دسته: پیام امروز

فقط برای امروز

۲۴ سرطان (تیر ماه)

روابط با دیگران

«فهرستی از همه افرادی که به آنها صدمه زده بودیم، تهیه کردیم و برای جبران خسارت وارده به همه آنها تمایل پیدا کردیم.»

“قدم هشتم” نشریات معتادان گمنام

همه انسانها با خودمحوری در کشمکش هستند. خودمحوری مزمنی که درست در مرکز اعتیاد ما قرار دارد، این کشمکش را برای افرادی نظیر ما دشوارتر میسازد. بسیاری از ما طوری زندگی کردهایم که انگار معتقدیم آخرین افراد روی زمین هستیم و نسبت به تأثیری که رفتار ما بر اطرافیان ما گذاشته است، کاملاً بیتوجه هستیم.

قدم هشتم فرآیندی است که این برنامه در اختیار ما گذاشته تا روابط گذشته خود را صادقانه بررسی کنیم. بر دستنویس هایی که در قدم چهارم برای شناسایی اثرات اعمال خود بر دیگران در زندگی خود تهیه کردیم، نگاهی میاندازیم. وقتی صدمه ای را که به برخی از این افراد زدهایم، تشخیص میدهیم ، از طریق جبران خسارات وارده به آنها ، برای پذیرفتن مسئولیت اعمال خود تمایل پیدا میکنیم.

افراد مختلفی در طول روز میبینیم و کیفیت روابط ما با آنها تا حد زیادی کیفیت زندگی ما را تعیین میکند. عشق، شوخی، هیجان، مهربانی—چیزهایی که به زندگی ما ارزش میدهد، بیشتر از طریق مشارکت با دیگران معنا پیدا میکنند . با فهم این موضوع میخواهیم ماهیت واقعی روابط خود را با سایر افراد کشف کنیم و هر نقصی که در این روابط پیدا میکنیم، اصلاح نماییم. میخواهیم قدم هشتم را انجام دهیم.

فقط برای امروز : میخواهم از مصاحبت با دوستان خود در انجمن کاملاً لذت ببرم. روابط خود با دیگران را در زندگی بررسی میکنم. هر جا که متوجه صدمه زدن به دیگران میشوم ، برای جبران خسارت وارده به آنها تمایل پیدا میکنم .

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

‍۲۳ سرطان (تیرماه)

پذیرش و روابط

بهبودی همیشه یک فرآیند منظم و رضایت بخش نیست زیرا ما در حال ایجاد رابطه صمیمانه با دیگر افراد و با نیروی برتر خود هستیم و هیچ یک از این دو به طور طبیعی و راحت برای ما اتفاق نمیافتد.

پاک زیستن فصل ۵ مقدمهحرکت به جلو با اشتیاق ١٥سرطان ( تيرماه)

قبل از پاکی رابطه ای برای ما معنادار بود که در آن هر چه میخواستیم به دست میآوردیم. اکنون بیشتر و بیشتر متوجه میشویم که از طریق NA با افراد دیگری آشنا می شویم وگاهی اوقات اعضایی که هرگز انتظار نداشتیم با آنها ارتباط برقرار کنیم، را نیز دوست داریم. مابا صداقت وهمدلی باگروهی عجیب و غریب از معتادانی ک دردوران بهبودی پیدا

کرده ایم، این ارتباط را شروع میکنیم از طریق کارکرد قدم ها نیز – در کمال تعجب – شروع به ایجاد صمیمیت با یک نیروی برتر میکنیم

اما گاهی اوقات ما نمیدانیم که با این داشته های جدید چه کنیم. زندگی ما با اضافه شدن این داشته ها بهتر میشود بنابراین چنین هدایای غیر قابل پیش بینی را می پذیریم حتی وقتی احساس خوبی در موردشان نداریم. ما میفهمیم که این ارتباطات جدید میتوانند چیزهای زیادی به ما بیاموزند ما پیشرفت میکنیم حتی وقتی دو قدم به جلو و یک قدم به عقب بر می داریم با وجودی که قصد نداریم باعث درد شویم اما گاهی نتیجه کاری که میکنیم دردناک است با تکیه بر راهنمای خود درخواست کمک میکنیم و کاربرد اصول روحانی را می آموزیم ما در حال پذیرش این واقعیت هستیم که به دیگران نیاز داریم هم چنین ما قبول میکنیم که نیاز داریم تا سلامت عقل به ما بازگردد و خواهان کمک نیرویی برتر از خود میشویم، برخی از ما به همان رابطه روحانی که با آن بزرگ شده ایم باز

میگردیم و برخی دیگر باورهایی را کشف، تعریف و ایجاد میکنیم که برایمان کارساز باشد. ما دعا میکنیم گوش میسپاریم و اگر ذهنمان در مسیر درستی باشد – بعضی اوقات قادر به گرفتن پاسخ هم هستیم، یکی از اعضا میگفت حتی وقتی رابطه ام با نیروی برترم قطع شده همچنان میتوانم به باور ،تو باور داشته باشم و برای بعضی ،روزها همین هم کافی است. روابط – چه با نیروی برتر و چه با آدمها – حتی وقتی ما برنامه را کار میکنیم دارای لایه های سختی است توانایی ما در پذیرش خودمان و دیگران به ما کمک میکند تا به جای فرار از روابط، از چالشهای ،آن درس بگیریم با وجود جزر و مدی که در ارتباط روحانی و دیگر روابط ما در جریان است ما قادریم پاک بمانیم و به رشد خود ادامه دهیم، با کارکرد قدمها روابطمان مثل خود ما در طول زمان بهتر میشود.

با وجود آشفتگیهای گاه و بیگاه میتوانم به خود افتخار کنم که چقدر در یادگیری ایجاد روابط با دیگران و نیروی برترم پیشرفت کرده ام.

معتادان گمنام افغانستان

فقط برای امروز

۲۳ سرطان (تیر ماه)

 “فعالیت درونی”

«مقبولیت اجتماعی به معنی بهبودی نیست.»

“کتاب پایه” نشریات معتادان گمنام

یکی از اولین اتفاقاتی که در بهبودی برای ما رخ میدهد، این است که به تدریج بهتر به نظر میرسیم. سالمتر میشویم؛ به حمام میرویم؛ به طرز مناسبتری لباس میپوشیم و بدون تحریک شدن به وسیله اعتیاد فعال ، بسیاری از ما سرانجام دزدی ، دروغگویی و رفتار خشونت آمیز را کنار میگذاریم. کم کم با کنار گذاشتن مواد مخدر ، طبیعی به نظر میرسیم.

طبیعی به نظر رسیدن با طبیعی بودن بسیار متفاوت است. مقبولیت در انظار مردم دنیا ، یکی از مزایای بهبودی است؛ اما با بهبودی یکسان نیست. میتوانیم از مزایای بهبودی لذت ببریم ، اما باید مراقب باشیم منبع واقعی آنها را تقویت کنیم. بهبودی مداوم با مقبولیت از سوی دیگران حاصل نمیشود ، بلکه با رشد درونی فعال شده از طریق قدمهای دوازدهگانه به دست می آید.

فقط برای امروز : میدانم ظاهر خوب به تنهایی کافی نیست . بهبودی مداوم فعالیتی درونی است.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۲۲ سرطان (تیر ماه)

فروتنی در عمل 

«اگر آزار می‌شویم و برای اکثر ما هر از گاهی این اتفاق میافتد، یاد میگیریم که کمک بخواهیم.»

“کتاب پایه” نشریات معتادان گمنام

گاهی اوقات بهبودی به تمام معنا دشوار میشود. فروتن شدن به حد کافی برای درخواست کمک ، حتی دشوارتر هم میتواند باشد. فکر میکنیم: «این همه مدت پاک ماندهام. باید بهتر از این باشم! » اما واقعیت بهبودی ساده است : چه سی روز و چه سی سال از مدت زمان پاکی ما بگذرد ، در هر حال باید برای درخواست کمک در هنگام نیاز تمایل داشته باشیم.

فروتنی در قدمهای دوازده گانه ما موضوع رایجی است. برنامه معتادان گمنام درباره حفظ ظواهر نیست. در عوض، این برنامه به ما کمک میکند از بهبودی خود بیشترین بهره را ببریم. اگر انتظار داریم راه حلی برای مسائلی که در زندگی مطرح میشود پیدا کنیم، باید مشکلات خود را آشکار سازیم.

جمله ای قدیمی هست که گاهی اوقات در معتادان گمنام شنیده میشود: نمیتوانیم همزمان آبرو و فروتنی خود را حفظ کنیم. آسان نیست که با داشتن چند سال مدت زمان پاکی در جلسه ای صحبت کنیم و چون زندگی آن طور که هست ما را متوجه عجزمان کرده، صرفاً اشک بریزیم. اما وقتی جلسه تمام میشود و عضو دیگری به سراغ ما میآید و میگوید «همان طور که میدانید، من واقعاً به گوش دادن به آنچه باید میگفتید نیاز داشتم»، متوجه میشویم خداوندی هست که بر زندگی ما تأثیر میگذارد.

طعم فروتنی هرگز تلخ نیست. مزایای حاصل از نشان دادن فروتنی از طریق درخواست کمک ، بهبودی ما را شیرین میکند.

فقط برای امروز : اگر به کمک نیاز دارم، آن را درخواست میکنم. فروتنی را در زندگی خود به کار میگیرم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

۲۱ سرطان ( تيرماه )

مسئولیت در تقابل با کنترل

دست یافتن به یک مرز مشخص بین مسئولیت شخصی با کنترل خودسرانه میتواند چالش برانگیز باشد.

پاک زیستن فصل ٤ رهاکردن خودفقط برای امروز ۱۱ سرطان (تیر) مقایسه

پس از سالها تلاش خودسرانه برای کنترل ،زندگی خلق و خوی خود و احساسات دیگران جهت دست پیدا کردن به آنچه که خود میخواهیم به جلسات NA میرسیم، که در آنجا به ما میگویند که بایدهرروزتسلیم شویم و اراده خود رابه یک نیروی برتر بسپاریم، علاوه براین این ترازنامه به ما نشان میدهد که کنترل ،کردن یکی از نواقص شخصیتی ماست که باعث میشود نیازهای ما دائماً در مرکز همه روابط ما قرار داشته باشد ما فکر میکردیم که به آن کنترل نیاز داریم وگرنه چطور میتوانستیم آن کارها را انجام دهیم؟ – راه درست کدام است؟روش خودمان)

یکی از اعضای تازه وارد میخواست :بداند خب حالا قرار است چه کار کنیم؟ فقط راحت بنشینیم و کاری نکنیم چرا چون نمیتوانیم نتیجه کارها و یا دیگران را کنترل کنیم؟ من فکر میکردم حالا قرار است مسئولیت پذیر باشم مرز باریکی بین مسئولیت پذیر بودن و کنترل کردن هست کمتر موقعیتی سیاه و سفید، و همه یا هیچ است، بنابراین تشخیص مرز بین این دو ممکن است نیاز به تلاشی مادام العمر داشته باشد. کمتر درسی را در بهبودی به یکباره می آموزیم اما نه به این معنی که در زندگی بهتر نمیشویم برای دانستن فرق بین چیزهایی که میتوانیم تغییر دهیم – و یا باید تغییر دهیم با چیزهایی که باید بپذیریم نیاز به دانشی است که ما برای به دست آوردنش، تلاش بسیاری می کنیم.

عضو تازه وارد – و بقیه اعضا میخواهند بدانند خب بعد، چطور؟ “چگونگی این موضوع کاملاً یکی از مسائل معمول NA ،است، اینطور نیست؟ ما به تجربیات دیگران گوش میدهیم و در این باره از چالشهای خود نیز حرف میزنیم ما به دنبال پیشنهادات هستیم و آنها را دریافت میکنیم از طریق کارکرد ،قدمها، ما تمایلات خود را برای خود محوری آشکار میکنیم و راههای مقابله با آن را پیدا میکنیم. وقتی از ما درخواست کمک می شود جواب ما مثبت است اما در عین حال نیازهای خود را هم قربانی نمیکنیم ما اشتباهاتمان را به گردن میگیریم ولی در عین حال متوجه داشته هایمان هم هستیم، ما یک فرآیند مادام العمر را به طور جدی شروع میکنیم تا فرق بین صداهایی که در سرمان در حال جنگ هستند را ارزیابی کنیم، یکی از صداها بیماری ما است که میگوید اجتناب کن، انکار کن و یا کنترل کن و آن دیگری که به نیروی برتر ما وصل است ریشه در ارزشها و وجدان ما دارد و بله ما در برابر انجام کار درست و سپردن نتیجه، مسئول هستیم.

چگونه میتوانم مفهوم مسئولیت شخصی در مقابل کنترلخودسرانه را شناسایی کنم؟ چه چیزی رامحکم گرفته ام که باید آن را رها کنم و از چه چیزی اجتناب میکنم که وظیفه ام انجام دادن آن است؟

معتادان گمنام افغانستان

naafg.org

فقط برای امروز

۲۱ سرطان (تیر ماه)

صبر

«در تله نیاز به ارضای فوری که مواد مخدر در ما ایجاد کرده بود، به دام افتادیم.»

“کتاب پایه” نشریات معتادان گمنام

«چیزی را میخواهم که دلم میخواهد و آن را همین حالا میخواهم !» این تقریباً میزان صبری است که اکثر ما همواره در دوران اعتیاد فعال خود داشتیم. وسوسه و اجبار ناشی از بیماری ما، طرز فکری “یکسویه” به ما داد؛ وقتی چیزی را میخواستیم، تمام فکر ما به آن معطوف میشد. موادی که مصرف میکردیم، به ما آموخت که ارضای فوری هرگز بیشتر از یک دوز با ارضای فوری بعدی ما فاصله ندارد. تعجبی نیست اکثر ما وقتی به معتادان گمنام آمدیم، تقریباً صبرمان ته کشیده بود.

مسئله این است که ما همواره نمیتوانیم هر چیزی را که میخواهیم درست وقتی آن را میخواهیم، به دست آوریم. برخی از آرزوهای ما کاملاً خواب و خیال هستند؛ اگر درباره این موضوع فکر کنیم، متوجه خواهیم شد دلیلی ندارد باور کنیم این آرزوها در طول مدت عمر ما بر آورده خواهند شد. احتمالاً حتی نمیتوانیم همه تمایلات واقع بینانه خود را ارضاء کنیم؛ مطمئناً نمیتوانیم همه آنها را به یکباره ارضاء نماییم. برای دستیابی به برخی چیزها مجبور به قربانی کردن برخی چیزهای دیگر هستیم.

در دوران اعتیاد فعال، به دنبال ارضای فوری بودیم و قابلیت های خود را ضایع میکردیم. در دوران بهبودی باید اولویت بندی را بیاموزیم، گاهی اوقات از ارضای برخی از تمایلات خود به منظور تحقق اهداف طولانی مدت مهمتر امتناع کنیم. انجام این کار به صبر نیاز دارد. برای دست یافتن به این صبر، برنامه بهبودی خود را اجرا میکنیم و نوعی بیداری روحانی پرمایه را جستجو میکنیم که امکان زندگی و لذت بردن از آن را همان طور که هست ، برای ما فراهم میکند.

فقط برای امروز : نیروی برتر به من کمک کن آنچه را در زندگی ام اهمیت دارد ، کشف کنم. کمکم کن صبر را یاد بگیرم تا قابلیت های خود را به مهمترین چیزها اختصاص دهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

‍ ۲۰ سرطان (تيرماه) شفقت با خودمان

وقتی که با خود رحم و شفقت داشته باشیم به خود اجازه خواهیم داد تا در این دنیا حضور پیدا کنیم که این باعث میشود تا برای دنیا نیز مفیدتر باشیم.

پاک زیستن فصل ۱ ، دردهای فزایندهیک اصل روحانی برای هر روز ۱۳ جوزا ( خرداد )سادگی سنت یازده

ما حالت های مختلفی از این احساس را از معتادانی با چهار ،روز چهار سال یا چهار دهه پاکی شنیده ایم یکی از این حالتها در این مشارکت شنیده میشود من” قاضی خودم هستم خودم را محاکمه میکنم و حکم اعدامم را هم صادر میکنم ما با احساساتی چون بی ارزشی دلسوزی به حال خود و ترس فلج کننده در کشمکش هستیم، بیماری مان به ما میگوید “کافی نیستیم” یا حتی دوست داشتنی نیستیم ما اشتباهات قابل توجه خود را به خود یادآوری میشوند، ما تمایل داریم خود را از دنیا منزوی کنیم از دیگران در برابر برخورد با خود میکنیم یا در مورد اشتباهات جزئی وسواس به خرج میدهیم وقتی این افکار روی هم تلنبار میشوندما تمایل داریم محافظت میکنیم و هم مراقب خودمان هستیم تا با دیگران . سر و کاری نداشته باشیم اما ما این را هم شنیده ایم فکر یک معتاد مثل یک محله” خطرناک” است و نباید به تنهایی در آن پرسه زد.” شفقت با خود یکی از راههای درمان خود مشغولی است چگونه؟ با کمی فرصت دادن به خودمان و توسط تشخیص اینکه ما حداقل برای لحظه ای درحال انجام بهترین کار ممکن و در حد توانمان هستیم با این کار قدری از شفقتی که ما به راحتی به دیگران ارزانی میکنیم به سوی خودمان جاری میشود همانطور که رشد میکنیم یاد می گیریم زمانهایی که در دوران سختی به سر میبریم و استانداردهای ما برآورده نمیشوند و یا احساس میکنیم ارزش عشق را نداریم خود را به سمت شفقت هدایت کنیم، ما میتوانیم از سر راه خود کنار رفته و با خودمان مهربان باشیم،

شفقت باعث حرکت ما رو به جلو میشود ما ارزشهایمان را به وضوح می بینیم و قادریم با آمادگی محله خطرناک افکار بیمارگونه مان را ترک کنیم، وقتی از خود مشغولی رها می شویم می توانیم وارد دنیایی شویم که در آن برای دیگران مفید هستیم.

در حقیقت، در خدمت دیگران بودن راه دیگری برای درمان آشفتگی افکار ما است. ما برای اینکه خود را برای هر کشمکش و اشتباهی سرزنش نکنیم نیاز به تمرین داریم حتی با وجود سالها بهبودی ما همیشه قابل اعتمادترین متحد خود نیستیم اما با مقداری شفقت میتوانیم از اردوگاه دشمن جابجا شویم.

امروز من جرأت دارم در آیینه نگاه کنم و به خودم بگویم: “هی تو آدم خوبی هستی ممکن است اشتباه کنی اما هنوز خیلی چیزها برای بخشیدن داری پس از محل اختفای خودت بزن بیرون و بهترین سعی ات را بکن.

معتادان گمنام افغانستان

naafg.org

فقط برای امروز

۱۹ سرطان (تیر ماه)

نگرش مثبت

«آن منفی بافی قدیمی هر جا که میرفتم به دنبال من می آمد.»

“کتاب پایه” نشریات معتادان گمنام

نگرش منفی علامت اعتیاد فعال است. در هر اتفاقی که در زندگی ما رخ داد، فرد یا چیز دیگری مقصر بود. دیگران را به خاطر کمبودهای خود با مهارت خوبی سرزنش میکردیم. در بهبودی یکی از اولین چیزهایی که برای رسیدن به آن تلاش میکنیم، پیدا کردن نگرشی مثبت است. متوجه میشویم اگر طرز فکر منفی خود را با اصول مثبت جایگزین کنیم، زندگی بسیار روانتر جریان مییابد.

در حالی که نگرشی منفی ، ما را در دوران اعتیاد فعال تعقیب میکرد، اکثر اوقات این نگرش میتواند ما را تا اتاقهای معتادان گمنام دنبال کند. چگونه میتوانیم شروع به تغییر نگرشهای خود کنیم؟ از طریق تغییر دادن اعمال خود. این کار آسان نیست، اما میتوان آن را انجام داد.

میتوانیم از گوش دادن به طرز صحبت خود شروع کنیم. قبل از اینکه لب به سخن بگشاییم، از خود چند سؤال ساده میپرسیم : آیا چیزی که میخواهم بگویم ، درباره مشکل است یا راه حل آن؟ آیا چیزی که میخواهم بگویم ، لحن عشق آمیزی دارد؟  آیا چیزی که باید بگویم مهم است یا آیا اگر دهان خود را بسته نگه دارم ، همه صرفاً راحتتر خواهند بود؟ آیا صرفاً صحبت میکنم تا صحبت خود را بشنوم یا  آیا  “صحبتهای خردمندانه” من هدفی را دنبال میکند؟

نگرش ما در اعمال ما نمایان میشود . اکثر اوقات چیزی که واقعاً مهم است، حرف ما نیست ، بلکه نحوه بیان ماست. وقتی یاد میگیریم به طرز مثبت تری صحبت کنیم ، متوجه بهبودی نگرش خود نیز خواهیم شد.

فقط برای امروز : میخواهم از منفیبافی آزاد باشم. امروز ، به طرز مثبت صحبت میکنم و عمل مینمایم .  

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org