دسته: پیام امروز

فقط برای امروز

۱۲ دلو ( بهمن ماه )

“سختی ها”

احساس متفاوتی داشتیم…. تنها پس از تسلیم قادر به غلبه بر انزوای حاصل از اعتیاد هستیم.

“کتاب پایه” 

بریده بریده حرف می زدیم و سعی می کردیم حقیقت را پنهان کنیم: «اما شما متوجه نیستی! من فرق کرده ام! من واقعاً این موضوع را جدی می گویم!»

از این جملات بارها و بارها در دوران اعتیاد فعال خود استفاده می کردیم، یا سعی در فرار از عواقب کارهای خود می کردیم و یا از قوانینی که شامل هر شخص دیگری می شود، پیروی نمی کردیم. شاید در جلسه اول خود، از این مسائل می نالیدیم. شاید اخیراً نیز از این مسائل شکوه می کنیم.

بنابراین، بسیاری از ما احساس متفاوت یا منحصر به فردی داریم. به عنوان یک فرد معتاد، تقریباً می توانیم از هر چیزی برای منزوی کردن خود استفاده کنیم. اما بهانه ای برای از دست دادن فرصت بهبودی وجود ندارد و هیچ چیز نمی تواند ما را برای این برنامه فاقد صلاحیت سازد—نه یک بیماری مهلک، نه فقر، نه هیچ چیز دیگر. هزاران معتاد وجود دارند که با وجود سختی های واقعی خود در زندگی بهبودی پیدا کرده اند. علیرغم—یا شاید در مقابله با—این سختی ها، بیداری روحانی آنها از طریق انجام این برنامه رشد کرده است.

وقتی سخن از بهبودی به میان می آید، شرایط و تفاوتهای فردی ما مرتبط محسوب نمی شوند. با صرف نظر کردن از شرایط استثنایی خود و تسلیم شدن به این شیوه ساده زندگی، قطعاً احساس می کنیم که جزیی از چیزی هستیم و این احساس به ما نیرو می دهد تا از گرفتاری ها و مشکلات زندگی به راحتی عبور کنیم.  

فقط برای امروز : شرایط استثنایی خود را نادیده می گیرم و از اصول بهبودی که در آن با بسیاری از افراد دیگر شریک هستم، استقبال میکنم. سختی ها من را از بهبودی جدا نمی کند؛ بلکه مرا به سوی آن جذب می کند.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۱ دلو ( بهمن ماه )

“اعتماد”

فقط برای امروز به کسی در NA اعتماد خواهم کرد،‌ کسی که مرا باور دارد و می خواهد در بهبودیم به من کمک کند. 

“کتاب پایه” 

فراگیری اعتماد، مسئله ای پر مخاطره است. تجربه گذشته ما به عنوان معتادان مصرف کننده به ما آموخته است که رفقای ما قابل اعتماد نیستند. مهمتر از همه ما به خود نیز نمی توانیم اعتماد کنیم. 

اکنون که در دوران بهبودی به سر می بریم، اعتماد ضروری است. به چیزی نیاز داریم تا در دوران بهبودی به آن متوسل شویم، آن را باور کنیم و به ما در بهبودی امید بدهد. برای برخی از ما اولین چیزی که می توانیم به آن اعتماد کنیم، صحبتهای سایر اعضاء در جلسات است؛ حقیقت را در صحبتهای آنها احساس می کنیم. 

پیدا کردن فرد قابل اعتماد، درخواست کمک را آسان تر می سازد. وقتی اطمینان ما به بهبودی آنها بیشتر می شود، یاد می گیریم به خود نیز اعتماد کنیم. 

فقط برای امروز : تصمیم می گیرم به کسی اعتماد کنم. بر اساس این اعتماد، عمل می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ دلو ( بهمن ماه )

در میان گذاشتن آنچه که داریم

باید به رایگان و با شکرگزاری آنچه به رایگان و با شکرگزاری به ما داده شده است را در میان بگذاریم .

“کتاب پایه”

 

در دوران بهبودی، هدایای بسیاری دریافت می کنیم، شاید از بین این هدایا یکی از بزرگترین آنها، بیداری روحانی است که با قطع مصرف آغاز می شود و هر روز با به کار بردن قدمها در زندگی مان تقویت می شود.

جرقه حیات دوباره ای که در درون ما ایجاد می شود، نتیجه مستقیم رابطه جدید ما با نیرویی برتر است، رابطه ای که با به کار بردن قدمهای دوازده گانه در زندگی آغاز می شود و گسترش می یابد.

به تدریج که برنامه خود را دنبال می کنیم، درخشش بهبودی، تاریکی بیماری ما را از بین می برد.

یکی از راه هایی که سپاسگزاری خود را از هدایای بهبودی ابراز می کنیم، کمک به دیگران برای به دست آوردن چیزی است که خود به دست آورده ایم، این کار را می توانیم به روش های مختلفی انجام دهیم: با مشارکت کردن در جلسات، برقراری تماس های قدم دوازدهم، پذیرفتن تعهد نسبت به راهنمای دیگران شدن یا داوطلب شدن برای خدمت در کمیته بیمارستان‌ها و زندان‌ها، خطوط تلفنی و غیره… زندگی روحانی که در بهبودی به ما اعطاء می شود، مستلزم شکرگزاری است، زیرا تنها با دادن آنچه که داریم، می توانیم آن را حفظ کنیم.

 

فقط برای امروز : وقتی هدیه بهبودی را در میان می گذارم، این هدیه گسترش می یابد. کسی را پیدا می کنم تا این هدیه را با او در میان بگذارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۹ دلو ( بهمن ماه )

“قدم اول – قدم عمل”

آیا درک می کنیم که بر مصرف مواد کنترل نداریم؟

“کتاب پایه” 

شاید در ابتدا بسیاری از ما تصور کرده باشیم قدم اول به عمل نیاز ندارد—فقط تسلیم می شویم و به قدم دوم می رویم. اما قدم اول قطعاً مستلزم عمل است! عملی که در قدم اول انجام می دهیم، در شیوه زندگی ما، حتی در همان اولین روز پاکی نیز مشهود است. اگر واقعاً باور داریم که در مقابل اعتیاد خود عاجز هستیم، به سراغ مواد نخواهیم رفت. ادامه زندگی به روال گذشته یا ارتباط با معتادان در حال مصرف، ممکن است نشانه وجود دستاویزی در برنامه ما باشد. اعتقاد کامل به کاربرد قدم اول در زندگی ما، متضمن عاری بودن محل زندگی از تمامی مواد مخدر و لوازم مصرف آن است.

با گذشت زمان نه تنها رعایت اصول قدم اول را ادامه می دهیم، بلکه اقدامات جدیدی را به گنجینه این قدم اضافه می کنیم. به جای اینکه احساسات خود را تحت کنترل درآوریم، یاد می گیریم آنها را درک کنیم. سعی می کنیم از خودخواهی دست برداریم و فقط سفر بهبودی خود را هدایت کنیم؛ کارهایی خودمحورانه متوقف خواهد شد. به جای اینکه این خلأ را با چیز دیگری پر کنیم، به تدریج برای کسب رضایت روحانی به نیرویی برتر از خود بیشتر و بیشتر توجه می کنیم.

تسلیم تنها آغاز کار است. وقتی تسلیم می شویم باید یاد بگیریم چگونه در آرامشی که به دست آورده ایم، زندگی کنیم.  

فقط برای امروز : تمام اقدامات لازم برای تمرین قدم اول را انجام می دهم. واقعاً باور دارم که این قدم در زندگی من کاربرد دارد. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

۸ دلو ( بهمن ماه )

فقط برای امروز

۸ دلو ( بهمن ماه )

“معتاد دائمی”

قطع نظر از مدت زمان پاکی، هرگز نمی توانیم به طور کامل بهبودی پیدا کنیم.

“کتاب پایه” 

پس از گذشت مدت کمی از انجام برنامه، برخی از ما تصور می کنیم معالجه شده ایم. هر چیزی را که NA باید به ما آموزش دهد، فرا گرفته ایم؛ از شرکت در جلسات خسته شده ایم؛ و راهنما با لحنی یکنواخت همان شعار قدیمی را تکرار می کند: «قدمها—قدمها—قدمها!» تصمیم می گیریم که اکنون باید به زندگی خود بپردازیم، شرکت در جلسات را قطع کنیم و سالهای از دست رفته به خاطر اعتیاد فعال را جبران نماییم. اما این کار را با به خطر انداختن بهبودی خود انجام می دهیم.

از بین ما کسانی که پس از این اتفاق دچار لغزش شده اند، اغلب سعی می کنند تا حد توان در جلسات شرکت کنند—برخی از ما به مدت چند سال هر روز در جلسات شرکت می کنیم. ممکن است سالها بگذرد تا بفهمیم همیشه معتاد خواهیم بود. ممکن است بعضی روزها احساس خوبی داشته باشیم و در بعضی روزها احساس بدی داشته باشیم، در هر حال هر روز معتاد هستیم. همواره در معرض توهم، انکار، دلیل تراشی، توجیه، عدم سلامت عقل—همه خصوصیاتی که در طرز فکر معتاد معمولی وجود دارد—قرار داریم. اگر می خواهیم به زندگی ادامه دهیم و بدون مصرف مواد از زندگی لذت ببریم، باید برنامه فعال بهبودی را هر روز تمرین کنیم.

فقط برای امروز : هر روز معتاد هستم، اما امروز تصمیم می گیرم معتاد در حال بهبودی باشم. این تصمیم را با عمل به برنامه خود می گیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۷ دلو ( بهمن ماه )

“یادگیری شیوه جدید زندگی”

شیوه های جدید زندگی را یاد می گیریم. دیگر محدود به عقاید کهنه خود نیستیم.

“کتاب پایه” 

ممکن است مانند بچه ها تشخیص کار درست از خطا و سایر اصول زندگی را آموخته و یا نیاموخته باشیم. در هر حال، وقتی بهبودی پیدا می کنیم، اکثر ما درباره شیوه زندگی صرفاً عقاید بسیار مبهمی داریم. انزوای ما از سایر افراد جامعه موجب شده است مسئولیت های انسانی اساسی را نادیده بگیریم و برای سازگاری با دنیایی که در آن زندگی می کنیم، مهارتهای عجیب و غریبی را برای حفظ بقای خود پرورش دهیم. برخی از ما نمی دانستیم حقیقت را چگونه بگوییم؛ برخی نیز در بیان آن بسیار صریح بودیم، با هر کسی که صحبت می کردیم او را جریحه دار می کردیم. برخی از ما نمی توانستیم با ساده ترین مشکلات شخصی خود کنار بیاییم، در حالی که برخی دیگر نیز قصد داشتیم مشکلات تمام دنیا را حل کنیم. حتی وقتی برخورد ناعادلانه ای با ما می شد، برخی از ما هرگز عصبانی نمی شدیم؛ برخی دیگر نیز عجولانه بر علیه هر کس یا چیزی شکایت می کردیم. فرقی نمی کند مشکلات ما چیست یا وخامت آنها چقدر است، در معتادان گمنام، همه ما فرصت یادگیری شیوه جدید زندگی را در اختیار داریم. شاید لازم باشد مهربانی و نحوه برخورد با دیگران را یاد بگیریم. شاید لازم باشد مسئولیتهای شخصی را بپذیریم. یا شاید باید بر ترس خود غلبه کنیم و قدری ریسک کنیم. می توانیم از یک چیز مطمئن باشیم: هر روز صرفاً از طریق زندگی کردن، چیز جدیدی را یاد می گیریم. 

فقط برای امروز: نسبت به دیروز چیزهای بیشتری درباره شیوه زندگی می دانم، اما نه به اندازه فردا. امروز چیز جدیدی یاد می گیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۶ دلو ( بهمن ماه )

“خودمحوری”

بخش روحانی بیماری ما خودمحوری کامل ماست.

“کتاب پایه” 

خودمحوری چیست؟ ما معتقدیم جهان بر ما متمرکز شده است. آرزوها و خواسته های ما تنها چیزهای قابل توجه هستند. اذهان خودمحور ما بر این باورند که اگر آنها را به حال خود بگذارند، قادرند هر چه می خواهند به دست آورند. خودمحوری، خودکفایی کامل را فرض می کند.

ما می گوییم خودمحوری جنبه روحانی بیماری ماست، زیرا ذهن خودمحور نمی تواند به چیزی برتر یا مهم تر از خود فکر کند. اما برای بیماری ما راه حلی روحانی وجود دارد: قدم های دوازده گانه معتادان گمنام. این قدمها ما را از خودمحوری دور می کند و به سوی خدامحوری هدایت می کند.

با اقرار به عجز خود و طلب یاری از نیرویی برتر از خود، توهم خودکفایی را از سر بیرون می کنیم. با پذیرش خطاهای خود، جبران خسارت و طلب راهنمایی درباره درستی ها از خداوندی که درک می کنیم، شکست خودبرتربینی خود را اعتراف می نماییم و با تلاش برای خدمت به دیگران، نه صرفاً خدمت به خود احساس شدید خودبزرگ بینی را در خود از بین می بریم. روح مبتلای ما به خودمحوری می تواند با راه حلی روحانی درمان شود: قدمهای دوازده گانه. 

فقط برای امروز: راهنمایی و قدرت من از نیرویی برتر نشأت می گیرد، نه از ضمیر خودم. قدمهای دوازده گانه را تمرین می کنم تا به خدامحوری خود بیفزایم و از خودمحوری خود بکاهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۵ دلو ( بهمن ماه )

“هدیه ای فوق العاده”

وقوع آن را هر روز در جمع خود مشاهده می کنیم. این برگشت معجزه آسا گواه بر بیداری روحانی است.

“کتاب پایه”

آنها را نظاره می کنیم که شکست خورده و پژمرده روح وارد اولین جلسه خود می شوند. درد و رنج آنها نمایان است و نیاز آنها به کمک حتی نمایان تر است. یک جزوه به معتادان گمنام خوش آمدید دریافت می کنند و در حالی که با سختی از جای خود تکان می خورند به صندلی خود باز می گردند.

دوباره آنها را می بینیم و این بار ظاهراً کمی راحت تر هستند. راهنمایی را برای خود پیدا کرده اند و هر شب در جلسات شرکت می کنند. هنوز نمی خواهند نظری کوتاه به ما بیندازند، اما وقتی صحبت می کنیم سر خود را به نشانه همدردی تکان می دهند. متوجه جرقه ای از امید در چشمان آنها می شویم و وقتی آنها را تشویق می کنیم که باز هم به ما سر بزنند، با تردید لبخند می زنند.

چند ماه بعد آنها با استقامت می ایستند. یاد گرفته اند که چگونه از طریق نگاه کردن با دیگران ارتباط برقرار کنند. قدمها را با کمک راهنما کار می کنند و در نتیجه التیام می یابند. وقتی در جلسات صحبت می کنند به آنها گوش می دهیم. پس از آن، با یکدیگر صندلی های جلسه را می چینیم.

چند سال بعد، آنها در کارگاه یا یک همایش صحبت می کنند. شخصیت بذله گو و شگفت انگیزی پیدا کرده اند. وقتی ما را می بینند، لبخند می زنند، ما را در آغوش می گیرند و می گویند بدون وجود ما هرگز قادر به انجام این کار نبوده اند. وقتی می گوییم «ما هم بدون وجود شما نمی توانستیم این کار را انجام دهیم» سخن ما را درک می کنند.  

فقط برای امروز : از مشاهده بهبودی دیگران شادمان می شوم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۴ دلو (بهمن ماه)

“از جدایی به وصل”

بیماری اعتیاد ما را منزوی کرد… به خاطر کینه توزی، رنجش، خودمحوری و خودجویی خود را از دنیای خارج جدا کردیم.

“کتاب پایه” 

اعتیاد یک بیماری منزوی کننده است، رابطه ما را با جامعه، خانواده و خود قطع می کند. ما پنهان شدیم. دروغ گفتیم. زندگی دیگران را که مطمئناً دور از دسترس ما بود، به تمسخر گرفتیم. بدتر ازهمه، به خود گفتیم هیچ مشکلی نداریم، گرچه می دانستیم به شدت بیمار هستیم. ارتباط ما با دنیا و واقعیت قطع شده بود. زندگی برای ما معنای خود را از دست داده بود و بیشتر و بیشتر از واقعیت دور می شدیم.

برنامه NA به طور ویژه برای افرادی مثل ما طراحی شده است. این برنامه به ما کمک می کند با روش درستی که باید بر اساس آن زندگی می کردیم، دوباره ارتباط برقرار کنیم و ما را از انزوا نجات می دهد. دیگر درباره وضعیت مان به خود دروغ نمی گوییم؛ عجز خود و غیر قابل اداره بودن زندگیمان را می پذیریم. ایمان داریم که زندگی ما می تواند بهتر شود، بهبودی ممکن است و خوشبختی دائماً دور از دسترس ما نیست. صداقت پیدا می کنیم؛ دیگر خود را پنهان نمی کنیم، «حاضر می شویم و حقیقت را می گوییم»، مهم نیست این حقیقت چه باشد. با این کار، زندگی فردی خود را با زندگی دنیای اطرافمان پیوند می دهیم.

ما معتادان نباید در انزوا زندگی کنیم. اگر قدم های دوازده گانه را انجام دهیم، این قدمها می توانند ارتباط ما با زندگی و زندگی کردن را برقرار سازند. 

فقط برای امروز: جزیی از زندگی اطراف خود هستم. برنامه خود را انجام می دهم تا ارتباطم را با دنیا تقویت کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org