عجز و قدم دوم
۱۷ ثور ( اردیبهشت )
با اقرار به عاجز بودن خود دریچه ذهنمان را به روی افکاری که کاملاً جدید هستند باز میکنیم مثلاً این احتمال وجود دارد که چیزی برتر از ما آنقدر توانایی داشته باشد که بتواند وسوسه ما برای مصرف مواد مخدر را از بین ببرد.
*چگونگی عملکرد قدم دوم*فقط برای امروز ۱۶ ثور (اردیبهشت ماه) یا هنوز هم تفریح می کنیم؟
نشریات ما توضیح میدهند که چگونه قدم دوم کمک میکند تا خلاء به وجود آمده توسط اقرار به عجز در قدم یک را پر کنیم اگر در برابر بیماری مان عاجز هستیم چه کار باید انجام دهیم؟ برای اکثر ما خیلی ساده دیدن دیگر معتادان شبیه خودمان که توانستهاند وسوسه مصرف را از دست بدهند کافیست تا ذهن خود را در برابر این امکان که شاید چیزی بتواند به ما هم کمک کند باز کنیم – اگر چه که ممکن است ندانیم آن چیز چه هست. قلق پذیرش کمک از نیرویی برتر از خودمان این است که ابتدا از اعمال قدرت خود دست برداریم. بکارگیری عجز در برابر بیماریمان به این معنی است که باید سعی برای مدیریت و کنترل آن را متوقف کنیم بسیاری از ما درباره این مشارکت میکردیم که چگونه با محدود کردن مصرف مان قایم کردن جنس از دست خودمان مصرف مواد مخدری خاص یا مصرف در روزهایی خاص و روشهای بسیار دیگری سعی میکردیم باهوش و حیله گر باشیم و از اعتیادمان پیشی بگیریم.
البته اگر کسی در انجام این کلکها موفق باشد احتمالاً عضو NA نیست. هنوز نه این روش بیماری اعتیاد است. اگر بخواهیم بر بیماری خود غلبه کنیم یا برتر از آن باشیم محکوم به شکست .هستیم. ممکن است این اتفاق فوری رخ ندهد اما در نهایت ما خود را در محاصره آشفتگی میبینیم و متعجب میشویم که چه اتفاقی برای برنامه های خوبی که داشتیم افتاده است. به جای اعمال کنترل بر خود جهت داشتن رفتاری سازگار و قابل پیش بینی باید توهم کنترل را رها کرده و خود را در دست نیرویی که خارج از ماست قرار دهیم زمانی که با دیگر معتادان در حال بهبودی مشارکت میکنیم نمونه های بی انتهایی از تجربه نیرو و امید در دسترس ما قرار می گیرد.
به جای اینکه سعی کنم کارها را تنها انجام دهم به نیرویی برتر از خود تکیه میکنم.
انجمن معتادان گمنام افغانستان naafg.org