فقط برای امروز
۲۲ دلو ( بهمن ماه )
“از نفرین به شکرگزاری”
در دوران بهبودی خود، بسیار قدرشناس شده ایم…. به یک بیماری مبتلا هستیم، ولی قطعاً بهبود پیدا می کنیم.
“کتاب پایه”
اعتیاد فعال تفریح نبود؛ بسیاری از ما به سختی از آن جان سالم به در بردیم. اما پرخاش گری در برابر این بیماری، افسوس خوردن از اینکه چه بر سر ما آورده، تأسف خوردن از شرایطی که برای ما به وجود آورده—این مسائل فقط ما را در وضعیت روحی تلخ و رنجش آوری محبوس نگاه می دارد. مسیر آزادی و رشد با پایان یافتن تلخی، با پذیرش آغاز می شود. درد و رنجی را که اعتیاد به وجود آورد، نمی توان انکار کرد. با این حال، این بیماری باعث شد به معتادان گمنام بیاییم.؛ بدون وجود این بیماری نعمت بهبودی را نه جستجو می کردیم و نه می یافتیم. این بیماری از طریق منزوی کردن، ما را مجبور کرد به انجمن پناه ببریم. از طریق عذاب کشیدن، تجربه لازم برای کمک به دیگران را کسب کردیم. اعتیاد با وادار به تسلیم این فرصت را به ما داد تا در برابر مراقبت نیرویی برتر و مهربان تسلیم شویم. برای هیچ کس ابتلا به اعتیاد را آرزو نمی کنیم. اما این حقیقت در جای خود باقیست که ما معتادان همواره به این بیماری مبتلا هستیم—و علاوه بر این، بدون این بیماری هرگز نمی توانیم سفر روحانی خود را آغاز کنیم. هزاران نفر سراسر زندگی خود را به دنبال آنچه ما در معتادان گمنام یافته ایم جستجو می‌کنند: انجمن، احساس هدفمندی و ارتباط آگاهانه با نیرویی برتر. امروز از هر چیزی که این نعمت را برای ما به ارمغان آورده، سپاسگزاری می کنیم.
فقط برای امروز : حقیقت بیماری خود را می پذیرم و نعمت بهبودی خود را دنبال می کنم.
معتادان گمنام افغانستان
https://naafg.org