هشیاری و مسیر بهبودی
۵ میزان ( مهرماه )
ما خیلی سریع در الگوها گرفتار میشویم، نیاز به مراقبت داریم تا الگوهای قدیمی دوباره بروز نکنند
*پاک ،زیستن فصل ۲، ارتباط با خودمان”فقط برای امروز۳ میزان (مهر ماه)ترسیدن از احساسات خود —قدم چهارم
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
ماقبلا بطور کامل گرفتار میشدیم اینطور نیست؟ ما درگیر الگوهای اجباری شده بودیم که به نظر میرسید نمیتوان آنها را برای مدت طولانی متوقف کرد، اولین امید واقعی برای رهایی از مخمصه بیماری زمانی بود که ما NA را پیدا کردیم، وقتی که به عجز خود در مقابل اعتیادمان اقرار کردیم امکان تغییر رفتارمان با الگوهای جدید ،پایدار و خلاقانه تبدیل به واقعیت شد، ازاینکه از مسیر مسموم گذشته خود دور میشویم احساس آرامش میکنیم اما ماندن در مسیر بهبودی نیاز به هشیاری دارد. شکست الگوهای مخرب و تبدیل آنها به رفتارهای جدید و سالم تر نیازمند تمرین است. خبر خوب این است که امروز میتوانیم بروز بیماری را ببینیم و اغلب قبل از آنکه عمیقا به دردسر بیافتیم، میتوانیم رفتارهای گذشته خود را کنار بگذاریم، هنوز هم در اوقات درگیریهای سخت یا وقتهایی که دچار خودخشنودی ملالت بار می شویم افکاری جهت تسکین فوری به ذهن ما میآیند. گاهی اوقات وقتی خطر بازگشت به روش قدیمی وجود دارد، ما رفتارهایی با ماسک به ظاهر بهبودی جهت پرت کردن حواس خود پیدا میکنیم یکی از اعضا میگفت:من” به سرعت رفتارهای بد جدیدی را پیدا کردم تا به من همان شتاب در عمل را بدهند اگرچه در ظاهر برخی از آنها کمک کننده هم بودند، گاه در خدمتی که انجام می دهم یک تا دو دقیقه مکث میکنم و بعد چنان غرق آن میشوم که خانواده و بقیه مسئولیت هایم را نادیده میگیرم، تمرین هشیاری یک کار جدی است و به من یادآوری میکند که خطر هم در بیرون و هم در سر من وجود دارد.
چگونه مراقب بمانیم؟ مشارکت از حال و احساسمان بسیار مهم است. ما یاد میگیریم تا انتقاد پذیر بوده و پذیرای پیشنهادات باشیم. مهم نیست در حال کارکرد کدام قدم هستیم، ما در هر مورد خاص میتوانیم در لحظه از خود ترازنامه بگیریم و با یک دوست بهبودی و یا راهنما صحبت کنیم. ما میتوانیم رویکرد خود برای کارکرد برنامه را به اشکال مختلف وسعت دهیم، با تازه واردان بیشتری حرف بزنیم، خدمت خود را تمام کنیم و دیگر در آن کمیته کاندیدا نشویم، و یا چالش جدیدی را به عهده بگیریم یا اینکه به سراغ نشریات برویم و سنتها را از کتاب اصول راهنما کار کنیم و یا هر روز بر سرفصلهای آن تمرکز کنیم.
با هر مدتی از بهبودی هشیاری را به تنهایی تمرین نمیکنیم اغلب این اعضای NA هستند که ما با آنها صمیمی هستیم که متوجه میشوند – قبل از اینکه خودمان بفهمیم که داریم به سمت جاده خاکی منحرف میشویم، این چشمهای تیزیین و حامی یک دوست همدرد و خِرد است که به ما کمک میکند تا آنچه را که داریم حفظ کنیم و به ما شهامت میدهد تا مسیر متفاوتی را پیش بگیریم، ما دوباره الگویی جدید را خلق میکنیم.
هشیاری مرا ،آماده در مسیر و آزاد نگه میدارد. من انتخابهای خود را بررسی میکنم آنها را با معتادی دیگر بازگو میکنم و پذیرای پیشنهادات میمانم تا الگوهای قدیمی مشکلات جدیدی برایم نسازد.
معتادان گمنام افغانستان
