دسته: پیام امروز

فقط برای امروز

۱۱ جدی ( دی ماه )

هشیاری

«آنچه را در اختیار داریم، فقط می‌توانیم با هشیاری حفظ كنیم…»

“کتاب پایه”

چگونه نسبت به بهبودی خود هشیار بمانیم؟ ابتدا باید درك كنیم بیماری ما برای همیشه همراه ما خواهد بود. تفاوتی نمی کند چه مدت پاك بوده ایم، زندگی ما چقدر بهتر شده است و تا چه حد شفای روحانی یافته ایم، در هر حال، ما هنوز معتاد هستیم. بیماری ما صبورانه منتظر می ماند تا به محض اینكه به آن فرصت دهیم از دام رها شود.

هشیاری دستاوردی روزانه است. تلاش می كنیم دائماً هشیار باشیم و در مقابله با مشكلات آماده باشیم. منظور این نیست كه باید همیشه بی دلیل ترس داشته باشیم که اگر برای لحظه ای غفلت كنیم، چیزی وحشتناك زندگی ما را تسخیر خواهد كرد؛ فقط به طور عادی احتیاط می كنیم. دعای روزانه، شرکت منظم در جلسات و لطمه نزدن به اصول روحانی به خاطر انتخاب راه آسان تر، از اقدامات هشیارانه است. در صورت لزوم، ترازنامه تهیه می کنیم، آن را هر زمان که از ما خواسته شد، با دیگران در میان می گذاریم و بهبودی خود را با احتیاط پرورش می دهیم. مهم تر از همه، هشیار می مانیم!

تا وقتی هشیار می مانیم هر روز از اعتیاد خود تسكین موقتی پیدا می کنیم. هر روز اصول بهبودی را در تمام اعمال خود به كار می بریم و هر شب از نیروی برتر خود به خاطر یك روز پاك دیگر شكرگزاری می كنیم.

فقط برای امروز: هشیار هستم و هر كاری لازم باشد برای حفظ بهبودی خود انجام می دهم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۱۰ جدی (دی ماه )

در خدمت بودن

«همکاری با دیگران، صرفاً آغاز فعالیت خدماتی است.»

“کتاب پایه”

اکنون در بهبودی به سر می بریم. از طریق زندگی به روال برنامه، در زندگی خود قدری ثبات به دست آورده ایم. ایمان ما به نیرویی برتر رشد یافته است. بیداری روحانی فردی ما به راحتی پیشرفت می کند. پس اکنون چه کار باید انجام دهیم؟ آیا فقط آرام می نشینیم و لذت می بریم؟ البته که نه. راهی برای خدمت پیدا می کنیم.

تمایل داریم خدمت را تنها به عنوان خدمت در کمیته خدماتی یا به عهده گرفتن پستی در ساختار در نظر بگیریم، اما خدمت فراتر از این درک است. در حقیقت، می توانیم تقریباً در هر زمینه ای از زندگی فرصتهایی را برای خدمت پیدا کنیم. قطع نظر از اینکه حرفه ما چیست، شغل ما نوعی خدمت به جامعه است. کاری که در منازل خود انجام می دهیم، خدمت به خانواده است. ممکن است برای فعالیت در جامعه خود داوطلب شویم.

فعالیتهای خدماتی ما چقدر مؤثر است! اگر درباره این مسئله تردید داریم، صرفاً می توانیم تصور کنیم اگر هیچ کس برای خدمت به دیگران به خود زحمت نمی داد، دنیا چه وضعیتی داشت. فعالیت ما در خدمت انسانیت است. پیامی که به همراه داریم، از اتاقهای بهبودی فراتر می رود و همه کارهای ما را تحت تأثیر قرار می دهد.

فقط برای امروز : در هر کاری که انجام می دهم به دنبال موقعیتهایی برای خدمت می گردم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۹ جدی ( دی ماه )

عمل و دعا

«…رشد، نتیجه آرزو کردن نیست، بلکه نتیجه عمل و دعاست.»

“کتاب پایه”

گاهی اوقات به نظر می رسد بهبودی ما خیلی آهسته پیش می رود. با قدمها در کشمکش هستیم؛ با مشکلات تکراری دسته و پنجه نرم می کنیم؛ هر روز تحت تأثیر احساسات ناراحت کننده یکنواخت، سخت کار می کنیم. آرزو می کنیم که بهبودی قدری سریع تر پیش رود تا بتوانیم قدری آرامش پیدا کنیم!

آرزو کردن در بهبودی مؤثر نیست؛ این برنامه سحرآمیز نیست. اگر آرزوها اعتیاد را درمان می کرد، همه ما از مدتها پیش خوب شده بودیم! آنچه قطعاً در دوران بهبودی به ما آرامش می دهد، عمل و دعاست.

معتادان گمنام برای بسیاری از معتادان مؤثر بوده است، زیرا برنامه ای به دقت طرح ریزی شده برای عمل و دعاست. اعمالی که در هر یک از قدمها انجام می دهیم، بهبودی بیشتر و بیشتری را در هر یک از زمینه های زندگی ما به ارمغان می آورد. دعا ارتباط ما را با نیروی برتر خود حفظ می کند. عمل و دعا در کنار هم ما را در دوران بهبودی آبدیده می سازد.

فقط برای امروز : بهبودی من آنقدر گرانبهاست که نمی توان آن را آرزو کرد. امروز روز خوبی برای عمل و دعاست.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۸ جدی (دی ماه)

از دید دیگران

«وقتی فردی از یک کمبود سخن می گوید، اولین واکنش ما ممکن است تدافعی باشد…. [اما] اگر واقعاً می خواهیم آزاد باشیم، به نظرات معتادان انجمن به دقت توجه می کنیم.»

“کتاب پایه”

در مقطعی از بهبودی خود به این درک ناخوشایند می رسیم که بینشی که نسبت به خود داریم، لزوماً مانند بینشی نیست که دیگران نسبت به ما دارند. شاید به بدی، خوبی، زیبایی یا زشتی که تصور می کنیم هستیم، نباشیم—اما برای اینکه با اطمینان درباره خود قضاوت کنیم، بیش از اندازه به خود نزدیک هستیم. در اینجاست که دوستان ما طبق برنامه وارد عمل می شوند و با دقت کافی آنچه را که هنگام نگریستن به مسیر ما مشاهده می کنند، با ما در میان می گذارند. چیزهای خوبی درباره ما می گویند که شاید خود ما از آنها بی اطلاع باشیم و مشکلاتی را نیز به ما می گویند که شاید خود ما قادر به مشاهده آنها نباشیم.

ممکن است به این “کمک” به حالت تدافعی واکنش نشان دهیم و در برخی موارد حق با ما باشد. اما حتی اظهارات بدخواهانه درباره کمبودهای فرض شده می تواند بر برخی از جنبه های بهبودی ما که خود قادر به مشاهده آنها نیستیم، روشنی افکند. هر گاه که بینش مفیدی مطرح شود، حال به هر دلیلی که ارائه شود، نمی توانیم آن را نادیده بگیریم.

نباید منتظر دیگران باشیم تا فوراً بینش خود را ارائه دهند. وقتی وقت خود را با راهنما یا سایر اعضای NA می گذرانیم ، مطمئناً می توانیم اولین قدم را برداریم و از آنها بخواهیم نظر خود را درباره زمینه های خاص زندگی ما که خود از آنها بی اطلاع هستیم، به ما بگویند. ما به بینشی نسبت به زندگی خود نیاز داریم که از بینش خود وسیع تر باشد؛ می توانیم با مشاهده خود از دید دیگران ، این بینش را به دست آوریم.

فقط برای امروز : سعی می کنم خود را همان طور که واقعاً هستم، ببینم. به آنچه دیگران درباره من می گویند، گوش می دهم و خود را از دید آنها مشاهده می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۷ جدی (دی ماه)

افسردگی

«دیگر با ترس، عصبانیت، احساس گناه، تاسف به حال خود یا افسردگی نمی جنگیم.»

کتاب پایه”

بسیاری از ما به عنوان یک فرد معتاد هر از گاهی دچار افسردگی می شویم. وقتی احساس افسردگی می کنیم، شاید وسوسه شویم خود را منزوی کنیم. اما اگر این کار را انجام دهیم، افسردگی ما ممکن است به نومیدی تبدیل شود. نمی توانیم اجازه دهیم افسردگی، ما را بسوی مصرف مجدد هدایت کند.

در عوض، سعی می کنیم به امور روزمره زندگی خود بپردازیم. حضور در جلسات و ارتباط با راهنما را در رأس اولویت های خود قرار می دهیم. صحبت با دیگران درباره احساسات خود، ممکن است ما را مطلع کند که ما تنها افرادی نیستیم که در دوران بهبودی افسرده شده ایم. از همه مهم تر، دعا و مراقبه می تواند به ما کمک کند به قدرت مورد نیاز خود برای تحمل افسردگی دست یابیم.

پذیرش را تمرین می کنیم و به خاطر می سپاریم که احساساتی مانند افسردگی، بی تردید با گذشت زمان بر طرف می شود. به جای اینکه با احساسات خود بجنگیم، آنها را می پذیریم و برای تحمل آنها قدرت می طلبیم.

فقط برای امروز : می پذیرم که احساس افسردگی من برای همیشه دوام نخواهد داشت. با راهنما یا فرد دیگری که من را درک می کند، درباره احساسات خود با صراحت صحبت می کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۶ جدی ( دی ماه )

خداوند می تواند سلامت عقل را به ما باز گرداند

 «فرآیند به باور رسیدن، سلامت عقل را به ما باز می گرداند. قدرت لازم برای به عمل در آوردن از این باور نشأت می گیرد»

“کتاب پایه”

اکنون که سرانجام به عدم سلامت عقل خود اقرار کرده ایم و مثال های آن را در همه اشکال آن مشاهده کرده ایم، شاید وسوسه شویم باور کنیم که مجبور به تکرار این رفتار در باقیمانده زندگی خود نیز هستیم. درست همان طور که تصور می کردیم اعتیاد فعال نومیدکننده است و ما هرگز پاک نمی شویم، اکنون ممکن است باور کنیم که نوع خاص عدم سلامت عقل ما نومیدکننده است.

نه تا این حد! می دانیم که رهایی از اعتیاد فعال را مدیون لطف خداوندی مهربان هستیم. اگر نیروی برتر ما می تواند چنین معجزه ای را انجام دهد، یعنی ما را از وسوسه مصرف مواد رهایی بخشد، مطمئناً این نیرو می تواند عدم سلامت عقل ما را در همه اشکال آن بر طرف نماید.

اگر درباره این مسئله تردید داریم، تنها باید درباره سلامت عقلی که اکنون به زندگی ما باز گردانده شده، فکر کنیم. شاید کنترل کارتهای اعتباری خود را از دست داده باشیم؛ اما سلامت عقل وقتی باز می گردد که شکست را بپذیریم و همه آنها را پاره کنیم. شاید احساس تنهایی می کرده ایم و می خواهیم به دیدن رفقای مصرف کننده و قدیمی خود برویم. رفتن به دیدار راهنما به جای این کار، عمل معقولانه تری است.

وقتی شروع به تجربه لحظاتی در بهبودی می کنیم که از سلامت عقل برخوردار هستیم، عدم سلامت عقل ناشی از اعتیاد به گذشته عقب نشینی می کند و دور و محو می گردد . وقتی شروع به درک این موضوع می کنیم که نوع خاص سلامت عقل ما در برابر نیرویی برتر از ما هیچ است، ایمان ما به این نیرو بیشتر می شود.

 

فقط برای امروز : به خاطر هر عمل معقولانه در زندگی خود از خداوندی که درک می کنم سپاسگزارم ، چراکه این اعمال نشانه بازیابی سلامت عقل است.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۵ جدی ( دی ماه)

نیرویی که هیچ گاه ما را نومید نمی کند

 

«وقتی اعتماد به این نیرو را یاد می گیریم، شروع به غلبه بر ترس خود از زندگی می کنیم.»

“کتاب پایه”

افرادی هستیم که به قرار دادن همه تخم مرغهای خود در یک سبد عادت کرده ایم. بسیاری از ما ماده مخدر دلخواه خود را انتخاب کردیم. به آن تکیه کردیم تا هر روز ما را به پایان رساند و زندگی را قابل تحمل سازد. به این ماده مخدر وفادار بودیم؛ در حقیقت، بدون هیچ بهانه ای خود را به آن پایبند کردیم. سپس این ماده به دشمن ما تبدیل شد. تنها چیزی که تا به حال به آن وابسته شده بودیم، به ما خیانت کرد و این خیانت ما را در عجز و ناتوانی تنها گذاشت.

اکنون که خود را به زحمت به اتاقهای بهبودی رسانده ایم، ممکن است وسوسه شویم برای تأمین نیازهای خود به انسان دیگری تکیه کنیم. ممکن است از راهنما، معشوق یا بهترین دوست خود انتظار این کار را داشته باشیم.

اما وابستگی به انسانهای دیگر مخاطره آمیز است. آنها کامل نیستند. ممکن است وقتی به آنها نیاز داریم در تعطیلات و در حال استراحت باشند یا در وضعیت روحی بدی به سر برند.

وابستگی ما باید به نیرویی برتر از خود باشد. هیچ نیروی انسانی نمی تواند سلامت عقل را به ما باز گرداند، از خواست ما و زندگی ما مراقبت کند یا در هنگام نیاز، به طور بی قید و شرط در دسترس باشد و عشق بی شائبه ای داشته باشد. به خداوندی که درک می کنیم اعتماد می کنیم، چراکه این نیرو هیچ وقت ما را نومید نمی کند.

فقط برای امروز: به نیرویی برتر از خود اعتماد می کنم، چراکه این نیرو هرگز من را نومید نمی کند.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۴ جدی (دی ماه )

گمنامی و اراده شخصی

«اگر به اصل گمنامی وفادار بمانیم، انگیزه نفع شخصی… که در گذشته درد زیادی را به همراه آورد، از میان می رود.»

“کتاب پایه”

واژه گمنامی به خودی خود به معنای نداشتن نام است، اما اصل مهم تری در گمنامی برنامهNA تأثیرگذار است: اصل از خود گذشتگی. وقتی به عجز خود در برابر اداره زندگی اقرار می کنیم، قدم اول خود را از اراده شخصی دور می کنیم و به سوی از خود گذشتگی هدایت می کنیم. هر چه کمتر سعی کنیم زندگی خود را بر اساس اراده شخصی اداره کنیم، بیشتر به قدرت و هدایتی که زمانی شدیداً بدان نیاز داشتیم، دست پیدا می کنیم.

اما اصل از خود گذشتگی صرفاً موجب احساس بهتر در ما نمی شود، بلکه به بهتر زندگی کردن ما نیز کمک می کند. عقاید ما درباره اینکه دنیا چگونه باید اداره شود، اهمیت خود را از دست می دهد و از تلاش برای تحمیل اراده خود به همه افراد و چیزهای اطراف خود دست می کشیم. وقتی از تظاهر به “دانستن همه چیز” دست می کشیم و شروع به شناخت ارزش تجربه افراد دیگر می کنیم، رفته رفته با آنها با احترام رفتار می کنیم. منافع دیگران به اندازه منافع خود برای ما اهمیت پیدا می کند؛ کم کم به جای اینکه صرفاً درباره مصلحت خود بیندیشیم، به مصلحت گروه خود نیز فکر می کنیم. شروع به گذران یک زندگی می کنیم که بزرگتر از و فراتر از نام ما یا خود ماست. یعنی زندگی بر اساس اصل گمنامی را آغاز می کنیم.

فقط برای امروز : خدایا، مرا از اراده شخصی نجات بده. به من در درک اصل گمنامی کمک کن؛ به من کمک کن با از خود گذشتگی زندگی کنم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org

فقط برای امروز

۳ جدی ( دی ماه)

گروه

«قدم دوازدهم برنامه می گوید که باید پیام را به معتادی که هنوز در عذاب است، برسانیم…. گروه قدرتمندترین ابزاری است که برای رساندن پیام در اختیار داریم.»

“کتاب پایه”

 

وقتی برای اولین بار به جلسات معتادان گمنام می آییم، با معتادان در حال بهبودی دیدار می کنیم. می دانیم که آنها معتاد هستند، زیرا درباره همان تجربیات و احساساتی که ما داشته ایم، صحبت می کنند. می دانیم که آنها در حال بهبودی هستند و چیزی به دست آورده اند که ما نیز خواهان آن هستیم. وقتی سایر معتادان بهبودی خود را در جلسات با ما در میان می گذارند، احساس امیدواری می کنیم.

محیط بهبودی، ما را به جلسات جذب می کند. این محیط وقتی ایجاد می شود که اعضای گروه تعهد می دهند با یکدیگر همکاری کنند. از طریق کمک به تشکیل جلسات، دیدار با تازه واردها و صحبت با سایر معتادان پس از جلسه سعی می کنیم محیط بهبودی را بهتر کنیم. این نشانه های عمل به تعهد، جلسات ما را جذاب میسازد و به گروه ها کمک می کند بهبودی خود را در میان بگذارند.

مشارکت کردن تجربه در جلسات یکی از راه های کمک به یکدیگر است و اغلب اساس احساس تعلق ما را تشکیل می دهد. با سایر معتادان همدردی می کنیم، بنابراین به پیام امید آنها اعتماد می کنیم. بسیاری از ما بدون این احساس تعلق و امید در معتادان گمنام دوام نخواهیم آورد. وقتی در جلسات همیشگی صحبت می کنیم، از بهبودی شخصی در حین کمک به دیگران پشتیبانی می کنیم.

فقط برای امروز: در گروه خود با معتاد دیگری ارتباط برقرار می کنم و بهبودی خود را در میان می گذارم.

معتادان گمنام افغانستان

https://naafg.org