گمنامی و خدمت با از خودگذشتگی
۱۵ سنبله ( شهریور ماه)
این واقعیت که ما گمنام هستیم به این معنی است که کاری که در NA انجام میدهیم در واقع یک خدمت ایثارگرانه است، ما در ازای کمک به دیگران، نه در پی کسب اعتبار هستیم نه به آن نیاز داریم، بلکه این کاری است که جهت حفظ زندگی خود انجام میدهیم.
*پاک زیستن، فصل 6 ، گمنامی”فقط برای امروز ۲ سنبله (شهریور) جستجوی اراده خداوند
برای بعضی از ما وقتی فرصتی برای کمک به دیگری پیش میآید اولین فکری که به ذهنمان می آید این است که چه نفعی برای من دارد؟ ما پاک می مانیم، قدم ها را کار میکنیم، رهایی را تجربه می کنیم – و هنوز فکر بیمار ما در گوشمان نجوا میکند که باید در قبال از خودگذشتگی که به کار می بریم، پاداشی هم دریافت کنیم،یکی از اعضا مشارکت میکرد که من در یک همایش درست بعد از جشن ده سال پاکی ام برای یک خدمت در غرفه فروش کاندیدا شدم من برای ساعتها تی شرتها را تا می کردم و فنجانهای قهوه را از جعبه در میآوردم و تمام مدت به این فکر میکردم که در ازای انجام این قسمت چه پاداشی به من تعلق میگیرد یک فنجان؟ یک تی شرت؟ وقتی خدمتم تمام شد، آنها گفتند “خیلی ممنون از خدمتت و مرا بغل کردند،در لحظه به جای اینکه از آنها تا امید بشوم از خودم ناامیدشدم.”
کارهای نیکی که برای دیگران انجام میدهیم فقط به خدمات در NA محدود نمی شود. یکی دیگر از اعضا نوشت راهنمایم از من خواست تا کاری برای کسی انجام دهم و آن را به عنوان یک راز نگه دارم سر راهم به جلسه یک نفر از من کمی پول خواست و من در عوض برایش یک ساندویچ خریدم اولین چیزی که در جلسه مشارکت کردم این بود که به خودم برای بخشنده بودنم تبریک گفتم !”
ممکن است از خودگذشتگی کامل برای ما دست یافتنی نباشد اما همیشه میتوانیم تلاش کنیم تا کمتر خود محوری کنیم نیازی نیست یکباره خودمان راناپدید ،کنیم بلکه فقط کافی است تا برای لحظه ای خود را از مرکز توجه بودن خارج کنیم. وقتی احساس میکنیم دچار اجبار شده و می خواهیم از خودمان تعریف کنیم یاد گرفته ایم که بگوییم ممنون” به خاطر مشارکت تان و اجازه دهیم تا وسوسه مان بگذرد.
وقتی احساس میکنیم به خاطر خدمتی که انجام میدهیم دیگران به ما بدهکارند و بخشندگی خود را با اطرافیانمان مقایسه میکنیم در واقع این دو همان روشهایی هستند که بیماری ما به کار میبرد تا ما را از بقیه جدا کند، خدمت همراه با مهربانی به ما کمک میکند تا با دیگران ارتباطی دوباره برقرار کنیم، ما تمرکز خود را بر روی کسانی که به آنها کمک میکنیم میگذاریم. ما امیدواریم آنهایی به همایش آمده بودند با خرید یک فنجان و یا یک تی شرت برای سالهای آینده از تجربه آن رویداد مشتاقانه یاد کنند. ما امیدواریم آن فرد گرسنه بعد از آنکه برایش غذا خریدیم، کمی آسوده تر شده و دفعه بعدی که او را میبینیم ظاهر و حال بهتری داشته باشد. ما قدری کمتر به خود فکرکه میکنیم و کمی بیشتر به دیگران می پردازیم و شروع به احساس سپاسگزاری می کنیم.
ممکن است من نتوانم هرگز به از خودگذشتگی کامل برسم اما میتوانم وقتی به دیگران خدمت میکنم متوجه باشم که همه چیز حول محور من نیست. امروز خدمت خود را برای کمک به دیگران انجام میدهم.
معتادان گمنام افغانستان
naafg.org
