقه از خود برای بهبودی ضروری است اما این ارزیابی فقط زمانی ممکن است که ما به اندازه کافی آسیب پذیر شویم تااجازه دهیم کسی آنقدر به ما نزدیک شود که بتواند مانند آینه درون ما را نشان دهد.
* پاک زیستن فصل 6 گمنامی، *فقط برای امروز ۱۲ قوس (آذر ماه) بینش بدون محدودیت
برای ما تمرین اسیب پذیر بودن با تصویر بسیار خونسرد و آراسته ای که در دهن مان از خود ساخته ایم کاملا متضاد است، غریزه ما هنوز به ما میگوید هر نشانه ای از ضعف را از ترس اینکه مبادا مورد سو استفاده دیگران قرار گیرد پنهان کنیم. بنابراین کنار گذاشتن آن ابزار دفاعی که در گذشته امنیتمان را حفظ میکرد نیاز به تصمیمی آگاهانه دارد. ما طبق انتخاب خودمان دردهایمان را به دیگران مشارکت میکنیم و در حین مقابله با فکربیمارمان و رفتارهایی که عمیقا در ما ریشه دوانده ریسک میکنیم.
با گذشت زمان تمایلمان برای اعتماد به فرایند بهبودی افزایش می یابد و ممکن است حتی قبل از نوشتن ترازنامه بعضی از مخفی ترین اسرارمان را با دوستان جدید بهبودی درمیان بگذاریم، متوجه میشویم که تمرین اسیب پذیری ما را به دیگران نزدیکتر میکند، باوجود اینکه ما داستانهایی را در مورد اعضایی که ،ترازنامه، شان را برای یک راننده تاکسی خونده اند شنیده ایم،به ندرت کسی را پیدا خواهیم کرد که قدم پنجم خود را برای کسی به جز راهنمای خود خوانده باشد. قبل از اینکه به قدم پنجم برسیم، توانسته ایم به رهنمودهای خوب راهنمای خود اتکا کنیم و یاد گرفته ایم که میتوانیم به او اعتماد کنیم و آنچه که با او درمیان میگذاریم محرمانه تلقی خواهد شد. شاید مهم ترین چیز این باشد که راهنمایمان رفتارهای ما را قضاوت نکرده و ما را محکوم نخواهد نمود – ما به اندازه کافی خودمان را قضاوت میکنیم در عوض ایشان سعی میکنند به ما کمک کنند تا روی شرم و خجالت خود کار کرده و به سوی پذیرش حرکت کنیم.
ماافکارمان را برروی اینکه چگونه به مرور زمان خود را برملا کرده ایم معطوف نموده وفواعد آسیب پذیر بودن را به خود یادآور میشویم. تجربه به ما جسارت آن را میدهد تا بتونیم رو در روی ترسهایمان بایستیم، ما آزادیم تا در ،جلسات، ،واقعی، خام و آسیب پذیر باشیم و به این درک میرسیم که دیوارهای ساخته شده برای حفظ امنیت مان ما را زندانی کرده اند. تلاش میکنیم روابطمان را برروی شالوده ای از اعتماد، صداقت و بی پردگی بنا کنیم.
وقتی از صمیم قلب مشارکت میکنیم قلب دیگران را لمس میکنیم و رهجوها دوستان و همسران ما نیز خود را برملا مینمایند و به همین ترتیب، ارزش آسیب پذیری بیشتر نمایان میگردد. تجربه نشان داده که ما میتوانیم بدون مخفی سازی آسیب پذیر باشیم، همانطور که یکی از اعضا مشارکت میکرد آسیب پذیری مانند یک چسب بسیار قوی است و به شکل بی نظیری ما را به یکدیگر می چسباند.
امروز شهامت آن را خواهم داشت که آسیب پذیر باشم افکار و احساسات حقیقی ام را مشارکت خواهم کرد و به آنهایی که دوستم دارند اجازه می دهم کلیت مرا بشناسند.
معتادان گمنام افغانستان
naafg.org