دسته: یک اصل روحانی

فردگرایی، روشن بینی و زندگی روحانی ما

۲۱ سنبله ( شهریور ماه )

 

 هر یک از ما طریق خاص خود را برای زندگی توام با روحانیت خواهیم یافت که این به ما اجازه خواهد داد تا در انتخاب روش زندگی خود آزاد باشیم. 

 

*پاک زیستن فصل۳، برنامه روحانی نه مذهبی*رها برای خود واقعی بودن ۱۲ سنبله ( شهریور ماه )

        

 

در سراسر نشریات ما در جلسات در تجربیات سخنران همایش، هنگام صرف قهوه یا چای در طول تماسهای تلفنی آخر ،شب و در تنهایی در حین دعا و مراقبه، دائم به ما یادآوری میشود که NA یک برنامه روحانی است، باورها عملکردها و راه و روش فردی ما هر طوری که باشد، مذهبی باشیم یا بی خدا و یا چیزی بین این دو، نمیتوانیم انکار کنیم که روحانیت محور یک زندگی در حال بهبودی در NA است. اینکه ما از نظر روحانی چه کسی هستیم و چگونه آن جنبه از فردگرایی خود را بیان میکنیم مختص خود ما است، اگرچه ممکن است از برخی از آداب و رسوم دیگرهم استفاده کنیم و یا اصلاً از هیچ کدام استفاده نکنیم. بسیاری از ما قادریم – و یا بعدها قادر خواهیم بود – به سادگی رابطه خود با نیروی برترمان را توضیح دهیم، برای بسیاری دیگر تشریح این رابطه از طریق کلمات قابل فهم نیست و همینطور یک حوزه خصوصی محسوب میشود که ترجیح میدهیم درباره آن به طریقی خاص، مشارکت نکنیم، برای اعضای ،NA راه بهبودی توسط دوازده قدم هموار میشود، با این حال سفری که ما انتخاب میکنیم متنوع است، مسیر ما برای زندگی روحانی یک امر شخصی است، اگرچه برخی اشتراکات و درک متقابل برگرفته از اصولی است که در سراسر این کتاب آمده است. 

به کارگیری این اصول بستگی به نیازها و تمایلات فردی ما دارد، ما در مقابل موقعیتهای مختلف روزمره، واکنشهای گوناگونی داریم، ما مسائل را از دیدگاه خود میبینیم و به روش خودمان نسبت به آنها عکس العمل نشان میدهیم و نحوه ارتباط ما با برنامه – و اصول و ماهیت روحانی آن اغلب زمانی که تازه وارد هستیم به زمانی که در پوست خودمان راحت تر شده ایم یا در شرایطی که دچار فراز و نشیبها و تراژدیهای زندگی میشویم، شبیه نیست. همانطور که به سفر بهبودی خود ادامه میدهیم متوجه میشویم که قدمها هر یک از ما را برای مواجهه با شرایط فردی خود آماده میکند، ارتباط متقابل در اینجا نیز مهم است، همانطور که توسط یکی از اعضا توصیف شده است شما روش روحانی و اعتقادات خود را دارید و من نیز عقاید خود را دارم. اینکه من میتوانم خود واقعی ام در NA ،باشم به من یادآوری میکند که همانطور که به من اجازه دادید، خودم باشم، من هم باید بگذارم شماهم

خودتان باشید.

 

هدف من این است که نسبت به بستر غنی روحانیتی که در NA پیدا میکنم روشن بین باشم، همانطور که اصول را در قدمهای خود به کار میبرم باورهای خود را کشف و پرورش خواهم داد.

معتادان گمنام افغانستان

تسلیم در برابر روش جدید زندگی

۱۹ سنبله( شهریور ماه )

 

اقرار به عجزمان یک تسلیم است، اقرار به اینکه ما راهکاری برای مشکلات خود نمیشناسیم.

 

پمفلت شماره ۱۷ در دوران بیماری، 

بهبودی در NAفقط برای امروز۱۰ سنبله ( شهریور ماه) ارزشهای واقعی

 

          

 

 اغلب وقتی عجز خود را در برابر اعتیادمان اقرار میکنیم اولین باری است که در برابر چیزی تسلیم میشویم، اگرچه این یک واقعیت است که ما عادت داشتیم هر روز در مقابل مصرف مواد تسلیم باشیم، بسیاری از ما سعی کردیم تا بدون کمک پاک شویم و موفق نشدیم. 

 

ما نمیتوانستیم مصرف خود را کنترل کنیم پس چه چیزی باعث میشود فکر کنیم میتوانیم بهبودی خود را کنترل کنیم؟

ما یکی از بزرگترین تضادها را در NA تجربه میکنیم آن هم زمانی است که از تلاش برای کنترل فرآیند بهبودی خود دست میکشیم و تسلیم میشویم تا در نتیجه آن به صلح و رهاییبرسین، یکی از اعضا مشارکت میکرد: تسلیم شدن مانند شناور شدن در آب به جای دست و پا زدن در آن است، این یک فرآیند برای رها کردن است. ما می توانیم به آرامی در برابر این روش جدید زندگی تسلیم شویم و اجازه دهیم تجربه دیگر معتادان راهنمای ما در گامهای بعدی باشد ،تسلیم به همراه خود یک حس رهایی دارد و آن آرامشی است که در پذیرش عجز وجود دارد. هنگامی که توهم کنترل را کنار میگذاریم احساس آزادی میکنیم و تبدیل به نسخه بهتری از شخصیت خود میشویم. در NA ، ما مجبور نیستیم در این سفر ،بهبودی تنها باشیم. ما هنگام نیاز درخواست کمک میکنیم که گاه سخت ترین کار ممکن است، اما با تمرین برای ما آسان تر میشود. ما یاد میگیریم عقاید کهنه را کنار گذاشته و به پیشنهادات دیگران گوش دهیم، با نیروی برتر مشورت کنیم و ذهن خود را برای انجام اقدامات لازم آماده نمائیم. ما قدمهای لازم را برمیداریم، نتیجه را میسپاریم و رو به جلو حرکت میکنیم – ما مطمئن هستیم که تسلیم شدن به ما کمک خواهد کرد تا بتوانیم هر آنچه بر سر راه ما آشکار میشودرا بپذیریم.

 

 

من تمرین میکنم تا در هر شرایطی به عجز خود اقرار کنم تا احساس رهایی کرده و راهکارهای جدیدی بیایم، من در برابر آنچه نمیتوانم ،کنترل کنم، تسلیم خواهم شد.

     _تسليم_

معتادان گمنام افغانستان 

naafg.org

‍ فروتنی، زندگی در واقعیت است.

۱۸ سنبله ( شهریور ماه )

 

فروتنی به راحتی و بیشتر از همه در پذیرش اینکه ما چه کسی هستیم بروز میکند نه بدتر و نه بهتر از آنچه که زمان مصرف فکر میکردیم فقط یک انسان.

 

راهنمای کارکرد قدم، قدم یک اصول “روحانی”فقط برای امروز ۳ سنبله (شهریور ماه )اصلاح زندگی- قدم نهم

 

*در اوایل بهبودی اغلب باور ما از تصویر غیرواقعی و خود بزرگ بینمان تبدیل میشود به اینکه بدترین انسان در تاریخ بشریت هستیم. این همان آونگ معتادگونه معروف است که بین افراط و تفریط در نوسان است. 

من یک قدیسه روحانی هستم که لایق بیشترین پرستشهاست – و به یکباره – من یک تکه آشغال بی ارزش هستم. 

من با حال ترین آدم این اطراف هستم و به یکباره – من آدم مشمئز کننده ای هستم که لیاقت زندگی را ندارم. 

 

من تنها والدی هستم که میداند چه کاری درست است – و به یکباره من بچه هایم را همانطور که پدر و مادرم مرا بد تربیت کردند بد تربیت کرده ام – مشعل دار خود بزرگ بینی بیش از حد و به یکباره یک آدم حقیر و بی مصرف. – قهرمان – و به یکباره هیچ، وقتی پاک میشویم و قدمهای دوازده گانه NA را کار میکنیم سرعت آونگ اعتیاد ما کم می شود و فاصله بین این نوسانها بسیار کوتاه تر، فروتنی حاصل از کارکرد قدمها به ما کمک می کند تا آن نقطه دلنشین آرامش را جایی در میانه پیدا کنیم، این مکان جایی است که خود واقعی ما ساکن است اینجا واقعیت زندگی میکند، فروتنی مانند شهاب سنگی است که بر احساس خود بزرگ بینی حسادت، و حق به جانب بودن ما فرود میآید و آنها را از بین میبرد فروتنی به ما اجازه میدهد تا کلاف پیچیده و زیبای انسانیت را در خود بپذیریم حقیقت خود کامل همراه با نواقصمان را ببینیم و جایگاه واقعی خود را در دنیا بیابیم، ما میتوانیم از خود توقعات واقع بینانه داشته باشیم و اجازه دهیم دیگران بدون دخالت ما خود واقعیشان باشند، ما قادریم به کمبودهای خود بخندیم و هنگامی که از ما انتقاد میشود به جای تحقیر و سرزنش خود برای ارتکاب یک اشتباه، سعی کنیم عملکرد بهتری داشته باشیم. شاید مهمتر از همه ما به رشد روحانیمان به ویژه در مقایسه با سایر اعضا نمیبالیم و در تحقیر کسی که قبلا و در زمان مصرف بودیم زیاده روی نمیکنیم. ما در آن زمان انسان بودیم و اکنون نیز انسان هستیم.

 

 

سعی میکنم حواسم باشد که آونگم امروز به کدام سو تاب می خورد. اگرچه میتوانم جایی که هستم را بپذیرم، اما همچنان سعی میکنم به سمت مرکز حرکت کنم زیرا این چیزی است که واقعی است.

معتادان گمنام افغانستان 

naafg.org

‍ سپاسگزاری ما را متحول میکند

۱۷ سنبله ( شهریور ماه )

 

سپاسگزاری در عمل موتور محرکه ما جهت تغییر است در حالی که پیام میرسانیم، زندگی خودمان نیز متحول میشود.

 

اصول راهنما، سنت پنج پیشگفتارفقط برای امروز ۱ سنبله (شهریور ماه) تصمیم گیری

 

  ما به تازه واردان میگوییم به خانه خود خوش آمدی در همان حال شماره تماس خود را همراه با پمفلت و #آدرس_جلسات به آنها میدهیم و میگوییم هر وقت خواستی به من زنگ بزن، صبر داشته باش اوضاع بهتر میشود، این عمل ساده قدردانی حاوی پیامی قدرتمند است، درست همان قصدی که سنت پنجم و قدم دوازدهم دارند. اگرچه ممکن است ما قصد کمک به یک تازه وارد و یا عضو خاصی را داشته باشیم اما در نهایت به خودمان هم کـمک کرده ایم، به ما یادآوری میشود که از کجا آمده ایم و موتور سپاسگزاری ما روشن میشود. در NA، همه تلاشهای خدماتی ما – به طور مستقیم یا غیر مستقیم – بر روی هدف اصلی ما تمرکز دارد، گروهها مانند یک وسیله نقلیه اصلی و مهم برای انتقال پیام هستند که برای راه بردن آن نیاز به خدمتگزاران مورد اعتماد داریم، به همین ترتیب رویدادهای ما نیز پیام را منتقل میکنند و نیاز به اقدامات زیادی در پشت صحنه دارند، ما به گونه ای خدمت میکنیم تا مطمئن شویم معتادی که از طریق تلفن و یا آنلاین به دنبال کمک بوده است اطلاعات لازم جهت دسترسی به اولین جلسه خود را به دست آورد، 

همه اینها و موارد دیگر در زمینه بزرگتری از طریق خدمات NA اتفاق میافتد که تا حد زیادی مورد توجه قرار نمیگیرد، دوستان همدرد ما سخت در حال کار ترجمه نشریات هستند تا به دنیا بگویند که ما اینجا هستیم تا کمک کنیم و نشان دهند که NA یک برنامه بهبودی قابل اعتماد است.

ما به تازه واردان میگوییم که تغییر امکان دارد و کمتر متوجه این موضوع هستیم که چگونه با انتقال این پیام زندگی ما متحول میشود. این یک دستاورد خوشحال کننده، یک شگفتی خوشایند و یک پیام غیر قابل انتظار است. 

اسمش را هر چه ک میخواهید بگذارید، شکی نیست که زندگی ما نیز مانند خودمان تغییر میکند. هر یک از ،قدمها بر اینکه چه کسی هستیم و خود را چگونه میبینیم تأثیرگذار است. ما با نیروی برتر با خود و مردم ارتباط برقرار میکنیم. زمانی که به قدم دوازده میرسیم دیگر همان آدم سابق نیستیم و همه این تغییرات به طرز فزاینده ای ما را برای خدمت توانمند میسازد، رویکرد جدید ما به زندگی منعکس کننده این تحول است ما در لحظات بحران و شادی در کنار هم هستیم. این چیزی است که ما هستیم و کاریست که انجام میدهیم، جمله چگونه میتوانم کمک کنم؟ را به عنوان روش و طرز فکر خود در قبال جامعه به کار میبریم که نحوه تعامل ما با دنیا را تغییر میدهد.

 

*امروز به دنبال فرصتهایی خواهم بود تا از خود بخشش کنم و برای قدردانی از تحول خود وقت بگذارم.

‍ صبر و فرآیند التیام

۱۶ سنبله( شهریور ماه )

 

 التیام زمان نیاز دارد اما دست یافتنی است باید حوصله داشته باشیم.

 

*پاک زیستن فصل ٤ روابط “جنسی*فقط برای امروز۸ سنبله (شهریور ماه)عمل خوب، احساس خوب

 

           

 

*برخی از ما با امید به یک بهبودی سریع به NA ،آمدیم مثل وقتی که بلافاصله بعد از یک تصادف فوری از روی زمین بلند میشویم و یا خیلی فوری، سرماخوردگی مان خوب می شود، ما میخواستیم اعتیاد را پشت سر بگذاریم و به زندگی ادامه دهیم. ترکیبی از امید و انکار ما را توجیه کرده بود که قطع مصرف میتواند همه چیز را درست کند. اما تجربه ما چیز دیگری میگفت، خیلی اوقات ما توانسته بودیم مواد را ترک کنیم، اما هرگز نتوانستیم پاک باقی بمانیم یک جایی ما متوجه شدیم به چیزی بیش از یک ترک ساده نیاز داریم و امید را به کار گرفتیم تا بر اساس فقط برای امروز بتوانیم ثابت قدم به مسیر خود ادامه دهیم.

 

همانطور که در کتاب پایه آمده است ما هر روز با خود و زندگیمان روبرو میشویم ما تلاش میکنیم که پیشرفت کنیم و در عین حال مراقب کمال گرایی خود نیز هستیم و این باعث میشود تا نسبت به فرآیندی که برای ما و زندگیمان در جریان است، صبور باشیم. برای افرادی مثل ما بهبودی پیش رویمان قرار دارد و نه چیزی که مثلا از آینه عقب ماشین بتوان آن را دید. ما خود را معتادان بهبود یافته نمیدانیم بلکه معتادان در حال بهبودی هستیم، برای اینکه صبر را پیشه کنیم نیاز داریم تا با خودمان ملایم رفتار کنیم، ما سعی میکنیم تا افکار محبت آمیز و تشویق کننده را در خود تقویت کنیم و راه را بر گفتگوی سرزنش بار ذهنی ببندیم که به ما میگوید من” باید تا به الان بهتر از این “باشم” زمانی که پیشرفت خود را با مقیاسهای غیرواقعی میسنجیم و یا بدتر از آن درون خود را با بیرون دیگران مقایسه می کنیم، تعجبی نیست که به ناامیدی میرسیم، ما بر روی یافتن رضایت از سرعت پیشرفت خود تمرکز میکنیم و همانطور که به روند این فرآیند اعتماد پیدا میکنیم صبر هم به کمک ما میآید تا به امید ایمان و فروتنی لازم دست پیدا کنیم، وقتی به کمک دوازده قدم و رهنمودهای راهنمای خود در میدانهای مین حرکت میکنیم به همه این اصول روحانی و بیشتر از آن نیاز خواهیم داشت. ضربه های روحی و آزارهایی که دیده ایم، سایه ای طولانی بر زندگی بسیاری از ما انداخته است. ما یاد می گیریم که با ابراز عشق به ،خود صبور باشیم ما گذشته خود را درک میکنیم ولی نمیگذاریم تا تعیین کننده زندگی ما باشد و همه اینها نیازمند زمان است – زمانی که دراختیار ما قرار دارد چون میآموزیم چگونه شکیبا باشیم.

 

من از صبر دعوت میکنم که به کمک من بیاید تا از پیشرفت خود رضایت داشته باشم و به منابعی که برای ادامه بهبودی و التیام خود نیاز دارم دسترسی پیدا کنم.

معتادان گمنام افغانستان 

naafg.org

گمنامی و خدمت با از خودگذشتگی

۱۵ سنبله ( شهریور ماه)

 

 این واقعیت که ما گمنام هستیم به این معنی است که کاری که در NA انجام میدهیم در واقع یک خدمت ایثارگرانه است، ما در ازای کمک به دیگران، نه در پی کسب اعتبار هستیم نه به آن نیاز داریم، بلکه این کاری است که جهت حفظ زندگی خود انجام میدهیم.

 

*پاک زیستن، فصل ۶ ، گمنامی”فقط برای امروز ۲ سنبله (شهریور) جستجوی اراده خداوند

    

 

برای بعضی از ما وقتی فرصتی برای کمک به دیگری پیش میآید اولین فکری که به ذهنمان می آید این است که چه نفعی برای من دارد؟ ما پاک می مانیم، قدم ها را کار میکنیم، رهایی را تجربه می کنیم – و هنوز فکر بیمار ما در گوشمان نجوا میکند که باید در قبال از خودگذشتگی که به کار می بریم، پاداشی هم دریافت کنیم،یکی از اعضا مشارکت میکرد که من در یک همایش درست بعد از جشن ده سال پاکی ام برای یک خدمت در غرفه فروش کاندیدا شدم من برای ساعتها تی شرتها را تا می کردم و فنجانهای قهوه را از جعبه در میآوردم و تمام مدت به این فکر میکردم که در ازای انجام این قسمت چه پاداشی به من تعلق میگیرد یک فنجان؟ یک تی شرت؟ وقتی خدمتم تمام شد، آنها گفتند “خیلی ممنون از خدمتت و مرا بغل کردند،در لحظه به جای اینکه از آنها تا امید بشوم از خودم ناامیدشدم.”

 

کارهای نیکی که برای دیگران انجام میدهیم فقط به خدمات در NA محدود نمی شود. یکی دیگر از اعضا نوشت راهنمایم از من خواست تا کاری برای کسی انجام دهم و آن را به عنوان یک راز نگه دارم سر راهم به جلسه یک نفر از من کمی پول خواست و من در عوض برایش یک ساندویچ خریدم اولین چیزی که در جلسه مشارکت کردم این بود که به خودم برای بخشنده بودنم تبریک گفتم !”

 

ممکن است از خودگذشتگی کامل برای ما دست یافتنی نباشد اما همیشه میتوانیم تلاش کنیم تا کمتر خود محوری کنیم نیازی نیست یکباره خودمان راناپدید ،کنیم بلکه فقط کافی است تا برای لحظه ای خود را از مرکز توجه بودن خارج کنیم. وقتی احساس میکنیم دچار اجبار شده و می خواهیم از خودمان تعریف کنیم یاد گرفته ایم که بگوییم ممنون” به خاطر مشارکت تان و اجازه دهیم تا وسوسه مان بگذرد.

 

وقتی احساس میکنیم به خاطر خدمتی که انجام میدهیم دیگران به ما بدهکارند و بخشندگی خود را با اطرافیانمان مقایسه میکنیم در واقع این دو همان روشهایی هستند که بیماری ما به کار میبرد تا ما را از بقیه جدا کند، خدمت همراه با مهربانی به ما کمک میکند تا با دیگران ارتباطی دوباره برقرار کنیم، ما تمرکز خود را بر روی کسانی که به آنها کمک میکنیم میگذاریم. ما امیدواریم آنهایی به همایش آمده بودند با خرید یک فنجان و یا یک تی شرت برای سالهای آینده از تجربه آن رویداد مشتاقانه یاد کنند. ما امیدواریم آن فرد گرسنه بعد از آنکه برایش غذا خریدیم، کمی آسوده تر شده و دفعه بعدی که او را میبینیم ظاهر و حال بهتری داشته باشد. ما قدری کمتر به خود فکرکه میکنیم و کمی بیشتر به دیگران می پردازیم و شروع به احساس سپاسگزاری می کنیم. 

 

 

ممکن است من نتوانم هرگز به از خودگذشتگی کامل برسم اما میتوانم وقتی به دیگران خدمت میکنم متوجه باشم که همه چیز حول محور من نیست. امروز خدمت خود را برای کمک به دیگران انجام میدهم.

معتادان گمنام افغانستان 

naafg.org