دسته: یک اصل روحانی

یافتن تعادل در زندگیمان

یک اصل روحانی برای هر روز ۱۰جوزا( خرداد )

هر یک از ما خواهان برقراری تعادلی هستیم که به ما اجازه دهد در این دنیا زندگی کنیم بدون اینکه بخواهیم بهبودی خود را فدا کنیم یا خود را به خطر اندازیم.

 

“پاک زیستن فصل ۵، پلی بین دو دنیا”نشریات معتادان گمنام

زندگی را مانند یک نمودار دایره ای تصور کنید قسمتهای این دایره حوزه های مختلف زندگی را نشان میدهد ما قسمتی برای NA داریم و قسمتهایی برای زندگی، دوستان، کار، جامعه علایقمان و خیلی موضوعات دیگر که میتوان به این فهرست اضافه کرد. در حالی که اغلب میشنویم که بهبودی باید اولویت ما باشد شاید حتی بزرگترین بخش باشد، هیچ تعادل ایده آلی برای مدت زمانی که به NA در مقابل دنیای خارج از NA اختصاص میدهیم وجود ندارد.

وقتی مصرف میکردیم اعتیادمان تقریبا همه نمودار را پر کرده بود. همه چیزهای دیگر بی ارزش شده بودند برای بسیاری از ما وقتی تازه به برنامه می،آییم NA بخش بزرگی از این نمودار دایره ای را پر می.کند بعنوان تازه وارد ما تمایل داریم که به انجمن خیلی نزدیک بمانیم . شاید چون راهنمایمان و دیگر اعضا اینگونه پیشنهاد کردهاند – و یا چون NA جایی است که ما در آن آسایش و امنیت پیدا میکنیم تا خود واقعی مان باشیم.

اما با تغییر ما در بهبودی زندگی ما هم به سمت شلوغی میرود نمودار دایره ای ما تنوع پیدا میکند. حتی با اینکه هدف ما نگهداشتن همان سطح برای شرکت در جلسات و کارکرد قدم و خدمت ،باشد باز هم زمانهای زیادی در طی یک روز داریم – و فضای خالی در نمودارمان همانطور که ما به دنبال حفظ تعادل در زندگی پر مشغله خود هستیم، ممکن است که متوجه شویم یک قسمت ما را مشغول خود کرده و قسمتهای دیگر را نادیده گرفته ایم. مهم نیست چه اتفاقی افتاده ما باید بیاد داشته باشیم که پاک ماندن الویت اول ماست وگرنه در خطر از دست دادن بخشهای دیگر دایره و همینطور پاکی خود هستیم. ما می توانیم تعادل مورد نیاز را بدون نگرانی درباره درست انجام دادن کاری به دست آوریم. ما میتوانیم بیاموزیم که وقتی اوضاع خراب است چطور ارزیابی کنیم و چه مقدار از اصول اولیه NA ضروری است. وقتی نیازهای زندگیمان در حال تغییر است، ما میتوانیم با آنها سازگار شویم. بدون آنکه بهبودی خود را در معرض خطری غیر ضروری بیندازیم، ما میتوانیم از زندگی کامل خود لذت ببریم.

بخشهای نمودار دایره ای من این روزها چگونه است؟ من چگونه تعادل را بین برنامه NA با دیگر مسئولیتها و فعالیتهای خود برقرار میکنم؟

معتادان گمنام افغانستان

naafg.org

‍ یک اصل روحانی برای هر روز

۹ جوزا ( خرداد ) پذیرش مسیر یکدیگر

من یاد گرفته ام تا آدمهایی را که بعنوان رهجو قبول میکنم همانطور که هستند بپذیرم و دوست داشته باشم نه به صورت تصاویر کوچک شده ای از خود من یا هر نمونه دیگری از بهبودی

 

راهنما رهجو فصل ۳ خطاب به راهنمانشریات معتادان گمنام

هر یک از ما به دنبال راهنمایی هستیم که از عهده این کارها بربیاید به یک نیروی برتر اعتماد داشته باشد خانه اش را تمیز کند و به معتادان دیگر کمک کند.

ما در جستجوی اعضای با تجربه ای هستیم که آنچه ما خواهان آن هستیم را داشته باشند و بدون قضاوت ما را بپذیرند. مهمتر از همه ما به دنبال راهنمایی هستیم که در کارکرد دوازده قدم NA ما را عاشقانه راهنمایی کند. چنین عشقی، اشکال مختلفی دارد برخی از ما برای دیدگاهی بی طرفانه نسبت به افکار و رفتارمان به راهنمای خود متکی هستیم. بقیه ما سپاسگزار آنهایی هستیم که راهنمایی شان به آرامی توأم با حمایت و همدردی زیاد باشد.

راهنماهای ما چه روشی سخت گیرانه داشته باشند و چه به آرامی با ما برخورد کنند ما یاد میگیریم به آنها اعتماد کنیم پذیرش ما توسط آنها با کلیه نواقصمان  به ما کمک میکند تا همه چیز را همانطور که هست بپذیریم.

کارکرد قدمها فرآیند خودشناسی .است دستان ما آزادند تا به کمک چراغ قوه ای که در دستانِ راهنمای مان است هرچه عمیق تر درون خود را بکاویم.

آنها به ما کمک میکنند تا بفهمیم چه کسی هستیم و چه کسی نیستیم، همانطور که یکی از اعضا اینگونه میگفت، این فرآیند به من یاد داد تا از واقعیت خودم نترسم، معلوم میشود که من آنقدرها که فکر می کردم نه خوب هستم و نه بد.

ما می توانیم از راه صحبت با اعضائی که تجربه بیشتری دارند چیزهای زیادی درباره بهبودی بیاموزیم اگرچه برای یافتن واقعیت خودمان بهتر است کسی را داشته باشیم که عقاید ما را زیر سوال ببرد. همانطور که یکی از اعضا اینگونه میگفت: ” راهنمای من به جای آنکه به من بگوید چه کار کنم مرا کمک کرد تا از طریق پاسخهای خودم بفهمم چه کسی هستم.

ممکن است در شروع ما آرزو داشته باشیم شبیه راهنمای مان شویم اما کمتر . راهنمایی وجود دارد که بخواهد یک قالب از کوچک شده خودش را ببیند. در عوض آنها به ما کمک می کنند تا خودمان باشیم

عشق و پذیرش راهنمایم به من کمک کرد تا پی بیرم چه کسی هستم چه کسی نیستم ، و چه کسی می خواهم باشم. امروز من هم سعی خواهم کرد تا همان اصول را برای کمک به دیگری در مسیر بهبودی اش بکار گیرم.

معتادان گمنام افغانستان

naafg.org

یک اصل روحانی برای هرروز ۸  جوزا  ( خرداد )

(هشیاری برای طولانی مدت)

خیلی از ما حتی وقتی که اوضاع خیلی ناگوار نیست, بلکه یکی، دو ناهمواری روحانی برسر راه مان قرار می گیرد، کنار می کشیم. بعضی اوقات متاسفانه ما درست قبل از وقوع معجزه، راه را گم می کنیم.

(پاک زیستن فصل ۱ دردهای فزاینده)یک اصل روحانی برای هر روز ۷ جوزا (خرداد) برابری در گمانی

بسیاری از ما این نقل قول را شنیده ایم ” قبل از اینکه معجزه به وقوع بپیوندد کنار نکش، برای تازه واردان، این می تواند به معنای آن باشد که حتی وقتی احساسات ما برای ترک جلسه بیشتر از تحمل ماست، در جلسه بمانیم .بعد از مدتی پاکی، ممکن است معنای این جمله این باشد که ما یکبار دیگر تماس تلفنی رهجویی که اصلا حرف شنوی ندارد، را جواب بدهیم و یا انتخاب کنیم تا در برابر رئیس یا شخص خاص دیگری که خشم ما را برانگیخته – دوباره و دوباره و دوباره – واکنشی نشان ندهیم. 

اما چطور ما به این جایگاه برسیم؟ یک تازه وارد چطور سر جایش بماند وقتی همه وجودش فریاد میزند: بلند شو از اینجا برو بیرون!  یک راهنما چطور یک لایه عمیق تر برود و بجای آنکه فقط یک آه عمیق بکشد و بپرسد ” آیا برایش دعا کرده ای؟ ” درعوض، تجربه، نیرو و امیدش را به رهجوی پر دردسر خود بدهد؟ چگونه تمرکز خود را از ناامیدی مکرر حاصل از یک بحث برداریم و به تعهدی که در رابطه یا شغل خود داریم، فکر کنیم؟

وقتی همه چیز خوب پیش میرود، و یا وقتی به آنچه میخواهیم یا فکر میکنیم حق ماست، میرسیم، انجام کار درست، آسان است. اگر چه بعضی اوقات “پاداشها” به نظر خیلی ناچیزند یا گویی قرار نیست هیچ وقت به دست ما برسند.بعضی از اعضا، بهبودی را به “دوی ماراتن” تشبیه کرده اند،  نه دوی سرعت”. دونده های ماراتن یک اصطلاحی دارند بعنوان به دیوار خوردن” و این جایی در مسابقه است که بنظر میرسد ادامه راه غیر ممکن است و اثری از خط پایان هم نیست. این اتفاق در بهبودی هم می افتد :ما برای ماهها، سالها، و حتی دهه ها با اصول زندگی می کنیم، اما همچنان بعضی از امیدها و آرزوهای ما دور از دسترس به نظر میرسند. ما حتی خط پایان را نمی بینیم و خسته ایم. ما باید بخاطر داشته باشیم که در یک برنامه “فقط برای امروز” خط پایانی وجود ندارد. ما اینجا نیستیم تا درخط پایان، جایزه بگیریم. 

ما به قدم زدن ادامه میدهیم. حتی اگر آهسته و پیوسته، چه بخواهیم، چه نخواهیم، ما به حرکت خود ادامه می دهیم. ممکن است نیاز داشته باشیم تا در یک ایستگاه امدادی توقف کنیم – مثل دونده ها که یک لیوان آب خنک یا نوشیدنی انرژی زا در هر چند کیلومتر، ادامه مسافت را برایشان ممکن می سازد. در بهبودی هم نوشیدن یک چای یا قهوه با یک معتاد دیگر میتواند ما را از آن ناهمواری روحانی عبور دهد و به معجزه ای که آن سو قرار دارد، برساند.

وقتی احساس میکنم می خواهم کنار بکشم، قدری مکت میکنم تا بیاد بیاورم که بهبودی یک سفر است و نه یک مقصد، من مراقب خواهم ماند و به حرکت خود به جلو ادامه میدهم.

معتادان گمنام افغانستان 

naafg.org

‍  معتادان گمنام افغانستان

یک_اصل_روحانی_برای_هرروز

۷ جوزا ( خرداد )

برابری در گمنامی

هرگز عضویت را طبقه بندی نمیکند و به هیچ وجه عضو درجه دومی در آن وجود ندارد. وجه مشترک در NA بیماری اعتیاد است و همگی ما اعضای NA بطور مساوی در تیررس و خطر نابودی از این بیماری قرار داریم. سهم همگی ما در استفاده از حق بهبودی مساوی است.

 

چگونگی ،عملکرد سنت سوم کاربرد اصول “روحانی”نشریات معتادان گمنام

برای بعضی از ما، سنت سوم که اصرار بر این داردکه تنها یک لازمه برای عضویت در NA وجود دارد، آسان به نظر میرسد. به هر حال ما در NA بهبودی را پیدا کرده ایم و هیچ کس از ما در مورد صلاحیتمان سوالی نپرسید.

ممکن است ما فکر کنیم که دیگران هم به همین سادگی آن را پیدا خواهند کرد. شاید ما علیرغم اعتیادمان، زندگی خوبی در حلقه ای از دوستان داشتیم، و برای همین احساس عدم تعلق هرگز برای ما پیش نیامده باشد. اگر با حضار زبان و فرهنگ مشترکی داشتیم، دیگر هماهنگ شدن با ایشان چالشی برای ما محسوب نمی شد.

امکان دارد ما در جلسه نگاهی به اطرافمان انداختیم و چهره هایی را دیدیم که شبیه خود ما بودند. و یا شاید آنقدر ناامید بودیم که بدبینی مان از بین رفته بود و علیرغم همه تفاوت های ظاهری، توانستیم خوشامدگویی گرم اولین جلسه خود را پذیرا باشیم. از جزئیات که بگذریم خیلی از ما بدون فکر، فرض را بر این گذاشتیم که دیگران هم مثل ما احساس استقبال داشته اند. بیماری اعتیاد تلاش میکند از تفاوتهای ما اسلحه ای بسازد تا ما را بیمار نگه دارد. واقعیت این است که علیرغم تلاشهای فردی ما برای تعمیم آن حس خوشامد معروف NA به افراد، موانع زیادی برای بسیاری از اعضای بالقوه وجود دارد.

بعضی از ما با پذیرش حس استقبال از سوی اعضایی که با ما و معیارهای جامعه تفاوت دارند، مشکل داریم. یکی از اعضا نوشت: ” من دائماً خودم را فاقد صلاحیت در NA میدانستم. من وقتی پاک شدم، جوان بودم ماده خاصی مصرف نکرده بودم و از لحاظ جنسیت نیز با دیگران فرق داشتم.

بیماری ام به من میگوید که تو به اینجا تعلق نداری و بگونه ای حق داری خودت را جدا کرده و تنها باشي. قبل از اینکه ما تفاوت هایمان را کنار بگذاریم – همانطور که در تمرین گمنامی به ما پیشنهاد شده – ممکن است تشخیص این نکته مفید باشد که اگر هنوز اعضای دیگری مانند خودمان را در جلسات نمی بینیم، هم ذات پنداری برایمان دشوارتر خواهد شد.

اعضای ثابت NA به خوبی بر بیماری مشترک ما تاکید میکنند. صرف نظر از ویژگیهای تجربیات مان مصرف مواد ما را به انزوا، احساس شرمساری و انحطاط کشاند.

شناسایی سطح احساسات اغلب نقطه خوبی برای شروع است.

راه مشترک ما ب سوی یک زندگی بهتر، در این پیام NA خلاصه شده است :یک معتاد، هر نوع معتادی میتواند قطع مصرف کند، میل به مصرف را از دست بدهد، و راه تازه ای برای زندگی پیدا کند. بیماری تبعیض قائل نمیشود، NAهم

نباید تبعیض قائل شود.

بهبودی ارزشمند است پس من تلاش خواهم کرد تا با تاکید بر شباهت هایمان و دست کم نگرفتن هیچ معتادی، به دسترسی بیشتر آن کمک کنم.

معتادان گمنام افغانستان

naafg.org

یک_اصل_روحانی_برای_هرروز

۶ جورا ( خرداد )

حضور همراه با درستکاری

درستی و امانت داری به ارمغان آورنده یکپارچگی کامل است، و به این معنی است که: اعمال ما، با افکار ما، احساسات ما، ایده های ما و ارزشهایمان همگی با همدیگر هم خوانی داشته باشند.

 

(پاک زیستن فصل ۳ روحانیت قابل اجراست)نشریات معتادان گمنام

بسیاری از ما فکر میکنیم درستکاری، صداقت داشتن و قابل اطمینان بودن است، و اینکه روی قولمان بمانیم. اگرچه این کاملاً درست است ،اما درستکاری معنایی عمیق تر و ظریفتر دارد  که ما معمولاً در نظر نمی گیریم: کامل بودن، خود واقعی مان بودن، و اینکه مهم نباشد در حضور چه کسی هستیم و در هر لحظه ای خود کامل مان باشیم.

در زمان اعتیاد فعال، اغلب عدم درستکاری ما آشکار بود. ما قابل اعتماد، ارزشمند و مسئولیت پذیر نبودیم، در واقع خود کامل مان نبودیم. ما بخش هایی از واقعیت و خودمان و حذف کرده بودیم. یکی از اعضا به شوخی می گفت من مثل یک میز بودم که سه پایه دارد آره ،من میتوانستم سرپا بایستم اما سعی نکن به من تکیه کنی .

ما وجود خود را به قسمتهای کوچک تقسیم کرده بودیم: ما با بعضی ها به روش خاصی رفتار میکردیم و با برخی دیگر نه ،و زندگی دوگانه و گاه چندگانه ای را به پیش می بردیم. این روشها میتوانند در بهبودی هم بدنبال ما بیایند.

اینکه در ظاهر ما چگونه عمل میکنیم و به نظر می آییم، همیشه با آن چیزی که واقعا از درون هستیم یا تلاش میکنیم باشیم مطابقت ندارد. یکی از اعضا این موضوع را این گونه میگفت: امروز وقتی نواقصم – مثل ترین و قضاوت را دراحساساتم میبینم و از روی آنها عمل میکنم، می فهمم که با ارزش هایم هم راستا نیستند در عوض ،سعی میکنم تا جایی که ممکن است خود واقعی و صادقم باشم. این “خود” همان من ایده آل است که میخواهم در روابط و واکنشهایم باشم .

بعید است که احساسات ما همیشه با آرمانها و ارزشهایمان مطابقت داشته باشد. این عدم تطابق میتواند خلاقانه باشد ،ما یاد میگیریم کارهایی از سر عشق انجام دهیم و حتی وقتی لزوما عشق را احساس نمی کنیم. برای مثال، ما میتوانیم با عضوی که دوستش نداریم با مهربانی و احترام برخورد کنیم ما میتوانیم درست در کنار عضوی خدمت کنیم که خالی ممکن است گاهی در خیالمان آرزو کنیم کاش میتوانستیم او را به باتلاقی پر از تمساح هل بدهیم زمانهای دیگر ،احساسات ما کمتر واکنشی هستند، و بیشتر با وجدان ما مطابقت دارند تا نواقص مان ،در چنین مواقعی است که ممکن است لازم باشد ما به رفتار یک فرد دیگر بپردازیم. درستکاری راهنمای تصمیمات و چگونگی بیان ما در آن لحظات است. این به ما اجازه میدهد  تا خطر ناامیدی و عصبانیت دیگران را بپذیریم. این روراستی با خودمان است،همان صداقت و قابل اطمینان بودن،این عشق است.

من با اطمینان به تمامی آنچه هستم، درستکاری را تمرین خواهم کرد، من مطمئن میشوم که اعمال من منعکس کننده درونم باشند. من به این مسیر ادامه خواهم داد تا وجدانم را از واکنش هایم متمایز کنم و البته هر جا قول داده باشم  حضور پیدا کنم.

معتادان گمنام افغانستان

naafg.org