دسته: پیام امروز

فقط برای امروز

۳۰ دلو ( بهمن ماه)

“دستاویزها”

لغزش هرگز یک حادثه نیست. لغزش علامتی است که نشان می دهد در برنامه خود دستاویزی داشته ایم.

“کتاب پایه”  

دستاویز چیزی است که برای استفاده در آینده کنار می گذاریم. در مورد ما، دستاویز انتظاری است که اگر چنین و چنان شود، مطمئناً دچار لغزش خواهیم شد. انتظار داریم تحمل چه رویدادی بسیار دردناک باشد؟ شاید فکر کنیم اگر همسر یا معشوقی ما را ترک کند، مجبور به نشئه شدن خواهیم شد. اگر شغل خود را ازدست دهیم، تصور می کنیم مطمئناً مصرف خواهیم کرد. یا شاید انتظار داریم مرگ معشوق ما غیر قابل تحمل باشد. در هر حال، دستاویزهایی که به آن پناه می بریم، به محض به وجود آمدن به ما اجازه مصرف را می دهند—کما اینکه اغلب مواقع این چنین نیز هست. با بررسی انتظارات خود و تغییر آنها در صورت امکان، می توانیم خود را به جای لغزش برای موفقیت آماده کنیم. اکثر ما فهرستی از مصیبت های قابل پیش بینی را که با ترسهای ما در ارتباط مستقیم است، در درون خود به همراه داریم. با نگاه کردن به سایر معتادانی که با رنج مشابهی زندگی می کنند، می توانیم شیوه تحمل رنج را بیاموزیم. می توانیم تجربیات آنها را در مورد انتظارات شخصی خود به کار گیریم. به جای اینکه به خود بگوییم اگر این اتفاق افتاد، مجبور به نشئه شدن خواهیم شد، می توانیم با آرامش مجدداً به خود اطمینان دهیم که ما نیز می توانیم در برابر آنچه زندگی امروز برای ما به همراه می آورد، پاک بمانیم. 

فقط برای امروز: تمام دستاویزهایی که ممکن است بهبودی من را در خطر بیندازد، بررسی می کنم و آنها را با معتاد دیگری در میان می گذارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۹ دلو ( بهمن ماه )

“مشارکت در بهبودی”

تا زمانی که آرامش خود را حفظ می کنم و به نیروی برتر خود تعهد می دهم حداکثر تلاش خود را به کار گیرم، می دانم که امروز از من مراقبت خواهد شد.

“کتاب پایه” 

بسیاری از ما احساس می کنیم تعهد اساسی ما در دوران بهبودی نسبت به نیروی برترمان است. با علم به اینکه برای پاک ماندن و دستیابی به بهبودی شخصی به نیرویی نیاز داریم، با نیرویی برتر از خود وارد مشارکت می شویم. نسبت به زندگی در سایه مراقبت نیروی برتر خود تعهد می دهیم و در عوض، نیروی برتر نیز ما را هدایت می کند. این مشارکت برای پاک ماندن ضروری است. مشارکت مزبور در نخستین روزهای بهبودی مانند انجام سخت ترین کاری است که تا به حال انجام داده ایم. اما پایبندی تعهد ما نسبت به بهبودی و نیروی مراقبت خداوند برای محافظت از ما، فقط برای امروز کافیست. نقش ما در این مشارکت انجام بهترین کاری است که هر روز می توانیم انجام دهیم: حاضر شدن در صحنه زندگی و انجام هر کاری که به ما محول می شود و به کار بردن اصول بهبودی تا حداکثر توان. قول می دهیم حداکثر توان خود را به کار گیریم، نه اینکه تقلب کنیم یا تظاهر کنیم که ابرانسان هستیم، بلکه صرفاً برای بهبودی خود سخت تلاش کنیم. در ایفای نقش مشارکت در بهبودی، مراقبتی که نیروی برتر برای ما مهیا کرده را تجربه می کنیم.  

فقط برای امروز: به تعهد خود نسبت به مشارکت با نیروی برترم افتخار می کنم. 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۸ دلو ( بهمن ماه )

“رساندن پیام، نه معتاد”

می توان آنها را مورد تحلیل، مشورت یا استدلال قرار داد، برای آنها دعا کرد، آنها را تهدید، ضرب و شتم یا زندانی کرد، اما تا وقتی که خودشان نخواهند، مصرف را قطع نمی کنند.

“کتاب پایه”  

شاید یکی از مشکل ترین حقایقی که باید با آن روبرو شویم این است که ما به همان اندازه که در برابر اعتیاد خود عاجز هستیم، در برابر اعتیاد دیگران نیز عاجز هستیم. شاید فکر کنیم چون در زندگی شخصی خود بیداری روحانی را تجربه کرده ایم، باید قادر باشیم معتاد دیگری را مجبور کنیم بهبودی پیدا کند. اما توانایی ما برای کمک به معتادی دیگر محدودیت هایی دارد. نمی توانیم آنها را مجبور به قطع مصرف کنیم. نمی توانیم نتایج قدمها را به آنها بدهیم یا به جای آنها رشد کنیم. نمی توانیم تنهایی و درد آنها را برطرف کنیم. به دلیل عدم قطعیت هراس آور بهبودی چیزی وجود ندارد که بتوانیم برای تسلیم کردن معتادی هراسان در برابر مصیبت آشنای اعتیاد به او بگوییم. نمی توانیم وارد جلد افراد شویم، اهداف آنها را تغییر دهیم یا به جای آنها برای انتخاب بهترین راه تصمیم گیری کنیم. اما اگر سعی کنیم این نیرو را در مقابل اعتیاد دیگران به کار نگیریم، شاید بتوانیم به آنها کمک کنیم. اگر به آنها فرصت رویارویی با واقعیت – گرچه شاید دردناک باشد – را بدهیم، ممکن است رشد کنند. تا زمانی که به جای آنها سعی و تلاش نکنیم، ممکن است آنها به تعبیر خود به افرادی مفیدتر هم تبدیل شوند. به شرط اینکه ما فقط اختیار زندگی خود را داشته باشیم، آنها نیز می توانند اختیار زندگی خود را داشته باشند. اگر بتوانیم همه این مسائل را بپذیریم، می توانیم نقشی که باید داشته باشیم را ایفا کنیم—حاملان پیام، نه معتاد.  

فقط برای امروز : می پذیرم که نه تنها در برابر اعتیاد خود بلکه در برابر اعتیاد دیگران نیز عاجز هستم. پیام را حمل می کنم، نه معتاد را.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۷ دلو ( بهمن ماه )

“احساسات راستین”

وقتی از قبول واقعیت امروز امتناع می کنیم، ایمان به نیروی برتر خود را انکار می کنیم. این کار، تنها می تواند رنج بیشتری را به همراه داشته باشد.

“جزوه فقط برای امروز”

برخی روزها صرفاً باب میل ما نیستند. مشکلات ما می تواند به سادگی باز شدن بند کفش یا ایستادن در صف سوپر مارکت باشد. یا شاید اتفاقی جدی تر مانند از دست دادن شغل، خانه یا معشوق را تجربه کنیم. در هر صورت، اغلب به جای اینکه فقط به دردناک بودن این احساسات اذعان کنیم، به دنبال راهی برای رهایی از آنها می گردیم. هیچ کس به ما قول نمی دهد که با قطع مصرف همه چیز به میل ما پیش خواهد رفت. در واقع، می توانیم مطمئن باشیم که زندگی با قطع مصرف یا عدم آن، ادامه پیدا خواهد کرد. با روزهای خوب و بد، احساسات آرامش بخش و احساسات دردناک روبرو می شویم. اما دیگر مجبور به فرار از هیچ یک از آنها نیستیم. می توانیم درد، اندوه، ناراحتی، خشم، افسردگی و احساسات دیگر را تجربه کنیم که زمانی با مصرف مواد از آنها دوری کردیم. درمی یابیم که می توانیم در حالی که پاکی خود را حفظ می کنیم، این احساسات را پشت سر بگذاریم. صرفاً به این خاطر که احساسات ناراحت کننده ای داریم، نخواهیم مرد و دنیا نیز به آخر نمی رسد. یاد می گیریم که می توانیم اتفاقاتی را که هر یک از روزها به همراه می آورد، تحمل کنیم.   

فقط برای امروز : اعتماد خود به خداوند را از طریق تجربه امروز آن طور که هست، نشان می دهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۶ دلو ( بهمن ماه )

“بیداری روح”

آخرین چیزی که انتظار داشتیم، بیداری روح بود.

“کتاب پایه” 

تعداد کمی از ما وقتی به اولین جلسه معتادان گمنام آمدیم از ته دل آرزوی تهیه ترازنامه ای شخصی را می کردیم یا اینکه معتقد بودیم در روح ما خلأیی روحانی وجود دارد. از اینکه در شرف آغاز نمودن سفری هستیم که روح خفته ما را بیدار خواهد کرد، تردیدی نداشتیم. قدم اول مانند ساعت زنگ داری که صدایی رسا دارد، ما را به حالت نیمه بیدار در می آورد—اگرچه در این لحظه ممکن است مطمئن نباشیم که آیا مایل به برخاستن از رختخواب هستیم یا شاید می خواهیم پنج دقیقه بیشتر بخوابیم. دست مهربانی که در هنگام کارکرد قدم های دوم و سوم شانه های ما را نوازش می کرد، باعث می شود که بایستیم، بدن خود را به حالت کشیده دراز کنیم و خمیازه بکشیم. برای نوشتن قدم چهارم و مشارکت کردن قدم پنجم باید خواب را از چشمان خود کنار بزنیم. اما وقتی قدم های ششم، هفتم، هشتم و نهم را کار می کنیم، متوجه اشتیاقی در قدم برداشتن خود و شکفتن لبخندی بر لبهای خود می شویم. با کارکرد قدم های دهم و یازدهم روح ما زیر باران آواز می خواند و بعد با خروج از خانه به قصد بیدار کردن دیگران قدم دوازدهم را کار می کنیم. مجبور نیستیم که ادامه زندگی خود را در رخوت روحانی سپری کنیم. شاید دوست نداشته باشیم صبح از خواب برخیزیم، اما وقتی از رختخواب بیرون می آییم، تقریباً همیشه از این کار خشنود هستیم.  

فقط برای امروز: برای بیداری روح خواب آلود خود از قدم دوازدهم بهره می گیرم.

 

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۵ دلو ( بهمن ماه ) 

“صداقت و روحانیت”

حق ما نسبت به خداوندی که درک می کنیم، کامل و بدون قید و شرط است. از آنجا که این حق در اختیار ماست، اگر قرار است از لحاظ روحانی رشد کنیم، لازم است درباره اعتقاد خود صداقت داشته باشیم.

“کتاب پایه”  

در جلسات، در مواقع تفریح، در صحبت با راهنما، از دوستان NA درباره روش درک نیروی برترشان می شنویم. «سازگاری با شرایط» و پذیرفتن عقاید دیگران آسان است. اما همان طور که هیچ فرد دیگری نمی‌تواند بهبودی ما را به عهده بگیرد، روحانیت هیچ فرد دیگری نمی تواند جای روحانیت ما را بگیرد. ما باید شناختی از خداوند را که واقعاً برای ما مؤثر است صادقانه جستجو کنیم. بسیاری از ما این جستجو را با دعا و مراقبه آغاز می کنیم و با تجربیات خود در بهبودی ادامه می دهیم. آیا در مواردی نیرویی فراتر از نیروی خود برای رویارویی با مشکلات در اختیار ما گذاشته شده؟ در مواقع گرفتاری وقتی با آرامش به دنبال راهنمایی بوده ایم، آیا آن را یافته ایم؟ به اعتقاد ما چه نوع نیرویی ما را هدایت کرده و موجب استحکام ما شده است؟ چه نوع نیرویی را جستجو می کنیم؟ با پاسخ به این پرسشها، از نیروی برتر خود شناخت کافی پیدا می کنیم تا به هنگام درخواست از او برای مراقبت از اراده و زندگی خود احساس امنیت و اطمینان پیدا کنیم. شناخت موقتی از خداوند می تواند در کوتاه مدت مؤثر واقع شود. اما در دراز مدت باید نسبت به نیرویی برتر شناختی شخصی پیدا کنیم؛ زیرا وجود این نیرو ما را در دوران بهبودی هدایت می کند.  

فقط برای امروز: نیرویی برتر از خود را جستجو می کنم که می تواند به رشد روحانی من کمک کند. امروز اعتقادات خود را صادقانه بررسی می کنم و نسبت به خداوند شناختی شخصی پیدا می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۴ دلو (بهمن ماه)

“پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند”

تا وقتی پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند از آنهایی که ما را از هم جدا می کند، محکم تر باشد، همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.

“کتاب پایه”  

بسیاری از ما احساس می کنیم بدون NA مطمئناً در اثر بیماری خود می میریم. بنابراین، وجود آن، تنها طناب نجات ماست. اما عدم وحدت در معتادان گمنام، گاهی اوقات بوقوع می پیوندد؛ ما باید یاد بگیریم به روش سازنده ای نسبت به اثرات مخربی که گاهی اوقات در انجمن ما رخ می دهد، واکنش نشان دهیم. اگر تصمیم بگیریم به جای مشکل، بخشی از راه حل باشیم، به جهت درستی هدایت شده ایم. بهبودی شخصی ما و رشد NA به حفظ جو بهبودی در جلسات بستگی دارد. آیا مایلیم به گروه خود در رویارویی با مشکلات به روش سازنده ای کمک کنیم؟ به عنوان اعضای گروه آیا تلاش می کنیم تا مشکلات را با صراحت، صداقت و انصاف برطرف کنیم؟ آیا به جای دنبال کردن اهداف شخصی خود تلاش می کنیم منافع مشترک گروه را در نظر بگیریم؟ و به عنوان خدمتگزاران مورد اعتماد، آیا اثراتی را که اعمال ما ممکن است بر اعضای تازه وارد بگذارد در نظر می گیریم؟ خدمت می تواند هم بهترین و هم بدترین تأثیر را در ما به وجود آورد. اما اغلب از طریق خدمت است که به تدریج با برخی از نواقص شخصیتی مهمتر خود ارتباط برقرار می کنیم. آیا به جای رویارویی با چیزهایی که ممکن است درباره خود کشف کنیم، از زیر تعهدات خدمت شانه خالی می کنیم؟ اگر استحکام پیوندهایی که ما را به هم متصل می کند به خاطر بسپاریم—بهبود یافتن از اعتیاد فعال—همه چیز خوب خواهد بود. 

فقط برای امروز : سعی می کنم که در خدمت انجمن خود باشم. از شناسایی هویت خود واهمه ندارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۳ دلو (بهمن ماه )

“زندگی در زمان حال”

از گذشته پشیمان بودیم، از آینده واهمه داشتیم و درباره زمان حال خود آنقدر هم هیجان زده نبودیم.

“کتاب پایه”  

تا وقتی التیامی را که با کارکرد قدم های دوازده گانه رخ می دهد تجربه نکنیم، بعید است جمله ای صادقانه تر از جمله بالا را پیدا کنیم. بسیاری از ما وقتی به NA می آییم، سر خود را از روی خجالت پایین می اندازیم، درباره گذشته فکر می کنیم و آرزو می کنیم که به گذشته بازگردیم و آن را تغییر دهیم. خیالات و انتظارات ما درباره آینده شاید آنقدر عمیق باشد که در اولین ملاقات خود با کسی که می خواهیم با او ازدواج کنیم، احتمالاً از خود می پرسیم که باید هنگام طلاق از کدام وکیل استفاده کنیم. تقریباً هر تجربه ای باعث می شود چیزی از گذشته را به یاد آوریم یا آینده را مجسم کنیم. زندگی در زمان حال ابتدا دشوار است. ظاهراً افکار و ذهن ما متوقف نخواهد شد. ما برای لذت بردن از وقت خود مشکل داریم. هر وقت متوجه می شویم افکار ما بر چیزی که همین حالا اتفاق می افتد، متمرکز نیست، می توانیم دعا کنیم و از خداوندی مهربان برای رهایی از افکار درونی خود کمک بخواهیم. اگر افسوس گذشته را می خوریم، امروز با تغییر شیوه زندگی خود در صدد جبران برمی آییم؛ اگر از آینده واهمه داریم، امروز با احساس مسئولیت زندگی می کنیم. با کارکرد قدمها و دعا کردن در مواقعی که درمی یابیم در زمان حال زندگی نمی کنیم، متوجه خواهیم شد که آن دوران مانند سابق تکرار نمی شود. ایمان به ما کمک می کند تا فقط برای امروز زندگی کنیم. ما ساعت ها یا حتی روزهایی را سپری کرده ایم که به جای گذشته تأسف برانگیز یا آینده هولناک کاملاً به زمان حال توجه کرده ایم.   

فقط برای امروز: وقتی کاملاً در لحظه زندگی می کنم، از خوشی هایی که در غیر این صورت شاید از من فرار کنند، استقبال می کنم. اگر مشکل دارم، از خداوند مهربان کمک می خواهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۲ دلو ( بهمن ماه )

“از نفرین به شکرگزاری”

در دوران بهبودی خود، بسیار قدرشناس شده ایم…. به یک بیماری مبتلا هستیم، ولی قطعاً بهبود پیدا می کنیم.

“کتاب پایه”  

اعتیاد فعال تفریح نبود؛ بسیاری از ما به سختی از آن جان سالم به در بردیم. اما پرخاش گری در برابر این بیماری، افسوس خوردن از اینکه چه بر سر ما آورده، تأسف خوردن از شرایطی که برای ما به وجود آورده—این مسائل فقط ما را در وضعیت روحی تلخ و رنجش آوری محبوس نگاه می دارد. مسیر آزادی و رشد با پایان یافتن تلخی، با پذیرش آغاز می شود. درد و رنجی را که اعتیاد به وجود آورد، نمی توان انکار کرد. با این حال، این بیماری باعث شد به معتادان گمنام بیاییم.؛ بدون وجود این بیماری نعمت بهبودی را نه جستجو می کردیم و نه می یافتیم. این بیماری از طریق منزوی کردن، ما را مجبور کرد به انجمن پناه ببریم. از طریق عذاب کشیدن، تجربه لازم برای کمک به دیگران را کسب کردیم. اعتیاد با وادار به تسلیم این فرصت را به ما داد تا در برابر مراقبت نیرویی برتر و مهربان تسلیم شویم. برای هیچ کس ابتلا به اعتیاد را آرزو نمی کنیم. اما این حقیقت در جای خود باقیست که ما معتادان همواره به این بیماری مبتلا هستیم—و علاوه بر این، بدون این بیماری هرگز نمی توانیم سفر روحانی خود را آغاز کنیم. هزاران نفر سراسر زندگی خود را به دنبال آنچه ما در معتادان گمنام یافته ایم جستجو می‌کنند: انجمن، احساس هدفمندی و ارتباط آگاهانه با نیرویی برتر. امروز از هر چیزی که این نعمت را برای ما به ارمغان آورده، سپاسگزاری می کنیم.   

فقط برای امروز : حقیقت بیماری خود را می پذیرم و نعمت بهبودی خود را دنبال می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org