ما مسئول بهبودی خود هستیم
۲۵ سنبله(شهریور ماه )
با آن که ما مسئول بیماری خود نیستیم اما مسئول بهبودی خود هستیم
*کتاب پایه فصل ۳ چرا اینجا هستیم؟فقط برای امروز۱۵ سنبله (شهریور ماه) حضور منظم در جلسات
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
در دوران مصرف مسئولیت کلمه ی زنندهی بود و ما را میترساند و ما از آن دوری میکردیم. آدم هایی که به ما نزدیک بودن و شاید آنهایی که در مراجع قانونی و ساختار غذایی بودن بارها و بارها به ما میگفتن برای زندگیت کمی مسئولیت پذیر باش. ما گمان می کردیم آزادی یعنی رها کردن مسئولیت ها اما در نهایت متوجه شدیم که موضوع کاملا برعکس است ما بَرده ی اعتیاد خود بودیم، برای خیلی از ما این شکل از آزادی ما را به پشت میله های زندان کشاند. ما به دلیل این که از بیماری اعتیاط در عذاب هستیم انسانهای بدی نیستیم و همچنین بد نیست که بخواهیم تلاش کنیم در NA به آدمهای خوبی تبدیل شویم، اما با وجودی ک برای داشتن بیماری اعتیاد مقصر نیستیم اما همچنان مهم است بدانیم که پیامد بسیاری از مشکلات زندگی نتیجه تصمیمات خودمان است، ما انتخاب کردیم و سپس اقدام کردیم، یکی از اعضا مشارکت می کرد، همه عمر خودم را قربانی شرایط میدانستم و دیگران را به عنوان بخش عمده ایی از این قربانی بودن سرزنش می کردم، از طریق کار کرده قدم ها ما در میابیم که باید مسئولیت گذشته خود را برعهده بگیریم، اگرچه برای تغییر آن عاجز هستیم. برای حرکت به جلو ما نمیتوانیم درگیر احساس به گناه نسبت به اعمال گذشته خود باشیم وهمچنین نمیتوانیم درمقابل اَنگ اجتماعی معتاد بودن خود سر خَم کنیم، مانمیتوانیم به بیماری خود اجازه دهیم بر ماغلبه کرده و ما را فلج کند، باید متفاوت عمل کنیم، NA این فرصت را به ما می دهد تا مسئولیت زندگی حال و آینده خود را بر عهده بگیریم ما در ابتدا این کار را به آهستگی انجام می دهیم. احتمالا با انجام وظایف اولیه زندگی، خدمت در جلسات و راهنما گرفتن. ما در میآبیم که دیگران می توانند بر بهبودی ما تأثیر بگذارند، اما اگر میخواهیم سود حاصل از آنرا دِرو کنیم مجبور هستیم خودمان کارها را انجام دهیم، یکی از اعضا میگفت: هیچکس بجای من به جلسه نمیرود، راهنما زنگ نمیزند و یا قدم کار نمی کند. اگر من انتخاب کنم تا بهبودیم را نادیده بگیرم هیچ کس مقصر نیست. این خود من هستم که با این کار برای خودم و یا دیگران درد درست میکنم، برای بسیاری از ما با کارهایی ک در NA انجام میدهیم باعث میشود تا چشم انداز تازه ای از بیماری برایمان آشکار شود، اکثر ما بخاطر سفرمان به سوی مسئولیت پذیری که در بهبودی یافته ایم و زندگی ما را زیبا و سمر بخش کرده است سپاسگزار بیماری اعتیاد هستیم. ما بسیار آزادیم.
من مسئول چگونگی اعتیادم نیستم اما در قبال زندگی خود و انتخابهای خود مسئول هستم. امروز دیگران را به خاطر عواقب کارهای خود سرزنش نمی کنم. امروز مسئولیت پذیری برای من مساوی با آزادی است.
معتادان گمنام افغانستان