بخشیدن دیگران بخشیدن خودمان
۳۰ سنبله ( شهریور ماه )
بعضی اوقات فرآیند بخشش خودمان با بخشیدن دیگران به خاطر عدم گذشتشان آغاز میشود.
*پاک زیستن، فصل ۵ جبران خسارت و اصلاح*فقط برای امروز۲۱ سنبله (شهریور ماه) افق های جدید
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
در نگاه اول این نقل قول ممکن است مانند یک معما به نظر رسد، اما تجربه ما حکمت آن را تایید میکند. انسان امید به بخشیده شدن دارد. علیرغم توصیه های هشداردهنده، ما گاهی اوقات از نحوه پاسخ به جبران خسارات خود، توقعاتی داریم، ما درباره چگونگی و اینکه چه وقت بخشیده خواهیم شد افکاری را در سر داریم و در انتظار آسایشی هستیم که با خود به همراه خواهد داشت – فقط گاهی ناامید میشویم این قابل درک است که با توجه به خسارتی که زده ایم احتمالاً برخی افراد نمیتوانند به سرعت ما را ببخشند. با این وجود این موضوع دردناک است، این جمله حکیمانه متعارف حالا حتی برای ما معنای بیشتری پیدا میکند که توقعات همان رنجش های زودرس هستند. فارغ از بازخورد جبران خسارت ،خود ما بهترین سعی خود را میکنیم تا قسمت خود را تمیز کرده و از هر فکر بیماری دوری کنیم.
ما مالک آسیبی هستیم که ایجاد کرده ایم و جدی تلاش میکنیم تا اشتباهات خود را جبران کنیم و رفتار خود را تغییر دهیم ما آن انتظاراتی را که در مورد دریافت بخشش داشتیم رها می کنیم، احساسات سختی را که برای آن آماده کرده بودیم کنار میگذاریم و – با گذشت زمان – خود و کسانی که قادر به بخشیدن ما نیستند را میبخشیم. رها کردن همه اینها باعث ایجاد فضا در میان افکارمان شده و انرژی زیادی آزاد میشود.
ما نباید وابسته به چگونگی پیشرفت جبران خسارات خود و یا بازخورد آن باشیم ما کاری که باید را انجام داده ایم تا همه چیز درست شود، شاید دیگران متوجه این موضوع بشوند و شاید هم نشوند، این اقدامات ما را به یک لایه عمیقتر از پذیرش خود میرساند – چه کسی بودیم و حالا چه کسی هستیم با ادامه کارکرد دوازده قدم، ما قادریم توان خود را برای تبدیل شدن به بهترین نسخه خود، به کار گیریم.
امروز با کسانی که هنوز مرا نبخشیده اند هم دلی خواهم کرد. من در تمرین قدم یازدهم به بخشش فکر خواهم کرد و در سطحی عمیق تر به دنبال بخشش خواهم بود من دیگران را به خاطر نبخشیدن خود میبخشم*
* بخشش*
معتادان گمنام افغانستان
